Saltar ao contido

Nerios

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Revisión feita o 4 de xuño de 2020 ás 10:13 por Breogan2008 (conversa | contribucións)
Inscrición tartesa atopada en Fonte Velha, onde se fai referencia ó pobo nerio.

Os nerios (en latín: Nerii) eran unha antiga tribo celta de Gallaecia, un pobo galaico lucense que vivía no norte da actual Galicia, na rexión da Costa da Morte. Os celtas nerios (Celtici Nerii) son mencionados por primeira vez na lápida da tumba dun nobre nerio chamado Tássionos ou Taśiioono, a través dunha inscrición tartesa da Idade de Bronce descuberta en Fonte Velha, na freguesía de Bensafrim, no concello de Lagos (Portugal).

Lokooboo niiraboo too araiai kaaltee lokoo
n ane narkee kaakiisiin
koolobo
o ii te’-e.ro-baar
e(be)e tea.
siioonii.


Invocando os divinos Lugoues do pobo nerio
para un nobre de Kaltai/Galtai:.
el aínda descansa dentro.
Invocando todos os heroes
o sepulcro de Tasiioonos recibiuno.

Estela tartesa de Taśiioono, Tradución do orixinal:[1]

Etimoloxía

O nome dos nerios provén da raíz *nero- que quere dicir “heroe”.[2] O topónimo da comarca da Terra de Soneira aparece recollido en textos medievais como Somnaria, Sonaria ou Subnaria. Existen dúas teorías sobre a etimoloxía do topónimo. O estudoso Fernando Cabeza Quiles faino derivar de Seminaria, que se le nun documento do século IX. Outros autores inclínanse pola expresión Sub Neria, por estar situada na parte baixa da comarca poboada polos nerios.[3][4]

Orixe

Segundo Estrabón, esta tribo vivía nas proximidades de Nerium, chamado Promontorium Celticum, e situou a súa orixe como parentes dos celtas do Anas, ou o Guadiana. Segundo el, unha póla destes celtas do sur foi a que se desprazou cara ao norte ocupando partes de Lusitania e Gallaecia. Daquela, segundo Estrabón os nerios eran descendentes de tribos celtas provenientes da rexión principal de Celtiberia.[5]

Notas

  1. ‘Invoking the Lugoues of the Neri people, for a nobleman of the Celtae/Galtai Galicia: he rests still within; invoking every hero, the grave of Tasiioonos has received him.’Koch, John T. A Case For Tartessian as a Celtic Language. ActPal X; PalHisp 9. p. 344. 
  2. Curchin (2008) p. 112; Luján (2006) p.724.
  3. Martínez Lema, Paulo (2010). A toponimia das comarcas de Bergantiños, Fisterra, Soneira e Xallas na documentación do tombo de Toxos Outos (séculos XII-XIV) (PDF). Universidade de Santiago de Compostela. Consultado o 24-6-2017. 
  4. Lema et al. 2010, p. 13
  5. Alberro, Manuel (1999). "Los pueblos celtas del Noroeste de la Península Ibérica" (PDF). Anuario Britantino 22. 

Véxase tamén

Outros artigos

Bibliografía