Edwin Mattison McMillan

Edwin Mattison McMillan

Biografía
Nacemento	18 de setembro de 1907 Redondo Beach, Estados Unidos de América (pt)
Morte	7 de setembro de 1991 (83 anos) El Cerrito, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	complicacións da diabetes mellitus
Lugar de sepultura	Sunset View Cemetery (en)
Educación	Pasadena High School (en) Instituto Tecnolóxico de California Universidade de Princeton
Director de tese	Edward Condon (pt)
Actividade
Campo de traballo	Física
Ocupación	físico, profesor universitario
Empregador	Universidade de California, Berkeley
Membro de	Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (1947–) Sociedade Filosófica Estadounidense Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Sociedade Estadounidense de Física
Profesores	Edward Condon (pt)
Participou en
1939	Proxecto Manhattan
Obra
Doutorando	August Carl Helmholz (pt)
Premios
(1990)  Medalla Nacional de Ciencia (1951)  Premio Nobel de Química  Premio Átomos pola Paz  Membro da Sociedade Estadounidense de Física
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Макмиллан Эдвин Маттисон) Physicists: Biographical Dictionary (en) , (p.175)

Edwin Mattison McMillan, nado o 18 de setembro de 1907 en Redondo Beach, no condado dos Ánxeles (Estados Unidos) e finado o 7 de setembro de 1991 en El Cerrito (California), foi un químico e profesor universitario estadounidense galardoado co Premio Nobel de Química do ano 1951.

Traxectoria

Estudou química no Instituto Tecnolóxico de California, onde se licenciou en 1928. Posteriormente ampliou os seus estudos na Universidade de Princeton, onde se doutorou en 1932. Ese mesmo ano foi nomeado profesor de química da Universidade de California, Berkeley, sendo nomeado director do Laboratorio de Radiación da mesma universidade en 1934, cargo que ocupou ata 1973.

Investigacións científicas

En 1940, xunto a Philip Abelson, conseguiu crear o elemento sintético chamado neptunio (Np), un produto obtido a partir do uranio-239, usando o ciclotrón instalado en Berkeley. Durante a segunda guerra mundial estivo implicado na investigació sobre o radar, sonar e as armas nucleares no Proxecto Manhattan. En 1945 desenvolveu, así mesmo, as ideas para a mellora do ciclotrón, conducindo ao desenvolvemento do sincrotrón.

Xunto a Glenn T. Seaborg compartiu o Premio Nobel de Química de 1951 pola creación dos primeiros elementos transuránicos.

Véxase tamén

• Premio Nobel de Química

Ligazóns externas

• Páxina web do Instituto Nobel, Premio Nobel de Química 1951 (en inglés)
• Biografía na páxina do Instituto Nobel (en inglés)

Predecesor: Otto Paul Hermann Diels e Kurt Alder

Premio Nobel de Química 1951 compartido con Glenn Theodore Seaborg

Sucesor: Archer John Porter Martin e Richard Laurence Millington Synge