Marguerite Agniel
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 21 de xaneiro de 1891 |
| Morte | abril de 1971 Washington, D.C., Estados Unidos de América |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz, yogini (pt) |
Marguerite Agniel, nada o 21 de xaneiro de 1891 e finada arredor de 1971, foi unha actriz e bailarina de Broadway, que se converteu nunha gurú da saúde e da beleza en Nova York a principios do século XX. É coñecida polo seu libro de 1931 The Art of the Body: Rhythmic Exercise for Health and Beauty, un dos primeiros en combinar ioga e nudismo.
Despois de aparecer en Vogue en 1926, escribiu para Physical Culture e outras revistas. Na década de 1930, publicou unha serie de libros, entre eles Body Sculpture and Your Figure, defendendo prácticas de saúde e beleza e ilustrados principalmente con fotografías dela mesma.
Agniel afirmou que a súa técnica de baile derivaba de Ruth St. Denis (que seguira a François Delsarte), mentres que o seu "atletismo estético" procedía principalmente do defensor da cultura física, Bernarr Macfadden. Describiu o sexólogo Havelock Ellis e o musicólogo Sigmund Spaeth como grandes influencias.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Marguerite Agniel foi unha dos seis fillos de George Agniel e Ada Lescher Flowers. O seu pai, que traballara como labrego en Indiana, morreu en 1893 cando ela era nena, deixando a súa nai criar soa os fillos.[1] A familia Agniel era de ascendencia xudía francesa; a familia da súa nai era inglesa.[2] Casou en Nova York o 21 de marzo de 1917.[3]
Agniel actuou en obras de Broadway, incluíndo The Amber Empress con música de Zoel Parenteau en 1916, e Pin Wheel de Raymond Hitchcock en 1922.[4][5]
Agniel apareceu no número de Vogue do 15 de novembro de 1926, mostrando exercicios de adelgazamento en forma de estricamentos no chan, con posturas próximas ás asanas de ioga Salabhasana, Supta Virasana, Sarvangasana e Halasana.[6] Escribiu para a revista Physical Culture en 1927 e 1928.[7] Escribiu tamén un artigo titulado "The Mental Element in Our Physical Well-Being" para The Nudist, unha revista estadounidense, en 1938; mostraba mulleres espidas practicando ioga, acompañadas dun texto sobre a atención á respiración. A historiadora social Sarah Schrank comenta que tiña todo o sentido nesta etapa do desenvolvemento do ioga en América combinar o nudismo e o ioga, xa que "ambos eran exercicios de vida saudable; ambos eran contraculturais e bohemios; ambos destacaban o corpo; e ambos eran sensuais sen seren explicitamente eróticos".[8][9]
Agniel foi representada nunha impresión fotográfica "elegante, aínda que agudamente irónica"[10] pola fotógrafa canadense Margaret Watkins, titulada "Cabeza e man". Mostra a súa man sostendo unha cabeza dela mesma esculpida por Jo Davidson.[10] Esta foi un dunha serie de retratos de Agniel de Watkins que Agniel utilizou en The Art of the Body.
Recepción
[editar | editar a fonte]O amigo de Agniel, o sexólogo Havelock Ellis, escribiu nunha carta a Louise Stevens Bryant en 1936 que os libros de Agniel estaban "cheos de fermosas ilustracións, case todas dela mesma. Ten unha arte marabillosa de posar, e son en gran parte espidos, aínda que ela xa non é nova".[2] Devon Smither describe a Agniel como "unha gurú líder da saúde e da beleza",[11] e The Art of the Body como "un manual de exercicios moralizadores" que ofrece unha mestura de exercicios, consellos sobre cosméticos e orientación espiritual.[11]
As eruditas Mary O'Connor e Katherine Tweedie comentan que os retratos de Agniel de Watkins circulaban ás veces como "espidos" artísticas, ás veces como retratos e ás veces como exemplos dun "réxime de exercicio e modificación corporal".[12] Escriben que, dado que Agniel optou por empregar estas fotografías dela mesma, preséntaas "non como a vítima pasiva dunha mirada masculina obxectivadora... senón como o medio para promulgar a súa propia visión do mundo e a súa propia pericia. Ela válese do seu corpo como imaxe do ideal e para beneficio comercial".[12]
Obras
[editar | editar a fonte]- 1931 The Art of the Body. Londres: Batsford.
- 1931 "Dancing Mothers and Dancing Daughters", Hygeia 9:344-348
- 1933 Body Sculpture. Nova York: E.H. & A.C. Friedrichs.
- 1936 Your Figure. Garden City, N.Y.: Doubleday, Doran & Company.
- ——— tamén publicado en 1936 como Creating Body Beauty, Nova York: Bernard Ackerman.
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
Topless, c. 1923
-
Agniel na "posición de Buda", Siddhasana. Fotografía de John de Mirjian, c. 1928
-
Supta Virasana, "un bo exercicio para o lombo e os músculos abdominais". Fotografía de John de Mirjian, c. 1928
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Bateman, Dominique; Pikaart, Miranda (2020). "Biographical Sketch of Lucille Agniel Calmes". Online Biographical Dictionary of Militant Woman Suffragists, 1913–1920. Consultado o 21 de agosto de 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Ellis, Havelock. "Letters to an American". Virginia Quarterly Review (primavera de 1940). Arquivado dende o orixinal o 5 de novembro de 2019. Consultado o 5 de novembro de 2019.
- ↑ Married March 21, 1917, Manhattan New York, certificate no. 9261. Index to New York City Marriages, 1866–1937.
- ↑ "Marguerite Agniel". Internet Broadway Database. Consultado o 5 de novembro de 2019.
- ↑ "Zoel Parenteau, Stage Composer". The New York Times. 15 de setembro de 1972. p. 40.
- ↑ Peters, Lauren Downing (31 de maio de 2018). Stoutwear and the Discourses of Disorder: Constructing the Fat, Female Body in American Fashion in the Age of Standardization, 1915–1930 (PDF). Universidade de Estocolmo (D. Phil. Thesis). pp. 305, 307.
- ↑ "au:Marguerite Agniel". WorldCat. Consultado o 5 de novembro de 2019.
- ↑ Schrank, Sarah (2016). "Naked Yoga and the Sexualization of Asana". En Berila, Beth; Klein, Melanie; Roberts, Chelsea Jackson. Yoga, the Body, and Embodied Social Change: An Intersectional Feminist Analysis. Lexington Books. pp. 155–174. ISBN 978-1-4985-2803-0.
- ↑ Schrank, Sarah (2019). Free and natural: nudity and the American cult of the body. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. pp. 176–177. ISBN 978-0-8122-5142-5. OCLC 1056781478.
- ↑ 10,0 10,1 "Modern Scottish Women / Painters and Sculptors 1885–1965". Georgina Coburn Arts. 27 de xaneiro de 2016.
- ↑ 11,0 11,1 Smither, Devon (2019). "Defying convention: The female nude in Canadian painting and photography during the interwar period". Journal of Historical Sociology 32 (1): 77–93. ISSN 0952-1909. doi:10.1111/johs.12219.
- ↑ 12,0 12,1 O'Connor, Mary; Tweedie, Katherine (2007). Seduced by Modernity: The Photography of Margaret Watkins. McGill-Queen's University Press. pp. 91–92. ISBN 978-0-7735-7566-0.