Գիորգի Մելիքիշվիլի

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Մելիքիշվիլի (այլ կիրառումներ)

Գիորգի Մելիքիշվիլի վրաց.՝ გიორგი ალექსანდრეს ძე მელიქიშვილი
Ծնվել է	դեկտեմբերի 30, 1918(1918-12-30)
Ծննդավայր	Թիֆլիս, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն
Մահացել է	մարտի 27, 2002(2002-03-27) (83 տարեկան)
Մահվան վայր	Թբիլիսի, Վրաստան
Քաղաքացիություն	Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն, ԽՍՀՄ, Վրաստան
Կրթություն	Թբիլիսիի պետական համալսարան (1939)
Գիտական աստիճան	պատմական գիտությունների դոկտոր
Մասնագիտություն	պատմաբան
Աշխատավայր	Թբիլիսիի պետական համալսարան
Կուսակցություն	ԽՄԿԿ
Պարգևներ և մրցանակներ	և
Անդամություն	Վրաստանի Գիտությունների ազգային ակադեմիա

Գիորգի Ալեքսանդրի Մելիքիշվիլի (հայերեն՝ Մելիքյանց Գևորգ Ալեքսանդրի, դեկտեմբերի 30, 1918(1918-12-30), Թիֆլիս, Վրաստանի Դեմոկրատական Հանրապետություն - մարտի 27, 2002(2002-03-27), Թբիլիսի, Վրաստան), վրացի խոշոր պատմաբան, ազգությամբ հայ, Վրաստանի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս, հայտնի է դարձել Ուրարտուի պատմությանը վերաբերվող հետազոտությունների համար։

Կենսագրություն

Գիորգի Մելիքիշվիլին ծնվել է 1918 թվականի դեկտեմբերի 30-ին Թբիլիսիում։ 1939 թվականին ավարտում է Թբիլիսիի պետական համալսարանի պատմական ֆակուլտետը, հետո ասպիրանտուրա ընդունվում «Հին Արևելքի պատմություն» ուղղությամբ։ 1941 թվականին հետաքրքրվում է Ուրարտուի պատմությամբ, ուրարտերեն և ուրարտական սեպագրություններ է սովորում։ 1944 թվականին պաշտպանել է Ուրարտուին վերաբերվող թեկնածուական ատենախոսություն։ 1940-ականների վերջերից հրաապարակել է Ուրարտուին վերաբերվող մի շարք հոդվածներ, իսկ 1953-1954 թթ. լույս է տեսել նրա գլխավոր աշխատությունը՝ «Ուրարտական սեպագրությունները»։ 1957 թվականին դառնում է Լենինյան մրցանակին արժանացած առաջին խորհրդային պատմաբանը։ Բացի Ուրարտուի վերաբերվող ուսումնասիրություններից, Մելիքիշվիլին մեծ ուշադրություն դարձրել է Վրաստանի, Կովկասի և Փոքր Ասիայի պատմությանը։ Այդ թեմատիկայում գիտական ամենահայտնի ներդրումն է՝ «Վրաստանի հնագույն պատմության վերաբերյալ» (1959) և ութհատորանոց «Վրաստանի պատմության ակնարկներ» (1982) աշխատությունները։ 1954-1988 թթ. Մելիքիշվիլին գլխավորում էր Վրաստանի Գիտությունների Ակադեմիայի պատմության ինստիտուտի հնագույն պատմության բաժինը։ 1965-1999 թթ. պատմության ինստիտուտի տնօրենն էր, իսկ 1999-2002 թթ.՝ պատվավոր տնօրենը։ Նա դեռևս 1960 թվականին ընտրվել էր Վրաստանի գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս։

Գիորգի Մելիքիշվիլու մի շարք ուշագրավ աշխատություններ լույս են ընծայվել 2000-ական թվականների սկզբներին հրատարակված «Վրաստանի, Կովկասի և Մերձավոր արևելքի հնագույն պատմության ուսումնասիրություններ» ժողովածուում (ძიებანი საქართველოს, კავკასიისა და ახლო აღმოსავლეთის ძველი ისტორიის დარგში).:

Գիորգի Մելիքիշվիլու աշխատությունները համացանցում

• Урартские клинообразные надписи
• К вопросу о древнейшем очаге урартских племен // «Вестник древней истории». 1947. № 4.
• К вопросу о царских хозяйствах и рабах-пленниках в Урарту // Вестник древней истории. № 1, 1953 г.
• Урартоведческие заметки // Вестник древней истории, 1951, № 3.
• Рецензия на: Б.Б. Пиотровский, Кармир-блур, Изд-во АН Арм. ССР, вып. I, II // Вестник древней истории, 1953, № 3.
• В учебнике Источниковедение истории Древнего Востока. М., 1984: Глава XIII. Урарту и Закавказье. § 1. Ассирийские источники; § 2. Урартские надписи.
• Некоторые вопросы древнейшей истории грузинского народа // Доклад на XXXI сессии Отделения общественных наук Академии Наук Грузинской ССР в июне 1951 года.

Գրականություն

• Гамкрелидзе Т. В., Гиоргадзе Г. Г. Памяти Георгия Александровича Меликишвили // Вестник древней истории, 2003, № 3
• Edward L. Crowley, Andrew I. Lebed, Heinrich E. Schulz: Prominent Personalities in the USSR: a Biographic Directory Containing 6,015 Biographies of Prominent Personalities in the Soviet Union. Metuchen: Scarecrow 1968; The Tauris Soviet Directory: The Elite of the USSR Today. London: Tauris 1989.