Բլյումը եղել է թատերական և գրական քննադատ։ 19-րդ դարի 90-ական թվականներից վերջերին հարել է սոցիալիստական շարժմանը, 1902 թվականին մտել Ժ․ Ժորեսի գլխավորած ֆրանսիական սոցիալիստական կուսակցության մեջ։ 1919 թվականին առաջին անգամ ընտրվել է դեպուտատների պալատում։ Բլյումը հանդես եկավ ՍՖԻՕ–ի Կոմինտերնին միանալու դեմ և նրա պառակտման (1920) թվականին գլխավոր կազմակերպիչներից էր։ 1928 թվականից ՍՖԻՕ–ի կենտրոնական օրգան «Պոպյուլեր դե Փարի» թերթի քաղաքական տնօրենն էր։ 1936 թվականի հունիսից մինչև 1937 թվականը հունիսը և 1938 թվականի մարտ–ապրիլին Բլյումը գլխավորել է ժողովրդական ճակատի կառավարությունը, որն իսպանական գործին «չմիջամտելու» իր քաղաքականությամբ նպաստեց ֆաշիզմի կողմից հանրապետական Իսպանիայի տապալմանը (1939)։ 1946 թվականի դեկտեմբերից մինչև 1947 թվականի հունվարը դարձյալ գլխավորում էր կառավարությունը, որը գաղութային պատերազմ սանձազերծեց Վիետնամում։ Արտաքին քաղաքականության մեջ Բլյումը պրոամերիկյան և հակասովետական դիրքորոշում ուներ, կոչ էր անում հրաժարվել մարքսիստական վփլիսոփայությունից՝ նրան հակադրելով «հումանիստական սոցիալիզմի» իր տեսությունը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 2, էջ 453)։