Կարոտ, վիշտ, թախիծ, որն առաջանում է որևէ մեկի կամ որևէ բանի բացակայությունից, մի բան անելու փափագ՝ ցանկություն, բաղձանք, տենչանք[1]։ Նման զգացումներ են տխրությունը, հուսախաբությունը, տագնապը[2]։
Կարոտը դրսևորվում է տրամադրության արտահայտված անկմամբ և ընդհանուր ինքնազգացողության վատթարացմամբ։ Ծանր դեպքերում նկատվում է կտրուկ արտահայտված ընկճվածություն, կարոտի զգացողության վրա մշտական կենտրոնացում, ընդ որում՝ գրեթե բացակայում են նույնիսկ կարճատև հաճելի տպավորությունները։ Ի վերջո, կարող են լինել բոլորովին անտանելի տխրության վիճակների դեպքեր, որոնք հաճախ հանգեցնում են ինքնասպանության մտքերի և գործողությունների։ Կարոտի արտահայտված վիճակները հաճախ ուղեկցվում են տագնապով, չհիմնավորված բնազդական վախի զգացումով[3]։
Երաժշտությունը հատուկ միջոց ունի իր ունկնդիրների մեջ հույզեր առաջացնելու համար։ Լսելով կարոտով լի երգ, սիմֆոնիա կամ սոնետ՝ կարելի է սկսել մտածել սեփական կյանքի և փորձառությունների մասին, որոնք համընկնում են նոտաների հետ՝ դրանով իսկ դուրս մղելով հիշողությունները ենթագիտակցությունից[4]։
↑Elliott, D. J. (2005). Musical Understanding, Musical Works, and Emotional Expression: Implications for education. Educational Philosophy & Theory, 37(1), 93–103.