hundur

Íslenska

Fallbeyging orðsins „hundur“
	Eintala		Fleirtala
	án greinis	með greini	án greinis	með greini
Nefnifall	hundur	hundurinn	hundar	hundarnir
Þolfall	hund	hundinn	hunda	hundana
Þágufall	hundi	hundinum	hundum	hundunum
Eignarfall	hunds	hundsins	hunda	hundanna

Önnur orð með sömu fallbeygingu

Nafnorð

hundur (karlkyn); sterk beyging

[1] spendýr af ætt rándýra, hundaætt (latína: Canidae); oft kallaðir gælunöfnum eins og seppi eða voffi.

[2] fýla - að einhver fari í fýlu; það hljóp í hana hundur (hún fór í fýlu).

[3] spilaleikur; að spila hund.

[4] rauðir hundar; veiru sjúkdómur.

[5] skammyrði; hundurinn þinn (óþokkinn þinn).

Framburður

hundur | flytja niður ›››

Andheiti

[1] kvendýr: tík

Málshættir

[1] þar liggur hundurinn grafinn; þegar bent er á raunverulega orsök einhvers.

Sjá einnig, samanber

köttur

Dæmi

[1] Hundaætt tilheyra dýr eins og sjakalar, úlfar og dingóhundar. En þegar almennt er talað um hunda er talað um tamda hunda (latína: Canis familiaris), en þeir eru eitt af elstu húsdýrum mannsins.