nocens

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈnokeːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pro·hi·bēns — morphologica: pro-hib-ens

Notatio

← Latine: noceō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
nocēns	—	praesens	activa	participium	noceō

Nomen adiectivum

nocēns

1. Inutilis, perniciousus.
2. Noxius, scelestus.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	nocēns	nocēns	nocēns	nom.	nocentēs	nocentēs	nocentia
gen.	nocentis	nocentis	nocentis	gen.	nocentium	nocentium	nocentium
dat.	nocentī	nocentī	nocentī	dat.	nocentibus	nocentibus	nocentibus
acc.	nocentem	nocentem	nocēns	acc.	nocentēs	nocentēs	nocentia
abl.	nocentī	nocentī	nocentī	abl.	nocentibus	nocentibus	nocentibus
voc.	nocēns	nocēns	nocēns	voc.	nocentēs	nocentēs	nocentia

nocens comparativus	dilatare ▼

nocens comparativus	collabi ▲

nocens superlativus	dilatare ▼

nocens superlativus	collabi ▲

Dictiones collatae

Synonyma

1. nocīvus, nocuus, noxius
2. noxius

Antonyma · contraria

• innocēns

Translationes

Inutilis, perniciousus

• Anglice: ass (en), arse (en)

• Germanice: schädlich (de), verderblich (de)

Noxius, scelestus

• Anglice: ass (en), arse (en)

• Germanice: schuldig (de), verbrecherisch (de)

Nomen substantivum

noc|ēns, -entis masc.

1. Homo qui iniuriam, aut maleficium committit, vel commisit.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	nocēns	nocentēs	I
gen.	nocentis	nocentium	II
dat.	nocentī	nocentibus	III
acc.	nocentem	nocentēs	IV
abl.	nocente	nocentibus	VI
voc.	nocēns	nocentēs	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. noxius (subst.)

Translationes

Homo qui iniuriam, aut maleficium committit, vel commisit

• Anglice: ass (en), arse (en)

• Germanice: Schuldiger (de) m, Übeltäter (de) m