Hymnus Nationalis Insularum Philippinarum unus ex symbolis patrioticis nationalibusque Insularum Philippinarum, qui est notus sub titulo abstracto e principibus verbis versionis officialis tagalaeLupang hinirang, latine Terra electa. Anno MDCCCXCVIII, musicographus cavitensis Iulianus Philippus hunc composuit cum eum quaesivit Æmilius Aguinaldo componere musicam ad proclamandam independentiam libertatemque Insularum Philippinarum. Unum abhinc annum, exiit hispanicum poema ex Iosepho Palma, sub titulo Filipinas, cuius versio tagala est hodierna verba officialia hymni.
Versiones sequentes hispanica, anglica, atque tagalica huius hymni nationalis habuerat status officiale infra unumquodque periodum historiae Insularum. Hodie, tantum recentissima et hodierna tagalica versio accepitur lege philippinica et possit cantare. Lex vexillaria et insigniaria, approbata die 12 mensis Februarii anno MCMXCVIII, dicit : « Hymnus nationalis semper cantabitur in lingua nationali infra seu extra nationem » ; et imponet poenam mulctationis atque incarcerationis violantibus hanc.
Haec sunt verba hymni in lingua anglica atque latina.
Versio anglica officialis aevi Consortionis: The Philippine Hymn (MCDXXXVIII)
Versio latina: Hymnus philippinicus (MMXII)
Land of the morning,
Child of the sun returning,
With fervor burning,
Thee do our souls adore.
Land dear and holy,
Cradle of noble heroes,
Ne'er shall invaders
Trample thy sacred shore.
Ever within thy skies and through thy clouds
And o'er thy hills and sea,
Do we behold the radiance, feel the throb,
Of glorious liberty.
Thy banner, dear to all our hearts,
Its sun and stars alight,
O never shall its shining field
Be dimmed by tyrant's might!
Beautiful land of love, o land of light,
In thine embrace 'tis rapture to lie,
But it is glory ever, when thou art wronged,
For us, thy sons to suffer and die.
Terra diéi,
Fília solis regrediéntis,
fervóre ardénti,
te nostrae ánimae adórant.
Terra chara et sancta,
cunábulum nobílium héroum,
nunquam invasóres
conculcábunt littus tuum sacrum.
Semper intra tuos caelos et per tuas nubes,
et in tuos colles et mária,
vidémus claritátem, sentímus pulsum,
gloriósae libertátis.
Vexíllum tuum, charum ómnibus córdibus nostris,
eius solem atque stella inflámmat,
ecce nunquam eius campus lucens
caligábitur vi tyránni.
Spléndida terra amóris, O terra lucis,
in tuum ampléxum est éxtasis accúmbere,
sed glória sempitérna est, cum tu es et nocéris,
nobis, tuis fíliis, pati et mori.