Systema periodicum extensum ultra septimum periodum

-5 (magnopere corrigenda) Latinitas huius paginae magnopere corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Hodie 8 periodi sunt in systema periodicum, in quibus elementa chemica cum numero atomico 120 finem habunt. Si alios elementes maiore atomico numero invenerunt, posabuntur in livellis altioribus (sicut existentes elementes), ut proprietates se repetentes elementum illustratae sint. Exspectatur ut ulteriori periodi maiorem numerum elementium quam septimum periodum habeant, quia nam calcolatur ut utentur quodam ulteriore grex, appellato grex g, qui contineret 18 elementes qui partialiter in orbitalibus g contineantur. Quoddam systema periodicum octavum periodum habentem proposita est anno 1969 a Theodoro Seaborg.

Systema periodicum non extensum

Huius regionis nondum inventum creatumve ullum elementum est. Elementum numero atomico 121 habet nomen temporaneum unbiunium. Hi elementes esse deberent instabillimi radioactivitate brevissimam emivitamque habere, cum elementum 126 insulā stabilitatis putetur inesse. Qui putatur resistens fissioni sed non decadimento alpha esse. Clarum non est si, an quanta, elementa existant post insulam stabilitatis, sive periodum 8 completum sit sive periodum 9 existat.

Adprossimatione orbitale in descriptione quanto-mechanicā structurae atomicae grex g contineret elementa habenta emptionem partialem orbitalium g. Attamen, effecti abbinamenti spin-orbitalis permulto validitatem adprossimationis orbitalis elementorum elevatum numerum atomicum habentum reducet.

Systema periodicum extensum, cumque grege g

Nescitur quanto systema periodicum posset se ultra elementa 118 iam noti extendere. Glenn T. Seaborg dixit elementum perexcelsissimum possibile sub Z=130 esse posse. Tamen, si vero elementa superiora existant, improbabilis est haec supra Z=173 circa posita esse posse significativiter. Quare haec tabula finem habet cum numero illo, sed hoc non implicat omnia haec elementa 173 vero possibilia esse, nec elementa altiora numero impossibilia esse.

Systema periodicum extensum

(Elementi numero superiore quam 118 possent non existere. Cum existant, possent non ordinem huius tabulae respectare)

1

1 H

2 He

2

3 Li

4 Be

5 B

6 C

7 N

8 O

9 F

10 Ne

3

11 Na

12 Mg

13 Al

14 Si

15 P

16 S

17 Cl

18 Ar

4

19 K

20 Ca

21 Sc

22 Ti

23 V

24 Cr

25 Mn

26 Fe

27 Co

28 Ni

29 Cu

30 Zn

31 Ga

32 Ge

33 As

34 Se

35 Br

36 Kr

5

37 Rb

38 Sr

39 Y

40 Zr

41 Nb

42 Mo

43 Tc

44 Ru

45 Rh

46 Pd

47 Ag

48 Cd

49 In

50 Sn

51 Sb

52 Te

53 I

54 Xe

6

55 Cs

56 Ba

57 La

58 Ce

59 Pr

60 Nd

61 Pm

62 Sm

63 Eu

64 Gd

65 Tb

66 Dy

67 Ho

68 Er

69 Tm

70 Yb

71 Lu

72 Hf

73 Ta

74 W

75 Re

76 Os

77 Ir

78 Pt

79 Au

80 Hg

81 Tl

82 Pb

83 Bi

84 Po

85 At

86 Rn

7

87 Fr

88 Ra

89 Ac

90 Th

91 Pa

92 U

93 Np

94 Pu

95 Am

96 Cm

97 Bk

98 Cf

99 Es

100 Fm

101 Md

102 No

103 Lr

104 Rf

105 Db

106 Sg

107 Bh

108 Hs

109 Mt

110 Ds

111 Rg

112 Cn

113 Nh

114 Fl

115 Mc

116 Lv

117 Ts

118 Og

8

119 Uue

120 Ubn

121 Ubu

122 Ubb

123 Ubt

124 Ubq

125 Ubp

126 Ubh

127 Ubs

128 Ubo

129 Ube

130 Utn

131 Utu

132 Utb

133 Utt

134 Utq

135 Utp

136 Uth

137 Uts

138 Uto

139 Ute

140 Uqn

141 Uqu

142 Uqb

143 Uqt

144 Uqq

145 Uqp

146 Uqh

147 Uqs

148 Uqo

149 Uqe

150 Upn

151 Upu

152 Upb

153 Upt

154 Upq

155 Upp

156 Uph

157 Ups

158 Upo

159 Upe

160 Uhn

161 Uhu

162 Uhb

163 Uht

164 Uhq

9

165 Uhp

166 Uhh

167 Uhs

168 Uho

169 Uhe

170 Usn

171 Usu

172 Usb

10

173 Ust

Greges systematis periodicum
grex s	grex p	grex d	grex f	grex g
Elementi previsi colorantur clarius
grex s	grex p	grex d	grex f	grex g

Ipotetica ista omnia elementa nondum inventa nomen capiunt denominatione systematicā elementorum de IUPAC, quod quoddam genericum nomen generat usationis suae causa quoad elementum inveniatur, confirmiatur, nomen ufficialis approbiaturque.

Aprile 2011, synthesis tentata est tantum cum ununennio, unbinlio, unbibio, unbiquadio et unbihexio (Z = 119, 120, 122, 124, 126).

Positio gregis g in tabulā solum coniectura est. Quae indicatae in tabulā sunt, illae positiones sequuntur adsumptum principium de Madelung verum esse etiam numeris atomicis altiori; hoc verum esse potest, an non. In elemento 118, qui oganesson appellatur, putatur orbitales 1s, 2s, 2p, 3s, 3p, 3d, 4s, 4p, 4d, 4f, 5s, 5p, 5d, 5f, 6s, 6p, 6d, 7s et 7p emptos esse, cum aliis non emptis. Praedicitur orbitales periodi 8 emptos esse ordine 8s, 5g, 6f, 7d, 8p. Attamen, circiter post elementum 120, proximitas tegminum electronicorum problemata creat in eos ponendo in tabula simplex.

Theoria de Pekka Pyykkö

Pekka Pyykkö usus est modella informatica, calcolandi positiones elementorum usque ad Z=172 gratia, et invenit multa inter ea non sequi principium ordinis energeticis de Madelung. Is praedicit orbitalia se emptura esse in hoc ordine:

• 8s,
• 5g,
• primae 2 positiones gregis 8p,
• 6f,
• 7d,
• 9s,
• primae 2 positiones gregis 9p,
• alterae positiones gregis 8p.

Proponet et periodum 8 dividere in 3 partes:

• 8a, cui inest 8s,
• 8b, cui insunt prima 2 elementa gregis 8p,
• 8c, cui inest grex 7d et altera pars gregis 8p.

Theoria de Pyykkö
Elementa dislocata colore obscuriore indicantur.
8	119 Uue	120 Ubn	121 Ubu	122 Ubb	123 Ubt	124 Ubq	125 Ubp	126 Ubh	127 Ubs	128 Ubo	129 Ube	130 Utn	131 Utu	132 Utb	133 Utt	134 Utq	135 Utp	136 Uth	137 Uts	138 Uto	141 Uqu	142 Uqb	143 Uqt	144 Uqq	145 Uqp	146 Uqh	147 Uqs	148 Uqo	149 Uqe	150 Upn	151 Upu	152 Upb	153 Upt	154 Upq	155 Upp	156 Uph	157 Ups	158 Upo	159 Upe	160 Uhn	161 Uhu	162 Uhb	163 Uht	164 Uhq	139 Ute	140 Uqn	169 Uhe	170 Usn	171 Usu	172 Usb
9	165 Uhp	166 Uhh																																											167 Uhs	168 Uho
	grex s		grex g																		grex f														grex d										grex p

Finis systematis periodici

Numerus elementorum possibilum physice ignotum est. Limitis theoricus est atomis electrice neutris circiter apud Z=173 , postquam insensatum est elementa ponere in tabulā configuratione electronicā. Tamen, probabilis est vero tabulam ante finem habere, fortasse post insulam stabilitatis, quae exspectatur se concentrare circa Z=126.

Theoria Bohris: quamobrem non movitur?

Theoria Bohris difficultates habet cum elementis numerum atomicum maior quam 137 habentis, quod velocitas electronis in orbitale 1s, v, quae obtinitur a formulā

$v=Z\alpha c\approx {\frac {Zc}{137{,}036}}$

ubi Z numerus atomicus est, et α constans finae structurae, misura roboris interactionum electromagneticarum est, in quolibet elemento numerum atomicum maior quam 137 habente rapidiora quam c, velocitas lucis, esse deberet. Quamobrem theoria Bohris inapta istis calculis est.

Aequatio de Dirac

Aequatio de Dirac et partialiter relativistica problemata habet cum Z > 137, quod energia in fondamentale statu est

$E=m_{0}c^{2}{\sqrt {1-Z^{2}\alpha ^{2}}}$

ubi m₀ est molis electronis quieti. Cum Z > 137, functio undae status fondamentalis de Dirac oscillatoria est, nec vincolata, nec est differentia inter spectra energiae negativae et positivae, ut in paradox de Klein. Richard Feynman hoc vidit, quare ultimum elementum theoriā de Feynman exspectatus, id numero 137 (untriseptium), nonnunquam appellatur feynmanium (symbolum: Fy).

Tamen, calculus realisticus de finita extensione caricarum nuclearum memoria tenere debet. Hoc, resultatu, criticum Z ≈ 173 (unsepttrium) obtenit, ut atomi neutri elementis numero atomico eguale an inferiore isto limitentur. Elementa altiora esse possent tantum ut iones.