Jump to content

Petrus Teilhard de Chardin

E Vicipaedia
Wikidata Petrus Teilhard de Chardin
Res apud Vicidata repertae:
Petrus Teilhard de Chardin: imago
Petrus Teilhard de Chardin: imago
Nativitas: 1 Maii 1881; château of Sarcenat
Obitus: 10 Aprilis 1955; Novum Eboracum
Patria: Francia
Nomen nativum: Pierre Marie Joseph Teilhard de Chardin

Familia

Genitores: Emmanuel Teilhard de Chardin;

Memoria

Sepultura: St. Andrew-on-Hudson cemetery
Petrus Teilhard de Chardin

Maria Iosephus Petrus Teilhard de Chardin (Francogallice: Marie-Joseph Pierre Teilhard de Chardin) natus est die 1 Maii 1881; mortuus die 10 Aprilis 1955) fuit Emmanuelis naturalistae et Bertae Adelae de Dompierre de Hornoy, pronepotis Voltarii, filius. Fuit Iesuita, presbyter Catholicus Romanus, theologus, philosophus, studiosus scientiae palaeontologiaeque Francicus, qui orationibus et litteris recentiorem inter fidem et scientiam disiunctionem resarcire conatus est. Fuit sodalis Academiae Scientiarum Francicae.

Iam anno 1950 papae Pii XII encyclica epistula Humani generis multas sentias damnavit. Praeterea propter multas Teilhardi novitates doctrinales, Suprema Sacra Congregatio Sancti Officii monitum scripsit, in quo legimus:

Quaedam vulgantur opera, etiam post auctoris obitum edita, Patris Petri Teilhard de Chardin, que [sic?] non parvum favorem consequuntur. Praetermisso iudicio de his quae ad scientias positivas pertinent, in materia philosophica ac theologica satis patet praefata opera talibus scatere ambiguitatibus, immo etiam gravibus erroribus, ut catholicam doctrinam offendant. Quapropter Emi[1] ac Revmi[2] Patres Supremae Sacrae Congregationis S. Officii Ordinarios omnes necnon Superiores Institutorum religiosorum, Rectores Seminariorum atque Universitatum Praesides exhortantur ut animos, praesertim iuventum, contra operum Patris Teilhard de Chardin eiusque asseclarum pericula efficaciter tutentur.
Datum Romae, ex Aedibus S. Officii, die 30 Iunii 1962

Hae normae intra ecclesiam vigorem iuris habent.

  1. Eminentissimi.
  2. Reverendissimi.
  • Arnould, Jacques. 2004. Pierre Teilhard de Chardin. Lutetiae: Perrin. ISBN 2-262-02264-X.
  • Martelet, Gustave Martelet. 2006. Et si Teilhard disait vrai. . . . Lutetiae: Éditions Parole et Silence. ISBN 2-84573-424-7.
  • Movius, Hallam L., Jr. 1956. "Pierre Teilhard de Chardin, S.J., 1881–1955." American Anthropologist, nova serie, 58(1):147–150.
  • d'Ouince, René. 1970. Un prophète en procès: Teilhard de Chardin dans l'Église de son temps. Aubier.
  • Amir D. Aczel, The Jesuit & the Skull, Penguin, Urbe Novo Eboraco, 2007

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]
David's face

Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes!