Mijn achter-het-behang-plak-kinderen. #boostyourpositivity

Het laatste thema van de Boost your positivityreeks van Danone, namelijk kids, is gelanceerd. Kinderen, opvoeden met vallen en opstaan, de ballen in de lucht houden en proberen alles te managen, daar komt het zowat op neer.

Ik had al eens laten vallen dat ik niet de meest makkelijke maar wel ontzettend heerlijke kinderen heb.  Soms (betrekkelijk vaak) zou ik ze achter het behang willen plakken maar even vaak wil ik van ze genieten en ze kussen, knuffelen en nooit meer loslaten.  

Dit zijn enkele momenten waarvan ik echt de kriebels krijg:

- Als Billie, van zodra ik me omdraai, op de tafel kruipt en trots gaat rechtstaan.  Elke tafel in het huis is al beklommen.  Als hij op de tafel met de fruitmand klimt eet hij een paar happen van verschillende appels en smijt die dan op de grond, als hij op mijn naaitafel kruipt prutst hij aan de machines en zelfs als de keukentafel helemaal gedekt en klaarstaat klimt hij er op.  Hemeltje!   Niet alleen de tafels zijn onveilig voor Billie, ook de rest van ons huis wordt door die kleine deugniet aangepakt.  Hij loopt vaak snel naar de badkamer waar hij op een stoel klimt en de kraan helemaal open zet. echt, niets is veilig voor die knaap.  Of doet de frigo open en steekt alles wat hij vindt in zijn mond.  Geen één minuut kan je hem alleen laten.

- Als Otto-Jan een ontzettend grote scene maakt omdat ik zijn saus met zijn pasta meng, of net niet.  Hetzelfde geldt voor zijn boterham smeren of net niet smeren, zijn kleren aandoen of net afdoen, zijn gezichtje wassen met warm of met koud water, hem veel zoenen of maar 1 zoen geef, etc... Hij kan echt voor alles een scène maken. 

- Als Billie zichzelf dramatisch op de grond gooit van zodra hij het woordje NEE hoort.

- Als Otto-Jan pipi doet op zijn potje en het dan omver loopt, aaargh.

- Als Wolf soms echt heel de tijd praat, echt heel de tijd, in de keuken, mee naar de badkamer, terug naar de keuken en naar de living. 

Maar er zijn ook van die momenten dat je gewoon helemaal smelt:

- Toen Otto-Jan vorige week zijn eerste kopmannetje tekende.

- Als Billie en Wolf uit het niets een knuffels en zoenen komen geven.

- Als ik Billie naar z'n bedje breng en hij legt z'n hoofdje op mn schouder.

- Als ze gezellig aan het spelen zijn, in alle rust.

- Of van de leuke en soms ontzettend grappige gesprekjes met mijn kleuter:

'Ik niet boos op jou mama, ik blij op jou' 

Hij was boos maar dan niet meer.

'Ik een tijger, jij ook mama, Billie ook een tijger, papa, euhm, een eend en Wolf een slak'  

Hij zegt altijd dat hij een tijger is, ik vroeg wat wij dan waren.

'Ik zo dik worden als papa he, mama' 

Hij bedoelt sterk en groot. 

'Ik loser zeggen tegen Billie - Billie jij loser - mama, ik loser gezegd tegen Billie'  

Tjah...

'Monster ook in jouw buik geweest?' 

Monster is zijn knuffel en hij vroeg dat naar aanleiding van het gesprekje over baby'tjes in de buik.

Ik denk wel soms terug aan vroeger en vraag me dan af: amaai, wat deed ik toen toch met al mijn tijd? Maar mijn kinderen zijn een fantastische en een (vermoeiende) verrijking van mijn leven.  Ik zou me geen leven meer zonder kunnen voorstellen.  Kinderen leren je relativeren, leren je genieten van kleine en grote dingen, leren je alles in perspectief te zien en leren je jezelf beter kennen.  

Ochtendstond heeft goud in de mond. #boostyourpositivity

De 'boost your positivity challenge' van Activia is er weer, woop woop.  Bloggers overal ter lande kunnen in oktober en november een stukje schrijven over een bepaald thema.  Deze week kan je je lezers eens kennis laten maken met je ochtendritueel, je ontbijt, je favoriete wakkerwordmethode, etc.  Wel, ik laat jullie met plezier kennis maken met een ochtend ten huize Wobie.

'S morgens is de kans miniem dat ik word gewekt door mijn wekker of door wat fluitende vogeltjes en een zonnestraaltje op mijn snoet.  Nee, zo goed als altijd is het Billie, mijn kleine vroege vogel die me wekt. Ik spring, niet als een hinde maar eerder als een geradbraakt paard uit mijn bed en ga samen met Billie naar beneden.  Op weg naar de badkamer doe ik de achterdeur open zodat de poes binnen kan.  Billie krijgt een klein kattenwasje en wordt gehuld in verse kleertjes.  Ondertussen loopt de poes constant voor mijn voeten en bijt wat in mijn kuiten.  Tjah, elke morgen krijgt hij een zakje nat voer, maar hij heeft weinig geduld...  Daarna zet ik Billie in zijn stoel, geef ik zijn flesje en een boterhammetje en de kat zijn zakje.  Zo, kind 1 en huisdier: check.

Nummer twee is wat moeilijker.  Toen Otto-Jan geboren werd, is de handleiding jammer genoeg ergens blijven zitten in het geboortekanaal.  Otto-Jan is een fantastisch maar o zo intrigerend kereltje.  Soms reageert hij wat anders dan andere kindjes, heeft hij zo zijn eigen bepaalde rituelen of is hij gewoon wat vreemd.  Maar ik ben zijn mama dus voor mij is hij perfect! Perfect, bijzonder, vermoeiend, boeiend, lief, mooi en uitermate schattig.

Elke morgen is het spannend afwachten welke ochtendhumeur hij heeft, meestal is dat een enorm slecht humeurtje maar een enkele keer gebeurt het dat hij een klein zonnetje in huis is, zelden, maar het gebeurt.  Ik haal hem uit zijn bedje en we gaan naar beneden.

In de badkamer kan er wat drama ontstaan en dit om verschillende redenen: omdat ik zijn pyjama afdoe, omdat hij zijn knuffel heeft laten vallen, omdat ik zijn slaapsokken afdoe (hij wil per se met sokken slapen...),omdat ik hem was met warm water (hetzelfde fenomeen als ik hem was met koud of lauw water), omdat ik zijn verse kleren aandoe, omdat er geen tijger op zijn T-shirt staat, omdat hij opeens een knuffel wil terwijl zijn broek nog aan zijn enkels hangt, omdat ik de verkeerde sokken koos, ... Tjah, alle redenen zijn eigenlijk goed om een kleine uitbarsting te doen ontstaan.

Zo, als het badkamergedeelte achter de rug is kan hij beginnen eten.  Aan tafel zijn er jammer genoeg ook ontzettend veel redenen om dramatisch te beginnen wenen.  Hij kan een crise krijgen omdat hij cornflakes uit de verkeerde kom moet eten, omdat ik de cornflakes niet in een mooi 'golf' (boogje) in zijn kommetje gegoten heb, omdat ik niet 'superveel' melk in zijn kommetje heb gedaan, omdat ik uberhaupt melk in zijn kommetje heb gedaan, omdat de confituur niet op tafel staat (terwijl hij dat zo goed als nooit eet), omdat ik zijn boterham durf dichtplooien, omdat het hoekje van zijn boterham kraakt als hij hem toe plooit, omdat hij melk, nee water, nee iets anders wil om te drinken, ...

Tijdens al die drama's doe ik snel mijn kleren aan, camoufleer ik wat mijn wallen, zet ik een potje koffie en steek ik een boterham in mijn mond.

Hup, na de kleren, het eten en het poetsen van de tanden doet iedereen (lees doe ik) iedereen zijn jas aan en kunnen we richting auto gaan.  Hier zijn er weinig dramamomenten, daar hij nu zelf zijn deur kan opendoen en op zijn stoel kruipt (godzijdank).

Op school aangekomen zet ik Billie af aan de crèche en Otto-Jan aan de opvang van school.  Als ik me daarna terug in de auto plof kan ik wat tot mezelf komen, op mijn gemakjes. Na een autoritje van 35km ben ik normaal weer helemaal zen om om 8u30 te beginnen werken aan mijn bureau.

Ik ben benieuwd om jullie ochtendverhalen eens te lezen.  Zijn er ook zo veel dramamomenten?

5 'hou-je-hoofd-boven-water' tips. #boostyourpositivity

Toen ik de Activia #boostyourpositivity challenge zag passeren in blogland dacht ik: kom, we doen er aan mee!  Elke week van februari wordt er een nieuwe uitdaging de wereld in gestuurd door Oon of Tales from the crib.  Deze week vroegen ze: hoe zorg je ervoor dat alles blijft bollen? 

Manlief is 39 weken op cursus voor zijn werk.  Hij is enkel in het weekend thuis dus in de week ben ik een beetje single mom.  Mijn 2 kleine knulletjes bezorgen me heftige nachten en drukke dagen.  Een beetje structuur is welkom, toch zeker als ik op tijd op mijn werk wil raken.  Handige tips, here we go...

Alles 's avonds klaarleggen.  Hun kleertjes liggen in stapeltjes te wachten in de badkamer, de zak voor de crèche staat te blinken bij de deur, Billie zijn fles staat klaar om in de microgolf te steken en de tafel is gedekt zodat ik snel een boterhammetje met choco kan smeren voor Otto-Jan.  Dat zorgt ervoor dat de ochtendrush (betrekkelijk) vlotjes verloopt.  Met uitzondering van een onverwacht gulpje melk van de jongste of een chocomouw van de oudste.

Strijken hoeft niet!  Met uitzondering van hemden maar die draag ik niet :)  Alle andere kleren worden gewoon netjes opgeplooid en weggelegd.  Oke, ze zijn misschien niet 100% kreukvrij maar dat ziet zo goed als niemand.  Ik ben nooit grote fan geweest van strijken en zal dat waarschijnlijk ook nooit worden.

Geen dingen uitstellen.  Dingen die maar 1 a 2 minuutjes duren doe ik meestal direct.  Zoals de PMD wegdoen, een berichtje beantwoorden (is mijn nieuw voornemen vanaf nu), de krantjes bij het papier smijten, de vaatwas legen, beetje opruimen,... Al die minuutjes tussendoor zorgen ervoor dat er 's avonds wat meer over zijn voor iets plezierigers, iets meer ontspannends.

Vrije tafels.  Geen verdwaald glaasje op de keukentafel, geen jassen aan de stoelen rond de rafel in living en geen prulletjes op de salontafel.  Ik probeer zo goed als mogelijk alle tafels in het huis vrij te houden, alle tafels, buiten mijn knutsel/naai/blog/pleziertafel.  Dat zorgt voor een rustige sfeer in huis en rust is nodig met een puberende peuter, kraaiende baby, studerende man en actieve stiefzoon.

Genieten van kleine dingen.  Kleine dingen zoals de heerlijke winterzon op je snoet, op het gemak een badje kunnen nemen, Billie die gezellig zit te brabbelen, een koffietje drinken met vriendinnen, Otto-Jan die danst,  Pinteresten, lieve knuffels van Wolf, op je gemak naar het toilet kunnen gaan, gezellig gaan eten met m'n kersverse man,... Allemaal kleine dingen die ontzettend geapprecieerd worden zodat de dagdagelijkse routine geen sleur wordt.

quote van Nelleke

Zo, ik ben benieuwd naar jullie tips!