Nikolaus IV. (Paapst)
Nikolaus IV. (* 30. September 1227 in Lisciano (Oortsdeel vun Ascoli Piceno); † 4. April 1292 in Rom) weer van‘ 22. Februar 1288 bit to sien Dood Paapst.
Boren as Girolamo Masci d’Ascoli is he all fröh in den Orden vun de Franziskaner intreden un wurr 1272 Provinzial vun Dalmatien un 1274 Ordensgeneral. An‘ 12. März 1278 wurr he to’n Kardinalpreester vun Santa Pudenziana un an‘ 12. April 1281 to’n Kardinalbischop vun Palestrina makt.
Nah den Dood vun sien Vorgänger Honorius IV. keem dat to en meest eenjohrig Sedisvakanz. De keem aber nich dör en Uneenigkeit in dat Kardinalskollegium tostannen, sonnern dör de dormals in Rom ümgahn Malaria, an de eenig Kardinäle storven sünd un dat Konklave för en Tiet lang ünnerbraken hett.
Nikolaus IV. weer de eerste Franziskaner, de to’n Paapst wählt wurrn weer, man weer ok Nikolaus III. as en vun sien unmiddelbor Vörgänger Mäzen un Früend vun den Orden.
De nee Paapst sett de Sizilienpolitik vun sien Vorgänger fort un hett dat Affseehn vun Karl II. vun Neapel vun de Kroon vun Sizilien för ungültig verklort. Dör den Verdrag vun Champfranc an‘ 28. Oktober 1288 keem Karl II. free. He harr sück in de Verdrag ok verplicht, Aragon mit den Paapst un Frankriek uttosöhnen. Doch Paapst Nikolaus hett hüm blots an‘ 28. Mai 1289 de (theoretische) siziliaansch Königskroon updrängt. Ut Ehrgeföhl kehr Karl II. veer Maand nah sien Königskrönung un nah dat Scheitern vun sien Freedensbemühen nah de Grenz vun Aragon torüch, um sück weer in Gefangenschap to begeven. Dor harr aber nümms Interesse an sien Gefangenschap. Sien Ehr weer somit weer herstellt un he kunn nah Frankriek torüchgahn. Dor gelung hüm de Freedenssluss vun Senlis an‘ 19. Mai 1290, in de Karl vun Valois up all sien Anspröök up Aragon affsehn hett. De Hollen vun den Paapst tegenöver dat Königriek Neapel änner sück dormit aber nicht. Nah den Dood vun Alfons III., vun Aragon an‘ 18. Juni 1291 wurr ünner de sien Arven Jakob II. Aragon un Sizilien in Personalunion vereenigt. Jakob sien Bröer Friedrich wurr in Sizilien sien Stattholler. Doruphen hett de Paapst den Karkenbann över beid verhangt, de aber ahn Utwirken bleev.
An‘ 18. Mai 1291 full mit Akkon de letzte Stüttpunkt vun de Krüüzfohrer in dat Hillige Land. Dormit weer de middelölleriche Krüüztoogbewegen denn ok to Enn‘.
Wiels sien veerjohrig Pontifikat is Nikolaus IV. vör allen as en Förderer vun de Mission hervörtreden. Sien Versöök, en nee Krüüztoog to organiseeren, is dorgegen scheitert. Palmsönndag 1282 hett he Rabban Bar Sauma, en nestoriaanschen Mönk empfangen, de as Gesandter vun den Ilkhan Arghun en Bündnis tüschen de Mongolen in Persien un dat christlich Abendland gegen de Mamluken biführen sull.
Erhollen sünd vör allen sien Renoveeren bzw. Ergänzen vun de Apsismosaiken in S. Giovanni in Lateran – wo he ünner Bibehollen vun den Karnbestand vun dat old Mosaik de Hl. Franziskus un Antonius as ok sück sülvst tofögen leet – un in S. Maria Maggiore; dor leet he ok an de Butenfassade, de hüüd verdeckt ist, Mosaiken anbringen. Paapst Nikolaus weer ok Grünner vun de Universitäten Montpellier un Lissabon.
Bisett wurr he in de dormals noch Basilika Liberiana nömmt S. Maria Maggiore (Graffmal vun Domenico Fontana).
| Vörgänger | Amt | Nafolger |
| Honorius IV. | Paapst 1288 - 1292 |
Coelestin V. |