Naar inhoud springen

De vertraagde film (hoorspel)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Affiche voor De vertraagde film, 1922 (Karel Maes)

De vertraagde film is een hoorspel naar het gelijknamige toneelstuk van Herman Teirlinck uit 1922. Jef Contryn bewerkte het toneelstuk in 1940 tot een hoorspelscenario, dat door de NIR werd geproduceerd. In 1950 bracht de NIR een nieuwe versie. In het jaar van Teirlincks overlijden, 1967, produceerde de BRT opnieuw een nieuwe versie, dit is de enige die bewaard is gebleven. De KRO bracht het op 12 december dat jaar in het programma Dinsdagavondtheater. Het klankdecor was van Louis De Meester, de reige was in handen van Frans Roggen. De uitzending duurde 70 minuten.

Dit “mysteriespel” is een drieluik waarvan het middenpaneel als in een vertraagde film op symbolische wijze weergeeft wat er omgaat in een liefdespaar op het moment dat het door een sprong in de gracht zelfmoord wilde plegen. Tegen de verschrikkingen van de dood blijkt de liefde niet bestand. De zijvleugels schilderen op folkloristische wijze de levende werkelijkheid rondom de man en de vrouw die voor een kort ogenblik aan de werkelijkheid waren ontrukt. Het optreden van een groep Driekoningen-zangers en andere motieven verbinden de handeling ten slotte met Kerstmis en het begin van het nieuwe jaar.

  • De volledige tekst van het toneelstuk De vertraagde film uit 1922 kan u hier vinden.
  • Het hoorspel De vertraagde film uit 1967 kan u hier vinden.