Kobalt(II)chloride

Kobalt(II)chloride
Structuurformule en molecuulmodel
	Kristalstructuur van kobalt(II)chloride
	Kobalt(II)chloride-kristallen
Algemeen
Molecuulformule	CoCl2
IUPAC-naam	kobalt(II)chloride
Andere namen	kobaltdichloride
Molmassa	129,84 g/mol
CAS-nummer	7646-79-9
Wikidata	Q407849
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
H-zinnen	H302 - H317 - H318 - H334 - H341 - H350 - H360F - H410
EUH-zinnen	geen
P-zinnen	P201 - P261 - P273 - P280 - P304+P340 - P305+P351+P338+P310 - P308+P313 - P391
EG-Index-nummer	231-589-4
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand	vast
Kleur	roze-rood
Dichtheid	3,356 g/cm³
Smeltpunt	735 °C
Kookpunt	1049 °C
Goed oplosbaar in	water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal	Scheikunde

Kobalt(II)chloride (CoCl₂) is een zout van kobalt en chloor. Het is een blauw, kristallijn poeder en goed oplosbaar in water. Kobalt(II)chloride wordt rood-roze als het oplost in water.

Samenstelling

De verbinding vormt verschillende hydraten, ${\ce {CoCl2.n H2O}}$ , met 1, 2, 6 of 9 watermoleculen. Berichten over de vondst van het tri- en tetrahydraat zijn niet bevestigd.^[1] Het dihydraat is paars, het hexahydraat roze gekleurd. In de handel wordt de stof meestal aangeboden als het hexahydraat ${\ce {CoCl2.6H2O}}$ ; dit is de meest gebruikte kobaltverbinding in laboratoria.^[2] Het gehydrateerde zout is roze van kleur, het anhydraat is blauw.

Toepassing

Omwille van het duidelijk kleurverschil en het feit dat de hydratatie makkelijk omkeerbaar is, wordt kobalt(II)chloride gebruikt voor de detectie van water. Hiervoor wordt meestal kobaltdichloride(II)papier gebruikt als indicator. Dit papier wordt vooraf gedrenkt in een kobalt(II)chloride-oplossing.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ M. T. Saugier, M. Noailly, R. Cohen-Adad, F. Paulik, J. Paulik. (1977). Equilibres solide ⇄ liquide ⇆ vapeur du systeme binaire ${\ce {CoCl2 - H2O}}$ J.Thermal Analysis. 11 (1): pag.: 87–100 DOI:10.1007/BF02104087
Opmerking in de Engelse Wikipedia: Note: the lowest point of fig.6 is inconsistent with fig.7; probably should be at -27.8 C instead of 0 C.
↑ Norman .N. Greenwood, Alan Earnshaw. (1997). GEEN TITEL OPGEGEVEN Chemistry of the Elements (2nd ed.) – Butterworth-Heinemann ISBN 978-0-08-037941-8

[saugier-1] M. T. Saugier, M. Noailly, R. Cohen-Adad, F. Paulik, J. Paulik. (1977). Equilibres solide ⇄ liquide ⇆ vapeur du systeme binaire ${\ce {CoCl2 - H2O}}$ J.Thermal Analysis. 11 (1): pag.: 87–100 DOI:10.1007/BF02104087
Opmerking in de Engelse Wikipedia: Note: the lowest point of fig.6 is inconsistent with fig.7; probably should be at -27.8 C instead of 0 C.

[2] Norman .N. Greenwood, Alan Earnshaw. (1997). GEEN TITEL OPGEGEVEN Chemistry of the Elements (2nd ed.) – Butterworth-Heinemann ISBN 978-0-08-037941-8

[1]

[2]