Naar inhoud springen

Impetus-theorie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De impetus-theorie[1] was een hulp-of secundaire theorie uit de Aristotelische dynamica, die in eerste instantie ontstond om de beweging van projectielen tegen de zwaartekracht in te verklaren. De impetus-theorie werd in de 14e eeuw geïntroduceerd door de scholastische filosoof Johannes Buridanus. De impetus-theorie was een voorloper van concepten als inertie, impuls en versnelling in de klassieke mechanica.

Voetnoten

[bewerken | brontekst bewerken]
  1. ↑ Herbermann, C.G., & Knights of Columbus. (1913). The Catholic encyclopedia: An international work of reference on the constitution, doctrine, and history of the Catholic church. New York: The Encyclopedia press, inc. "Theory of impetus", blz. 51
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Impetus-theorie&oldid=52535896"