Internationale Arbeidsorganisatie
| Internationale Arbeidsorganisatie (en) International Labour Organization (ILO) | ||
|---|---|---|
| Geschiedenis | ||
| Opgericht | 11 april 1919 | |
| Organisatie | ||
| Hoofdkantoor | ||
| Leden | 187 staten | |
| Bestuur | ||
| Algemeen Directeur | ||
| Sinds | 1 oktober 2022 | |
| Termijnduur | 5 jaar | |
| Voorganger | ||
| Media | ||
| Website | ILO | |
| Nobelprijs | Nobelprijs voor de vrede | |
|---|---|---|
| Jaar | 1969 | |
| Reden | voor het creëren van internationale wetgeving die bepaalde normen voor arbeidsomstandigheden in elk land verzekert. | |
| Voorganger(s) | ||
| Opvolger(s) | ||
De Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), meestal bekend onder de Engelse afkorting ILO (International Labour Organization), is een gespecialiseerde organisatie van de Verenigde Naties. Ze houdt zich bezig met arbeidsvraagstukken. De zetel van de organisatie is in Genève.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]De ILO is opgericht in 1919 als uitvloeisel van de vredesonderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog. Oorspronkelijk was het dan ook een agentschap van de Volkenbond. Na de ondergang van de Volkenbond als gevolg van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd de ILO een agentschap van de Verenigde Naties. Het huidige handvest van de Internationale Arbeidsorganisatie is vastgesteld in 1944 in de Verklaring van Philadelphia.
Missie
[bewerken | brontekst bewerken]De ILO werd opgericht vanuit het idee dat een duurzame vrede niet mogelijk zou zijn zonder sociale rechtvaardigheid. Om sociale rechtvaardigheid te bereiken heeft de organisatie vier hoofddoelstellingen geformuleerd: het bevorderen van het recht op werk, het verbeteren van de kans om werk te krijgen en te behouden voor mannen en voor vrouwen, het invoeren en uitbouwen van sociale zekerheid, én het bevorderen van sociale dialoog tussen werkgevers, werknemers en overheid.
Werkwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De ILO probeert door het aannemen van conventies en aanbevelingen de verschillende doelstellingen in bindende normen vast te leggen. Daarvoor wordt ieder jaar in juni een internationale conferentie belegd in Genève. Conventies en aanbevelingen worden daar met meerderheidsbesluiten vastgesteld.
Het bijzondere is dat iedere lidstaat niet alleen vertegenwoordigd wordt door regeringsvertegenwoordigers. Iedere lidstaat zendt een delegatie van vier personen. Naast twee vertegenwoordigers van de regering heeft iedere delegatie een lid namens de nationale werkgeversorganisaties en een lid namens de werknemersorganisaties. Die vertegenwoordigers zijn vrij om samen met werkgevers of werknemersvertegenwoordigers van andere lidstaten mee te stemmen.
Voordat conventies en aanbevelingen van de ILO bindend kunnen worden moeten deze wel door de lidstaten worden geratificeerd.
Structuur
[bewerken | brontekst bewerken]Bestuur
[bewerken | brontekst bewerken]
|
|
Onderscheidingen
[bewerken | brontekst bewerken]De Internationale Arbeidsorganisatie ontving in 1969 de Nobelprijs voor de Vrede.[7]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ (en) Biography of Guy Ryder, 10th ILO Director-General. www.ilo.org (7 november 2016). Gearchiveerd op 25 juli 2008. Geraadpleegd op 29 mei 2022.
- ↑ (en) New Director-General of the International Labour Organization elected. www.ilo.org (25 maart 2022). Gearchiveerd op 25 juli 2008. Geraadpleegd op 29 mei 2022.
- ↑ ILO Governing Body elects Apolinário Jorge Correia as new chairperson; ILO; 13 juni 2014. Gearchiveerd op 25 juli 2008.
- ↑ ILO Governing Body elects Misako Kaji as new chairperson; ILO; 13 juni 2015. Gearchiveerd op 25 juli 2008.
- ↑ ILO Governing Body elects Dr. Ulrich Seidenberger as new chairperson; ILO; 11 juni 2016. Gearchiveerd op 25 juli 2008.
- ↑ ILO Governing Body elects Luc Cortebeeck as new chairperson; ILO; 17 juni 2017. Gearchiveerd op 25 juli 2008.
- ↑ (en) The Nobel Peace Prize 1969. NobelPrize.org. Gearchiveerd op 26 mei 2022. Geraadpleegd op 29 mei 2022.