No (film)
| No | ||||
|---|---|---|---|---|
| Regie | Pablo Larraín | |||
| Producent | Daniel Marc Dreifuss Juan de Dios Larraín Pablo Larraín Fuentealba Rodrigo | |||
| Scenario | Pedro Peirano | |||
| Verhaal | El Plebiscito door Antonio Skármeta | |||
| Hoofdrollen | Gael García Bernal | |||
| Muziek | Carlos Cabezas | |||
| Montage | Andrea Chignoli | |||
| Cinematografie | Sergio Armstrong | |||
| Production design | Estefania Larrain | |||
| Première | 18 mei 2012 (Cannes) | |||
| Genre | Drama | |||
| Speelduur | 118 minuten | |||
| Taal | Spaans | |||
| Land | ||||
| Gewonnen prijzen | 13 | |||
| Overige nominaties | 21 | |||
| Officiële website | ||||
| (en) IMDb-profiel | ||||
| MovieMeter-profiel | ||||
| (mul) TMDb-profiel | ||||
| (en) AllMovie-profiel | ||||
| ||||
No is een internationaal geproduceerde film uit 2012, geregisseerd door Pablo Larraín. De film is gebaseerd op het toneelstuk El Plebiscito, geschreven door de Chilieense schrijver Antonio Skármeta. De film werd genomineerd voor een Academy Award tijdens de 85ste Oscaruitreiking in de categorie Beste niet-Engelstalige film.
Verhaal
[bewerken | brontekst bewerken]Na 15 jaar militair bewind en onder internationale druk, houdt de Chileense regering een referendum, met als opties "Ja" en "Nee". Wanneer er "Ja" wordt gestemd blijft Augusto Pinochet nog 8 jaar aan en bij een keuze voor "Nee" maakt het regime plaats voor presidents- en parlementsverkiezingen.
De succesvolle reclameman René Saavedra wordt door de Nee-campagne benaderd. Aangetrokken door deze marketinguitdaging en zijn eigen walging tegen de tirannie van Pinochet, bedenken Saavedra en zijn team een gedurfd plan om de verkiezingen te winnen en hun land te redden van de onderdrukking.
Rolverdeling
[bewerken | brontekst bewerken]| Acteur | Personage |
|---|---|
| Gael García Bernal | René Saavedra |
| Alfredo Castro | Lucho Guzmán |
| Luis Gnecco | José Tomás Urrutia |
| Néstor Cantillana | Fernando |
| Antonia Zegers | Verónica Carvajal |
| Marcial Tagle | Alberto Arancibia |
| Pascal Montero | Simón Saavedra |
| Jaime Vadell | Minister Fernández |
| Elsa Poblete | Carmen |
| Diego Muñoz | Carlos |
| Roberto Farías | Marcelo |
Ontvangst
[bewerken | brontekst bewerken]Recensies
[bewerken | brontekst bewerken]Op Rotten Tomatoes geeft 93% van de 132 recensenten de film een positieve recensie, met een gemiddelde score van 7,70/10. De film heeft het label "Certified Fresh" (gegarandeerd vers).[1] Website Metacritic komt tot een score van 81/100, gebaseerd op 36 recensies, wat staat voor "Universal Acclaim" (universele toejuiching). Hiermee heeft de film tevens het label "Must see".[2]
De Volkskrant gaf een positieve recensie en schreef: "No is niet alleen een meeslepend verslag verslag van een bloedspannende campagne, maar ook een scherpe, vaak humoristische analyse van politiek en marketing."[3] Trouw schreef: "Larraín geeft het meeslepend en spannend weer in een aangenaam onderkoeld verslag van een verkwikkende vreedzame revolutie."[4]
Prijzen en nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]De film won 13 prijzen en werd voor 21 andere genomineerd. Een selectie:
| Jaar | Evenement | Categorie | Genomineerde | Resultaat |
|---|---|---|---|---|
| 2012 | Cannes (65ste editie) |
Art Cinema Award | No | Gewonnen |
| 2013 | Academy Awards (85ste editie) |
Beste niet-Engelstalige film | No | Genomineerd |
| Ariel (55ste editie) |
Beste Ibero-Amerikaanse film | No | Genomineerd |
- ↑ (en)
No op Rotten Tomatoes, geraadpleegd op 31 maart 2021
- ↑ (en)
- ↑ P. KLeijer, No, De Volkskrant, 31 januari 2013
- ↑ J. Ruyters, Een zonnige film over het Chili van Augusto Pinochet, Trouw, 31 januari 2013