Staffa

**Staffa**
Eiland van Schotland
	;
Locatie
Land	Schotland
Eilandengroep	Binnen-Hebriden
Locatie	Atlantische Oceaan
Coördinaten	56° 26′ NB, 6° 20′ WL
Algemeen
Oppervlakte	0,033 km²
Inwoners	onbewoond
Lengte	600 m
Breedte	200 m
Hoogste punt	42 m
Website	www.nts.org.uk/visit/places/staffa
Foto's
	Staffa gezien vanuit het zuiden. Rechts vooraan Fingal's Cave

Staffa is een eiland aan de westkust van Schotland. Het behoort tot de Binnen-Hebriden en valt onder het beheer van de National Trust for Scotland.

De naam Staffa komt van het Noors voor staf, kolom of pilaar. Het eiland Staffa is bekend om zijn basaltgrotten. Het eiland is slechts 200 bij 600 meter groot (12 hectare), en is sinds het begin van de 19e eeuw onbewoond. Er is een waterbron, en er groeit voldoende vegetatie om wat vee te laten grazen.

In de zomer kunnen toeristen met een boot langs Staffa varen. Het kan gevaarlijk zijn om binnen in de grotten te gaan, omdat er regelmatig stukken steen van het basalt afbreken en naar beneden vallen.

Fingal's Cave

De grootste grot is Fingal's Cave. Deze grot kreeg haar naam in 1772 door Sir Joseph Banks, die Staffa aandeed tijdens zijn expeditie naar IJsland. Hij noemde deze naar de hoofdpersoon uit een aantal epische gedichten van de Schotse dichter James Macpherson. Daarvoor was de grot al bekend als Uamh-Binn, wat in het Schots-Gaelisch melodieëngrot betekent. De grot ligt aan de zuidkant van het eiland, en is 75 meter lang, 14 meter breed, 22 meter hoog en heeft bij eb een diepte (onder water) van 24 meter.

In de kunst

Na een bezoek aan Staffa in 1829 componeerde Felix Mendelssohn Bartholdy een concertouverture die onder verschillende titels verscheen : Fingals Höhle of Die einsame Insel. Het werk geïnspireerd op dit bezoek bleef bekend onder de naam Die Hebriden.

Het boek De wonderstraal van de Franse schrijver Jules Verne speelt zich op Staffa af.