Renaat Landuyt
| Renaat Landuyt | ||||
|---|---|---|---|---|
| Volledige naam | Renaat Julien Landuyt | |||
| Geboren | 28 januari 1959 | |||
| Kieskring | ||||
| Regio | ||||
| Land | ||||
| Partij | SP / sp.a | |||
| Functies | ||||
| 1991-1999 | Volksvertegenwoordiger | |||
| 1992-1995 | Lid Vlaamse Raad | |||
| 1995-2018 | Gemeenteraadslid Brugge | |||
| 1999-2004 | Vlaams minister van Werkgelegenheid en Toerisme | |||
| 2003-2004 | Viceminister-president van Vlaanderen | |||
| 2004 | Vlaams Parlementslid | |||
| 2004-2007 | Minister van Mobiliteit | |||
| 2005-2007 | Minister van de Noordzee | |||
| 2007-2014 | Volksvertegenwoordiger[1] | |||
| 2013-2018 | Burgemeester Brugge | |||
| 2014-2019 | Vlaams Parlementslid[2] | |||
| http://www.renaatlanduyt.be | ||||
| ||||
Renaat Julien Landuyt (Ieper, 28 januari 1959) is een Belgisch advocaat en was politicus voor sp.a.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]Hij studeerde rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en volgde er daarna nog twee jaar filosofie. In 2024 rondde hij een master in filosofie af.[3]
Hij werd beroepshalve advocaat en werd lid van de SP, de partij waarvoor hij in 1991 lid van de Kamer van volksvertegenwoordigers werd. Dit bleef hij tot in 1999 en van 2007 tot 2014 was hij dit opnieuw. In de periode januari 1992-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad, de voorloper van het huidige Vlaams Parlement.
De advocaat werd bij het grote publiek bekend als verslaggever van de parlementaire onderzoekscommissie in de Zaak-Dutroux. In 1999 stapte hij in de Vlaamse regering, waar hij werkgelegenheid en toerisme onder zijn hoede kreeg. Na het vertrek van Steve Stevaert uit de Vlaamse regering werd hij ook viceminister-president.
Na de Europese en Vlaamse verkiezingen van 2004 werden in alle regeringen in België de functies herschikt en mandaten voor politici opnieuw toegewezen. Landuyt kwam in de federale regering terecht, waar hij als opvolger van Bert Anciaux verantwoordelijk werd voor mobiliteit.
Vanaf begin 2008 was Renaat Landuyt terug actief als advocaat bij de balie van Brugge en als lid van de Commissie voor Justitie van de Kamer van volksvertegenwoordigers. Sedert begin 2009 was hij opnieuw verslaggever van een onderzoekscommissie, met name de onderzoekscommissie over de mogelijke schending van de scheiding der machten omtrent het zogenaamde Fortisproces.
In 2010 kreeg hij de titel van grootofficier in de Leopoldsorde.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2012 trok Landuyt de sp.a-lijst in Brugge.[4] De sp.a werd uiteindelijk de grootste partij, waardoor Landuyt op 1 januari 2013 de nieuwe burgemeester van Brugge werd.[5] In die hoedanigheid werd hij in 2013 ook voorzitter van de Maatschappij van de Brugse Zeehaven.[6] Van 1995 tot 2018 was hij eveneens gemeenteraadslid van Brugge.
Bij de Vlaamse verkiezingen van 25 mei 2014 werd hij verkozen in de kieskring West-Vlaanderen. Hij was na de derde rechtstreekse verkiezingen van 13 juni 2004 voor het Vlaams Parlement ook al korte tijd Vlaams volksvertegenwoordiger geweest, tot hij op 18 juli 2004 overstapte naar de federale regering. Hij bleef Vlaams Parlementslid tot eind mei 2019.
Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 trok hij opnieuw de socialistische lijst in Brugge, maar deze keer verloor zijn partij ruim 7 procent en won de CD&V. CD&V leverde daarom vanaf 2019 de burgemeester. Landuyt had vooraf zijn politieke loopbaan verbonden aan zijn verkiezingsuitslag en kondigde na de verkiezing dan ook zijn vertrek uit de politiek aan.[7] Voor de lokale politiek betekende dat na het burgemeesterschap, voor zijn mandaat als Vlaams Parlementslid na de verkiezingen in 2019.[8]
Ereteken
[bewerken | brontekst bewerken]- 2019: Grootkruis in de Orde van Leopold II[9]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Landuyt heeft een relatie met partijgenoot Annick Lambrecht.[10]
Literatuur
[bewerken | brontekst bewerken]- Koen ROTSAERT, Lexicon van de parlementariërs van het arrondissement Brugge, 1830-1995, Brugge, 2006.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Fiche Renaat Landuyt, Kamer van volksvertegenwoordigers
- ↑ Biografische fiche Renaat Landuyt, Vlaams Parlement
- ↑ Oud-politicus Renaat Landuyt: ‘Bart De Wever vergelijk je het best met een merk als Levis’. Knack (16 juli 2024). Geraadpleegd op 16 juli 2024.
- ↑ Zwaait Renaat Landuyt weldra de plak in Brugge?. vandaag.be (23 november 2011). Geraadpleegd op 23 november 2011.
- ↑ SP.A is uiteindelijk de grootste in Brugge. deredactie.be (14 oktober 2012). Geraadpleegd op 15 oktober 2012.
- ↑ Renaat Landuyt nieuwe voorzitter haven Zeebrugge. De Morgen (24 april 2013). Geraadpleegd op 24 april 2013.
- ↑ Brugge: CD&V, SP.A en Open VLD vormen coalitie, Dirk De fauw (CD&V) wordt burgemeester. VRT NWS (14 oktober 2018). Geraadpleegd op 15 oktober 2018.
- ↑ Renaat Landuyt: 'Als ik niet herverkozen raak als burgemeester van Brugge, stop ik met politiek'. Knack (12 augustus 2018). Geraadpleegd op 5 januari 2019.
- ↑ Koninklijk Besluit van 23 juni 2019
- ↑ Burgemeester Avelgem ruikt onraad en verbiedt wietbeurs. De Standaard (1 maart 2024). Gearchiveerd op 1 maart 2024. Geraadpleegd op 1 maart 2024.
| Voorganger: Theo Kelchtermans |
Vlaams minister van Werkgelegenheid 1999-2004 |
Opvolger: Frank Vandenbroucke |
| Voorganger: Bert Anciaux |
Minister van Mobiliteit 2004-2007 |
Opvolger: Yves Leterme |
| Voorganger: Johan Vande Lanotte |
Minister van de Noordzee 2005-2007 |
Opvolger: Yves Leterme |
| Voorganger: Patrick Moenaert |
Burgemeester van Brugge 2013-2018 |
Opvolger: Dirk De fauw |