Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1966

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap voetbal 1966
FIFA World Cup 1966
Koningin Elizabeth II overhandigt de Jules Rimet-trofee aan Bobby Moore.
Koningin Elizabeth II overhandigt de Jules Rimet-trofee aan Bobby Moore.
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Engeland Engeland
Datum 11 juli – 30 juli 1966
Teams 16 (van 4 confederaties)
Stadions (in 7 gaststeden)
Winnaar Vlag van Engeland Engeland (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 32
Doelpunten 89  (2,78 per wedstrijd)
Toeschouwers 1.614.677  (50.459 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Portugal Eusébio
Beste speler Vlag van Engeland Bobby Charlton
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA Wereldkampioenschap voetbal 1966 was de achtste editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Engeland was dat jaar gastheer van de eindronde, zoals zes jaar eerder, op 22 augustus 1960, besloten tijdens een FIFA-congres in Rome.

Aan de voorronden deden 53 landen mee. De loting voor de eindronde had plaats op 6 januari 1966 in Londen. Het toernooi zelf begon op 11 juli en eindigde op 30 juli. De winnaar van het toernooi werd het organiserende land zelf, Engeland.

Zie het artikel Wereldkampioenschap voetbal 1966 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1966)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1966)
Beste
prestatie
Vlag van Engeland Engeland UEFA Gastland 5e 5 1950 1962 0 Kwartfinale
Vlag van Bulgarije Bulgarije UEFA Winnaar groep 1 2e 2 1962 1962 0 Groepsfase
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland UEFA Winnaar groep 2 6e 4 1934 1962 1 Kampioen
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA Winnaar groep 3 6e 1 1930 1958 0 Derde
Vlag van Portugal Portugal UEFA Winnaar groep 4 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Zwitserland Zwitserland UEFA Winnaar groep 5 6e 2 1934 1962 0 Kwartfinale
Vlag van Hongarije Hongarije UEFA Winnaar groep 6 6e 4 1934 1962 0 Tweede
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie UEFA Winnaar groep 7 3e 3 1958 1962 0 Kwartfinale
Vlag van Italië Italië UEFA Winnaar groep 8 6e 2 1934 1962 2 Winnaar
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje UEFA Winnaar groep 9 4e 2 1934 1962 0 Vierde
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Finaleronde 6e 5 1930 1962 0 Groepsfase
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Titelverdediger 8e 8 1930 1962 2 Kampioen
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Winnaar groep 1 5e 2 1930 1962 2 Kampioen
Vlag van Chili Chili CONMEBOL Winnaar groep 2 4e 2 1930 1962 0 Derde
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Winnaar groep 3 5e 3 1934 1962 0 Tweede
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea AFC Eerste ronde 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.

Deelnemende landen

[bewerken | brontekst bewerken]
Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico
Vlag van Uruguay Uruguay

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Vlag van Brazilië (1960-1968) Brazilië
Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Portugal Portugal

Vlag van Chili Chili
Vlag van Italië Italië
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie

White City Stadium was eigenlijk niet bedoeld als stadion voor het toernooi. Alle wedstrijden van groep A zouden volgens de oorspronkelijke plannen op Wembley worden gespeeld. Op vrijdags werd Wembley echter standaard gebruikt voor Greyhoundracing. De wedstrijd tussen Uruguay en Frankrijk op vrijdag 15 juli 1966 werd daarom verplaatst naar White City, dat overigens zelf ook voornamelijk voor Greyhoudracing werd gebruikt.

Londen Birmingham Liverpool
Wembley Stadium
Capaciteit: 100.000
White City Stadium
Capaciteit: 76.567
Villa Park
Capaciteit: 55.000
Goodison Park
Capaciteit: 40.157
Manchester Sunderland
Old Trafford
Capaciteit: 42.730
Roker Park
Capaciteit: 40.310
Sheffield Middlesbrough
Hillsborough
Capaciteit: 42.730
Ayresome Park
Capaciteit: 40.310

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

UEFA
Vlag van Noord-Ierland John Adair
Vlag van Sovjet-Unie Tofiq Bahramov
Vlag van Wales Leo Callaghan
Vlag van Portugal Joaquim Campos
Vlag van Engeland Ken Dagnall
Vlag van Zwitserland Gottfried Dienst
Vlag van Engeland Jim Finney
Vlag van Tsjecho-Slowakije Karol Galba
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Gardeazábal
Vlag van Duitsland Rudolf Kreitlein


Vlag van Italië Concetto Lo Bello
Vlag van Zweden Bertil Lööw
Vlag van Engeland George McCabe
Vlag van Schotland Hugh Phillips
Vlag van Bulgarije Dimitar Rumentchev
Vlag van Frankrijk Pierre Schwinte
Vlag van Duitsland Kurt Tschenscher
Vlag van Joegoslavië Konstantin Zečević
Vlag van Hongarije István Zsolt

AFC
Vlag van Israël Menachem Ashkenazi

CONMEBOL
Vlag van Uruguay José María Codesal
Vlag van Argentinië Roberto Goicoechea
Vlag van Brazilië (1960-1968) Armando Marques
Vlag van Peru Arturo Yamasaki

CAF
Vlag van Verenigde Arabische Republiek Ali Kandil

Engeland begon het toernooi in eigen land matig met een 0-0 gelijkspel tegen de oud-wereldkampioen Uruguay, dat vooral verdedigde. Het gastland herstelde zich tegen Mexico en Frankrijk met twee identieke overwinningen: 2-0. Uruguay won van Frankrijk, speelde gelijk tegen Mexico en plaatste zich ook voor de kwartfinales. Bij Mexico nam doelman Carbajal afscheid van het internationale podium, het was zijn vijfde wereldkampioenschap, een record dat in 1998 werd geëvenaard door de Duitser Lothar Matthäus.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Engeland Engeland 3 2 1 0 4 0 4 5
Vlag van Uruguay Uruguay 3 1 2 0 2 1 1 4
Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico 3 0 2 1 1 3 –2 2
Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 0 1 2 2 5 –3 1

11 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 0 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 87.148
Scheidsrechter: Vlag van Hongarije Istvan Zsolt (HUN)
Verslag (FIFA)
Verslag

13 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Frankrijk Vlag van Frankrijk 1 – 1 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 69.237
Scheidsrechter: Vlag van Israël Menachem Ashkenazi (ISR)
Hausser Goal 62' Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 48' Borja

15 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 1 Vlag van Frankrijk Frankrijk White City Stadium, Londen
Toeschouwers: 45.662
Scheidsrechter: Vlag van Tsjecho-Slowakije Karol Galba (TCH)
Rocha Goal 26'
Cortés Goal 31'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 15' (pen.) De Bourgoing

16 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 92.570
Scheidsrechter: Vlag van Italië Concetto Lo Bello (ITA)
B. Charlton Goal 37'
Hunt Goal 75'
Verslag (FIFA)
Verslag

19 juli 1966
«onderlinge duels»
16:30 (UTC)
Mexico Vlag van Mexico (1934-1968) 0 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 61.112
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Bertil Lööw (SWE)
Verslag (FIFA)
Verslag

20 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Frankrijk Frankrijk Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 98.270
Scheidsrechter: Vlag van Peru Arturo Yamasaki (PER)
Hunt Goal 38'Goal 75' Verslag (FIFA)
Verslag

De Zwitserse bondscoach besloot twee spelers disciplinair te schorsen voor de wedstrijd tegen West Duitsland, omdat ze te lang waren gaan "stappen". Het gevolg was wel een duidelijke 5-0-nederlaag voor Zwitserland. Franz Beckenbauer, toen nog een aanvallende middenvelder, vervolmaakte zijn debuut op het internationale podium met twee doelpunten. In de tweede wedstrijd strandde de Duitsers op het betonvoetbal van de Argentijnen: 0-0. Europees kampioen Spanje begon het toernooi slecht met een nederlaag tegen Argentinië en moest winnen van de Duitsers om zich te kwalificeren. Spanje kwam wel met 1-0 voor, maar wist de voorsprong niet vast te houden: 2-1-nederlaag. Argentinië plaatste zich ook voor de kwartfinales door met 2-0 te winnen van Zwitserland. Het was voor de eerste keer sinds 1930, dat de Zuid-Amerikaanse ploeg de eerste ronde overleefde.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland 3 2 1 0 7 1 6 5
Vlag van Argentinië Argentinië 3 2 1 0 4 1 3 5
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje 3 1 0 2 4 5 –1 2
Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 0 0 3 1 9 –8 0

12 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 5 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 36.000
Scheidsrechter: Vlag van Schotland Hugh Phillips (SCO)
Held Goal 16'
Haller Goal 21'Goal 77' (pen.)
Beckenbauer Goal 40'Goal 52'
Verslag (FIFA)
Verslag

13 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Vlag van Bulgarije Dimiter Rumentchev (BUL)
Artime Goal 65'Goal 77' Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 67' Pirri

15 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Spanje Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 2 – 1 Vlag van Zwitserland Zwitserland Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 32.000
Scheidsrechter: Vlag van Sovjet-Unie Tofik Bakhramov (URS)
Sanchís Goal 57'
Amancio Goal 75'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 31' Quentin

16 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Argentinië Vlag van Argentinië 0 – 0 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 51.000
Scheidsrechter: Vlag van Joegoslavië Konstantin Zečević (YUG)
Verslag (FIFA)
Verslag

19 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Hillsborough, Sheffield
Toeschouwers: 32.000
Scheidsrechter: Vlag van Portugal Joaquim Campos (POR)
Artime Goal 52'
Onega Goal 79'
Verslag (FIFA)
Verslag

20 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 2 – 1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Villa Park, Birmingham
Toeschouwers: 51.000
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië (1960-1968) Armando Marques (BRA)
Emmerich Goal 39'
Seeler Goal 84'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 23' Fusté

Een ware poule des doods met de regerend wereldkampioen Brazilië. Brazilië wilde alles op alles zetten om de derde titel op rij te winnen maar sloeg in de voorbereiding op hol. Men speelde veel te veel vriendschappelijke wedstrijden met te veel verschillende spelers. Uit een selectie van meer dan veertig spelers werden veel spelers geselecteerd op hun reputatie. Garrincha was duidelijk nog slechts een schim van vroeger maar ging gewoon mee. Evenals de 37-jarige Djalma Santos, die zijn vierde wereldkampioenschap ging spelen. Latere grote spelers als Jairzinho en Tostão gingen ook mee, maar waren nog te licht voor het grote werk. Alle hoop was gevestigd op een nu fitte Pelé. De wedstrijd tegen Bulgarije leverde een overwinning op dankzij vrije trappen van Garrincha en Pelé. Pelé was vaak getackeld door de Bulgaren, daarom gaf de trainer hem rust. Hongarije, dat de eerste wedstrijd verloor van Portugal, zag mogelijkheden en was veel sterker met Flórián Albert als absolute uitblinker. Het was de eerste nederlaag van Brazilië op een WK sinds 1954 (Hongarije was toen ook de tegenstander) en de eerste en laatste nederlaag van Garrincha als international. In de beslissende wedstrijd tegen Portugal wijzigde coach Feola het elftal op negen plaatsen, alle wereldkampioenen van 1958 en 1962 werden gepasseerd, behalve Pelé. Het hielp niet, want na een half uur stond het 2-0 voor Portugal. Pelé werd door Morais uit de wedstrijd geschopt en kon niet meer verder. Het contrast met Eusébio was groot, hij scoorde twee goals in de met 3-1 gewonnen wedstrijd en loodste zijn debuterende ploeg naar de kwartfinales samen met Hongarije.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Portugal Portugal 3 3 0 0 9 2 7 6
Vlag van Hongarije Hongarije 3 2 0 1 7 5 2 4
Vlag van Brazilië (1960-1968) Brazilië 3 1 0 2 4 6 –2 2
Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije 3 0 0 3 1 8 –7 0

12 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Brazilië Vlag van Brazilië (1960-1968) 2 – 0 Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije Goodison Park, Liverpool
Toeschouwers: 48.000
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Kurt Tschenscher (GER)
Pelé Goal 15'
Garrincha Goal 63'
Verslag (FIFA)
Verslag

13 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Portugal Vlag van Portugal 3 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 37.000
Scheidsrechter: Vlag van Wales Leo Callaghan (WAL)
José Augusto Goal 1'Goal 67'
Torres Goal 90'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 60' Bene

15 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Hongarije Vlag van Hongarije 3 – 1 Vlag van Brazilië (1960-1968) Brazilië Goodison Park, Liverpool
Toeschouwers: 52.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Ken Dagnall (ENG)
Bene Goal 2'
Farkas Goal 64'
Mészöly Goal 73' (pen.)
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 14' Tostão

16 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Portugal Vlag van Portugal 3 – 0 Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 26.000
Scheidsrechter: Vlag van Uruguay José María Codesal (URU)
Voetsov Goal 17' (e.d.)
Eusébio Goal 38'
Torres Goal 81'
Verslag (FIFA)
Verslag

19 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Portugal Vlag van Portugal 3 – 1 Vlag van Brazilië (1960-1968) Brazilië Goodison Park, Liverpool
Toeschouwers: 62.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland George McCabe (ENG)
Simões Goal 15'
Eusébio Goal 27'Goal 85'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 70' Rildo

20 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Hongarije Vlag van Hongarije 3 – 1 Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije Old Trafford, Manchester
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Roberto Goicoechea (ARG)
Davidov Goal 43' (e.d.)
Mészöly Goal 45'
Bene Goal 54'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 15' Asparoechov

Vooraf leek een groep D een spannende strijd te worden tussen drie kanshebbers: Italië, Chili en de Sovjet-Unie, alleen het volslagen onbekende Noord-Korea leek kansloos. De Koreanen speelden alle wedstrijden in Middlesbrough en werden eerst wantrouwend aangekeken vanwege de Koude Oorlog en de recent verlopen Koreaanse Oorlog, waar Engeland en Noord-Koreanen vijanden waren. Later werden de Koreanen toegejuicht vanwege hun onbevangen spel. De eerste wedstrijd tegen de Sovjet-Unie ging met 3-0 verloren, omdat de Russen veel groter en agressiever waren. In de tweede wedstrijd zorgden de Koreanen al voor een verrassing door in de slotfase een gelijkspel te behalen tegen de nummer drie van het vorige WK, Chili De laatste wedstrijd was tegen de voormalige wereldkampioen Italië. Het Italiaans voetbal was zeer succesvol in het clubvoetbal, AC Milan en Inter Milaan wonnen Europa Cups en de ploeg had grote spelers als Gianni Rivera en Sandro Mazzola. In de eerste wedstrijd namen ze wraak op de "slag van Santiago" van 1962 door te winnen van Chili, daarna werd er verloren van de Sovjet-Unie. In de eerste helft verloren de Italianen al snel aanvoerder Bulgarelli door een mislukte tackle van dezelfde speler. Aangezien er geen wissels waren toegestaan moesten de Italianen verder met tien man. Vlak voor rust schreef de tandarts uit Pyongyang Pak-Doo-Ik geschiedenis door het winnende doelpunt te scoren. De sensatie was compleet en toen Chili verloor van de Sovjet-Unie plaatste Noord-Korea zich voor de kwartfinales. De Italianen gingen beschaamd naar huis, waar ze door een woedende menigte werden opgewacht met rotte tomaten en eieren. Sindsdien heet een onverwachte nederlaag in het Italiaanse voetbal een "Korea".

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie 3 3 0 0 6 1 5 6
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 3 1 1 1 2 4 –2 3
Vlag van Italië Italië 3 1 0 2 2 2 0 2
Vlag van Chili Chili 3 0 1 2 2 5 –3 1

12 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 3 – 0 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea Ayresome Park, Middlesbrough
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Gardeazábal (ESP)
Malofejev Goal 31'Goal 88'
Banisjevski Goal 33'
Verslag (FIFA)
Verslag

13 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Italië Vlag van Italië 2 – 0 Vlag van Chili Chili Roker Park, Sunderland
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Vlag van Zwitserland Gottfried Dienst (SUI)
Mazzola Goal 8'
Barison Goal 88'
Verslag (FIFA)
Verslag

15 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Chili Vlag van Chili 1 – 1 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea Ayresome Park, Middlesbrough
Toeschouwers: 16.000
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Arabische Republiek Ali Kandil (EGY)
Marcos Goal 26' (pen.) Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 88' Pak Seung-Zin

16 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 1 – 0 Vlag van Italië Italië Roker Park, Sunderland
Toeschouwers: 27.800
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Rudolf Kreitlein (GER)
Tsjislenko Goal 57' Verslag (FIFA)
Verslag

19 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Noord-Korea Vlag van Noord-Korea 1 – 0 Vlag van Italië Italië Ayresome Park, Middlesbrough
Toeschouwers: 18.000
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Pierre Schwinte (FRA)
Pak Doo-Ik Goal 42' Verslag (FIFA)
Verslag

20 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 2 – 1 Vlag van Chili Chili Roker Park, Sunderland
Toeschouwers: 22.000
Scheidsrechter: Vlag van Ierland John Adair (IRL)
Porkoejan Goal 28'Goal 85' Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 32' Marcos

Sensationeel waren de uitschakelingen van Brazilië en Italië, ook Spanje, Chili en Frankrijk stelden teleur. De beste indruk maakten Portugal en Hongarije, West-Duitsland, Engeland, de Sovjet-Unie, Uruguay en Argentinië voldeden aan de verwachtingen en ronduit sensationeel was de kwalificatie van Noord-Korea. Er was geen duidelijke favoriet voor de eindzege.

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]
kwartfinale halve finale finale
                   
23 juli – Londen        
 Vlag van Engeland Engeland  1
26 juli – Londen
 Vlag van Argentinië Argentinië  0  
 Vlag van Engeland Engeland  2
23 juli – Liverpool
   Vlag van Portugal Portugal  1  
 Vlag van Portugal Portugal  5
30 juli – Londen
 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea  3  
 Vlag van Engeland Engeland  4
23 juli – Sheffield
   Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  2
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  4
25 juli – Liverpool
 Vlag van Uruguay Uruguay  0  
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  2 derde plaats
23 juli – Sunderland
   Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie  1   28 juli – Londen
 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie  2
   Vlag van Portugal Portugal  2
 Vlag van Hongarije Hongarije  1  
 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie  1

Veel beroering was er rond de wedstrijden van de Zuid-Amerikaanse ploegen. West-Duitsland tegen Uruguay werd geleid door de Engelse scheidsrecht Finney. Uruguay was niet de mindere van Duitsland, en de scheidsrechter liet een handspel van Karl-Heinz Schnellinger onbestraft. Na een 1-0-achterstand raakte Uruguay van de kook en werden twee spelers van Uruguay uit het veld gestuurd. Op weg naar de kleedkamer sloeg aanvoerder Hector Silva Uwe Seeler in het gezicht. Tegen negen man liep West-Duitsland in de slotfase uit naar 4-0. Engeland tegen Argentinië was nog erger. De Duitse scheidsrechter Rudolf Kreitlein stuurde de Argentijnse aanvoerder Rattín uit het veld vanwege onophoudelijk protesteren. Echter, de Duitser sprak geen woord Spaans en Rattín weigerde van het veld af te stappen. Het duurde tien minuten, voordat de wedstrijd kon doorgaan. Daarna ontaardde de wedstrijd in een ordinaire schoppartij met als enig hoogtepunt het Engelse doelpunt van Geoff Hurst. Na afloop mochten de Engelse spelers van coach Alf Ramsey geen shirts wisselen en hij noemde de tegenstander na afloop beesten. De Argentijnen en Uruguayanen waren woedend op de arbitrage, stelden de neutraliteit van de Engelse en Duitse scheidsrechters ter discussie, stuurden alle journalisten naar huis en overwogen uit de FIFA te stappen. Vanwege deze incidenten besloot de FIFA later het systeem van gele en rode kaarten in te voeren. Hongarije tegen Sovjet-Unie werd beslist door de keepers. Een blunder van de Hongaarse doelman leverde een 1-0-voorsprong van de Russen op. Lev Jasjin moest maar één doelpunt incasseren tegen de fel aanvallende Hongaren en zorgde zo mee voor de 2-1-overwinning. Op Goodison Park in Liverpool ontspon zich een wonderlijk duel: na 25 minuten stonden de Noord-Koreanen met 3-0 voor tegen Portugal. Twee oorzaken zorgden voor de ommekeer van de Portugezen: de Noord-Koreanen bleven maar roekeloos aanvallen en de klasse van Eusébio. Hij scoorde vier keer achter elkaar waaronder twee benutte strafschoppen. Augusto zorgde voor de beslissing: 5-3 voor Portugal. Desondanks was men lyrisch over het spel van Noord-Korea.


23 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Portugal Vlag van Portugal 5 – 3 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea Goodison Park, Liverpool
Toeschouwers: 51.780
Scheidsrechter: Vlag van Israël Menachem Ashkenazi (ISR)
Eusébio Goal 27'Goal 43' (pen.)Goal 56'Goal 59' (pen.)
José Augusto Goal 80'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 1' Pak Seung-Zin
Goal 22' Li Dong-Woon
Goal 25' Yang Seung-Kook

23 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 4 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Hillsborough stadion, Sheffield
Toeschouwers: 34.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Jim Finney (ENG)
Haller Goal 11'Goal 83'
Beckenbauer Goal 70'
Seeler Goal 75'
Verslag (FIFA)
Verslag

23 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Sovjet-Unie Vlag van Sovjet-Unie 2 – 1 Vlag van Hongarije Hongarije Roker Park, Sunderland
Toeschouwers: 26.844
Scheidsrechter: Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Gardeazábal (ESP)
Tsjislenko Goal 5'
Porkoejan Goal 46'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 57' Bene

23 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 1 – 0 Vlag van Argentinië Argentinië Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 90.000
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Rudolf Kreitlein (GER)
Hurst Goal 78' Verslag (FIFA)
Verslag

De halve finale tussen de Sovjet-Unie tegen West-Duitsland kenmerkte zich door hard spel van de Russen. Hun intimidatie-tactiek had echter een averechts effect, in de eerste helft moest Sabo strompelend de wedstrijd vervolgen na een onbesuisde zelfuitgevoerde tackle en Tsjislenko werd uit het veld gestuurd. De Duitsers wonnen met 2-1 dankzij treffers van Franz Beckenbauer en Helmut Haller. Engeland liet zich eindelijk van zijn positieve kant zien. In een buitengewoon sportieve wedstrijd won het gastland met 2-1 van Portugal dankzij twee treffers van Bobby Charlton. Eusébio werd effectief uit de wedstrijd gehouden door Nobby Stiles, al scoorde hij nog wel zijn achtste doelpunt van het toernooi uit een strafschop, het eerste tegendoelpunt van de Engelsen dit toernooi. De Engelse keeper Gordon Banks verrichtte nog een cruciale redding in de slotminuut. Eusébio was ontroostbaar aan het einde van de wedstrijd: debutant Portugal was ver gekomen maar een finaleplaats was niet haalbaar.


25 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
West-Duitsland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 2 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Goodison Park, Liverpool
Toeschouwers: 38.300
Scheidsrechter: Vlag van Italië Concetto Lo Bello (ITA)
Haller Goal 42'
Beckenbauer Goal 67'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 88' Porkoejan

26 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 2 – 1 Vlag van Portugal Portugal Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 95.000
Scheidsrechter: Vlag van Frankrijk Pierre Schwinte (FRA)
B. Charlton Goal 30'Goal 80' Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 82' (pen.) Eusébio

28 juli 1966
«onderlinge duels»
19:30 (UTC)
Portugal Vlag van Portugal 2 – 1 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 88.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Ken Dagnall (ENG)
Eusébio Goal 12' (pen.)
Torres Goal 89'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 43' Malofejev
Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 1966 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

30 juli 1966
«onderlinge duels»
15:00 (UTC)
Engeland Vlag van Engeland 4 – 2 (n.v.) Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland Wembley Stadium, Londen
Toeschouwers: 98.000
Scheidsrechter: Vlag van Zwitserland Gottfried Dienst (SUI)
Hurst Goal 18'Goal 101'Goal 120'
Peters Goal 78'
Verslag (FIFA)
Verslag
Goal 12' Haller
Goal 89' Weber


1966 Wereldkampioen

Vlag van Engeland
ENGELAND
Eerste titel

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Engeland Engeland A 6 5 1 0 11 3 +8 11
2 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland B 6 4 1 1 15 6 +9 9
3 Vlag van Portugal Portugal C 6 5 0 1 17 8 +9 10
4 Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie D 6 4 0 2 10 6 +4 8
Uitgeschakeld in de kwartfinale
5 Vlag van Argentinië Argentinië B 4 2 1 1 4 2 +2 5
6 Vlag van Hongarije Hongarije C 4 2 0 2 8 7 +1 4
7 Vlag van Uruguay Uruguay A 4 1 2 1 2 5 −3 4
8 Vlag van Noord-Korea Noord-Korea D 4 1 1 2 5 9 −4 3
Uitgeschakeld in de groepsfase
9 Vlag van Italië Italië D 3 1 0 2 2 2 0 2
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje B 3 1 0 2 4 5 −1 2
11 Vlag van Brazilië (1960-1968) Brazilië C 3 1 0 2 4 6 −2 2
12 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico A 3 0 2 1 1 3 −2 2
13 Vlag van Chili Chili D 3 0 1 2 2 5 −3 1
Vlag van Frankrijk Frankrijk A 3 0 1 2 2 5 −3 1
15 Vlag van Bulgarije (1948-1967) Bulgarije C 3 0 0 3 1 8 −7 0
16 Vlag van Zwitserland Zwitserland B 3 0 0 3 1 9 −8 0
Deelnemende landen
Aantal wedstrijden 32
Totaal aantal doelpunten 89
Eigen doelpunten 2
Aantal uitsluitingen (rood) 5
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 2,78
Toeschouwerstotaal 1.614.677
Toeschouwersgemiddelde 50.459

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
9 doelpunten
6 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunt

Het derde doelpunt

[bewerken | brontekst bewerken]

Het door Engeland in de verlenging van de finale gemaakte derde en beslissende doelpunt is nog steeds onderwerp van discussie. Vooral in Duitsland, daar spreekt men van Das Wembley Tor. De bal werd door Geoff Hurst tegen de onderkant van de lat geschoten en kaatste naar beneden. De vraag is of de bal voor of achter de doellijn de grond raakte. Een recent onderzoek wijst erop dat dit vermoedelijk voor de doellijn zou zijn geweest. Maar op advies van zijn grensrechter keurde de scheidsrechter de goal goed. Ook het vierde Engelse doelpunt is omstreden omdat zich op het ogenblik dat deze goal viel, vlak voor het eindsignaal, al Engelse supporters op het veld bevonden. Met de aanwezigheid van een VAR wordt in een dergelijke situatie de wedstrijd stilgelegd.