Safir

Safir
Hall Safirhlaskjedet, Bismarcksafiren og Logansafiren på utstilling ved Smithsonian Institution i Washington DC.
Generelt
Kategori	Mineraloksid
Kjemisk formel	aluminiumoksid, Al2O3
Identifikasjon
Farge	Alle fargar med unnatak av raudt - som er kalla rubin - eller rosa-orange (the padparadscha)
Krystallform	Massiv og granulær
Krystallsystem	Trigonal Symbol (32/m) Romgruppe: R3c
Kløyv	Ingen
Brot	Konkoidalt, Splintra
Mohs hardleiksskala	9.0
Glans	Glassaktig
Strekfarge	Kvit
Spesifikk vekt	3.95–4.03
Optiske eigenskapar
Optiske eigenskapar	Abbetal 72.2
Brytingsindeks	nω=1.768–1.772 nε=1.760–1.763, dobbeltbryting 0.008
Pleokroisme	Sterk
Smeltbarheit	Ufusjonbar
Oppløyselegheit	Uløyseleg
Andre eigenskapar	Varmeutvidingskoeffisient (5.0–6.6)×10−6/K

Safir (frå gresk σάπφειρος; sappheiros, 'blå stein') er ein edelsteinvariant av mineralet korund, et aluminiumoksid (α-Al₂O₃), når fargen er ein annan enn raud eller mørk rosa. Dersom det er tilfelle blir edelsteinen kalla rubin, og blir sett på som ein eigen type edelstein. Spor av andre grunnstoff som jern, titan eller krom kan gi fargar som korundblå, gul, rosa, purpur, orange eller ein grønaktig farge. Rosa-orange safir blir òg kalla padparadscha. Rein krom er ei særskilt ureining for rubinar. Men ein kombinasjon av t.d. krom og titan kan gi ein safir som er ulik frå raud.

Safirar er vanleg nytta i smykke. Safir kan finnast naturleg i ulike sedimentære bergartar eller steinformasjonar eller dei kan bli produsert kunstig i form av store krystallar, boules, for både industriell eller dekorativ bruk.