Guèrra d'Ivèrn
|
Guèrra d'Ivèrn
| |
|---|---|
| Informacions generalas | |
| Data | 30 de novembre de 1939 - 13 de març de 1940 |
| Luòc | Regions orientalas de Finlàndia |
| Casus belli | Exigéncias territòrialas sovieticas de rectificacion de la frontiera refusadas per Finlàndia |
| Cambiaments territorials | Conquista sovietica de Carelia, de Salla e de la lenga de Rybachi (tractat de Moscòu) |
| Eissida | Victòria sovietica |
| Belligerants | |
| Pèrdas | |
| 127 000 tuats | 23 000 tuats |
| Batalhas | |
| Tolvajärvi — Suomussalmi — Kelja — Taipale — Summa — Rota de Raate — Kuhmo — Honkaniemi — Kollaa — Salla — Petsamo | |
La Guèrra d'Ivèrn se debanèt dau 30 de novembre de 1939 au 13 de març de 1940 e opausèt l'URSS a Finlàndia. S'acabèt per una victòria sovietica malaisada qu'entraïnèt la pèrda de divèrsei territòris frontaliers per lei Finlandés.
Aquela guèrra foguèt entraïnada per la revirada de negociacions entre lei dos país en 1939. En causa dei menaças de guèrra entre Sovietics e Alemands, lei Sovietics èran desirós de renfòrçar lei defensas de la vila de Leningrad, segonda vila dau país, qu'èra fòrça pròcha de la frontiera. Demandèron tanben lo drech d'installar de basas navalas dins lo sud dau país. Lei Finlandés refusèron totei lei preposicions de Moscòu e finalament, Stalin ordonèt d'atacar Finlàndia en novembre de 1939.
La guèrra comencèt lo 30 de novembre de 1939 amb una ataca generala de l'Armada Roja sus la frontiera. L'URSS foguèt condamnada per la Societat dei Nacions sensa consequéncia vertadiera e Francés e Britanics assaièron tanben d'organizar sensa succès una fòrça per ajudar lei Finlandés. Mau equipadas e mens nombrosas, lei fòrças finlandesas capitèron de resistir gràcias a la topografia malaisada de la region, a la conóissança dei tecnicas de subrevida dins lei regions polaras e ais errors de comandament sovieticas. Puei, aprofichèron lei condicions duras de l'ivèrn d'aquela annada per causar de pèrdas importantas ai Sovietics que son equipament èra pas adaptat. Per exemple, incapablas de se desplaçar, tres divisions sovieticas foguèron esquichadas a Suomussalmi per solament tres batalhons finlandés entraïnant la pèrda de 23 000 òmes còntra solament 800 entre lo 7 de decembre de 1939 e lo 8 de genier de 1940. Sus lei teatres maritims e aerians, lei fòrças finlandas capitèron de resistir gràcias ai defensas navalas dei costats ò a una tièra d'innovacions dins lo combat aerian. Lo 7 de genier, Stalin deguèt finalament mandar de fòrças novèlas e fisar lo comandament a un generau competent, Semion Timochenko, que decidèt de concentrar sei fòrças e seis equipaments dins lo sud. S'ocupèt tanben de melhorar lei movements entre l'infantariá, l'artilhariá, lei blindats e l'aviacion. Ansin, poguèt aprofichar sa superiotat materiala còntra lei Finlandés que sei linhas foguèron rompudas entre lo 11 e lo 19 de febrier. Lo 29, lo govèrn finlandés acceptèt de negociar tornarmai ambé lei Sovietics e un tractat de patz foguèt signat lo 12 de març.
Aqueu tractat es dich tractat de Moscòu. Sei clausas principalas regardèron l'annexion de Carelia, de la region de Salla e de la lenga de Rybachi per l'URSS. La lenga d'Hanko èra tanben laissada ai Sovietics per una durada de 30 ans. Ansin, lei demandas inicialas dei Sovietics foguèron contentadas. Obtenguèron tanben la vila de Vyborg. Aquelei pèrdas e la volontat finlandesa de lei reconquistar entraïnèron tre 1941 una segonda guèrra, dicha Guèrra de Contuniacion, entre Finlàndia, d'ara endavant aliat a l'Alemanha nazia e l'Union Sovietica. S'acabèt tornarmai per una victòria sovietica. En Euròpa, lei reviradas sovieticas còntra un país rurau e militarament mau equipat entraïnèron d'errors sus l'estimacion de la capacitat de combat de l'Armada Roja, especialament per leis Alemands que pensavan vencre aisament en 1941. De son caire, l'Armada Roja aprofichèt aqueu conflicte per melhorar sei tecnicas, especialament per combatre dins lei condicions duras d'un ivèrn fòrça freg. Aquò li permetèt de protegir victoriosament Moscòu en 1941 còntra l'ofensiva alemanda.