1. |
||||
|
coas túas paisaxes en ton sepia
agochas realidades
hoxe días de descoñecidas
áncoras do tempo
ausencias proxectadas
que vertebran un catálogo de tufos e baleiros
se non fas a viaxe, non tes que contar
pobreza de individuo desterrado
cando ao teu redor nada sucede
es un catálogo de tufos e baleiros
déixate estar aí ciscado
déixate estar estomballado
déixate estar aí parado
déixate estar aí ciscado
déixate estar estombadallado
déixate estar …
fwefoinverignvwepgofemesdfpvinawersgvoeri`sdngbesr`dbioèrbèirngj
coas túas paisaxes en ton sepia
agochas realidades
hoxe días de descoñecidas
áncoras do tempogejrigonerv9epguer
ausencias proxectadas
que vertebran un catálogo de tufos e baleirosfne0rigner`vnerogèsthoi.
tufos e baleiroseriupbgnba+vwegiva`wrefgdjafiweor
tufos e baleiroseagroignve`roignersjoèrghnsrt`gbotr
|
||||
2. |
CALAMAR
03:31
|
|||
|
pisar co cu en belvís
a pomba morta da impermanencia
non era un truño
non era un truño
pernas chuchadas por insectos repelentes
un sangue alimentado na cidade impenitente
quedar embarazada
rodeada das túas amigas
non foi un neno
tampouco nena
caguei
mexei
e corrín para esconderme
parín unha manopla a ver como llo explico á xente
de cativa quería ser un gato
agora un calamar
un calamarvroifgnevsr`bionser`gaeròibne`stbionae`toi!
pisar co cu en belvís
a pomba morta da impermanencia
|
||||
3. |
SOIDADE LIBRE
03:08
|
|||
|
posicionarse en contra do adverso
na dialéctica culpa inocencia
densificar certas presenzas
e relegar o individuo ou antinatural
soidade libre presa
soidade libre presa
soidade
entregas o teu corpo a unha maquinaria que traballa a violencia
cen persoas diversas con cen casas diversas con ideas diversas cen
a posible condición de posibilidade é persoas a falar con persoas
sorrímoslle a esa violencia como único xesto para desarmar
posicionarse en contra do adverso
na dialéctica culpa inocencia
soidade libre presa
soidade libre presa
soidade
|
||||
4. |
||||
|
ninguén nos dixo
ninguén nos dixo que
ninguén nos obrigou a aceptar
quen ten o poder é quen ten a renuncia
deixemos de os levantar e lles mercar esas camisas que tan ben pensa
que lle fican na foto
porque só é unha foto
a asepsia
a asepsia de quen renuncia a te escoitar e preguntar
porque o primeiro que salvagardamos é o seu propio abandono
privémolo, iso
quitémoslle eses cafés e eses chocolates de media mañá
e agardemos que implosione
que implosione de todo
agardemos que estoure todo desde dentro
hostia!
sempre sorrinte
sempre amable
reprodución perpetuadora
corre!
teño que!?
teño que morrer!
Infinito squiiiiiiiiiiirt, Infinito squiiiiiiiiiiirt
Chuscos, franghulhas, migalhas
Nom me venhades com máis indróminas (minha avó disía isto referindo-se
a ´trapalhadas)
Prendemo-los fachucos
Depois de despachar os bechos
Respostas cortantes
P´a destruíntes vigiantes
Que queredes que vos conte
Teixeiro é moi triste
Teixeiro é moi triste
Que queredes que vos conte
Aghuantei sem chorar durante
A visita foi tao curta
Asun é tao bonita
O sistema de som tam chungo
A cabina nom funsionava
Eramo-las únicas brancas
O resto eram ciganas
O resto eram ciganas
O resto eram ciganas
Isso é tao triste
Isso é tao triste
Triste
Triste
As fronteiras som tristes
O talego é triste
A branquitude é triste
Puta triste
|
||||
5. |
O FIGO
02:58
|
|||
|
o fío destruíu o misterio de nos coñecer
a forza natural de estar coa xente nese lugar
desfrutar do inmenso da explosión dun figo a caer
compartimento estanco no que non nos imos meter
fraxilizar o tacto por ese momento fugaz
esvaradizas ruínas esas do por sempre xamais
e non querer brillar pero brillar de nos dar igual
escolles partidas
que abren feridas
malas, inxustas, soberbias e frías
escolles partidas
que abren feridas
malas, inxustas, soberbias e frías
escolles partidas
que abren feridas
o fío destruíu o misterio de nos coñecer
desfrutar do inmenso da explosión dun figo a caer
|
||||
6. |
ABÉIRATE
05:15
|
|||
|
xa o dicía unha vacaloura cando cativa
e hoxe que ma encontrei pernas pra riba
volveumo recordar
a obriga da mesa vermella
quen acordou ter que sentar a unha mesa que
non che importa nada
igual que me abeiraches do camiño para que non me pisasen
abéirate ti
abéirate ti
xa o dicía unha vacaloura cando cativa
e hoxe que ma encontrei pernas pra riba
volveumo recordar
a obriga da mesa vermella
quen acordou ter que sentar a unha mesa que
non che importa nada
igual que me abeiraches do camiño para que non me pisasen
abéirate ti
abéirate ti
abéirate ti
tortilla, pementos e unha ensalada
estar tirada ao sol coa vacaloura
metida no mar mentres chove quente
ducha de auga fresca de cabeza aos pés
abéirate ti!
|
||||
7. |
ESFINXE COLIBRÍ x M3U
04:04
|
|||
|
o abaneo faise irresistible
ir e vir nunca ficar na mesma
intrusas que endexamais petaron
ingrávidas baixo esta onda
non nos pidas a eternidade
infiel é a xenerosidade
bateres que están asincopados
pureza suxeita ao indomable
que o noso amor o trouxo un esfinxe colibrí
|
||||
8. |
TURISMO BRUTAL
00:16
|
|||
|
pra ir a pontevedra fai falta unha hora
pra ir a portonovo aparcar na armenteira
|
||||
9. |
AGARDANDO Á NEVE
04:03
|
|||
|
agora asume a branca cor
este é o teu último verán
son bruta ata o final
a terra segue a xirar
a terra segue a xirar
es ti quen aterecerá
agora asume a branca cor
este é o teu último verán
molesto ata o final
a terra seguirá a xirar
a terra segue a xirar
es ti que se estinguirá
quen aterecerá
estinguirá!
|
||||
10. |
MATADOIRO
03:25
|
|||
|
e viñemos de ríos profundos
que agochaban tesouros proscritos
se perforas a terra que pisas
adobo de desidia maldita
e vivimos sobre augas de ferro
que asolagan contos non escritos
que a virxe da cerca nos cerque
destruír verde no verde que verde
desfacerse da maceta é morrer a planta!
Fesrdfhdytfjknyuoluik jftvcxhxestvk7by dbevsz u
e viñemos de ríos profundos
que agochaban tesouros proscritos
se perforas a terra que pisas
adobo de desidia maldita
desfacerse da maceta é morrer a planta!
srtghtbyf8yuibjvftdrhdtybjrv67ftjedrtcjvkr
e viñemos de ríos profundos
que agochaban tesouros proscritos
se perforas a terra que pisas
adobo de desidia maldita
desfacerse da maceta é morrer a planta!
Hsertvybnpo67btvusyteccrawervysthbjygihnoji78i
|
||||
11. |
MALVASÍA
02:57
|
|||
12. |
DEUS DETIVO O TEMPO NUN
04:26
|
|||
|
os punkis están mortos e os que quedan non son nada
obsequios saqueados con urxencias que disparan
sistema número finito
a túa man sempre atada
cidade noite iluminada
pantasma bloqueada
como un can futurista a correr
|
||||
13. |
...(3)
02:00
|
|||
|
eu nao quero nao quero nao quero nao quero nao quero
ficar neste lugar nem fugir ao estrangeiro
nao quero me adaptar aos horarios de inverno
me nego a fomentar o galego
me nego me nego me nego me nego me nego
nao quero ser feliz ao estandar moderno
nao quero agradecer novos descrubrimentos
me nego a celebrar quanto eu tenho
me nego me nego e nao quero nao quero
nao!
eu nao quero nao quero nao quero nao quero nao quero
nao quero construír um jardím para os nenos
me nego a cooperar no projecto europeu
lutar pelos direitos dos analfabetos dos pretos dos velhos dos cegos dos cregos*
me nego a qualquer coisa que queira o governo
mas tudo quanto eu quero é o que quere o governo
por tanto eu simplesmente me nego e nao quero nao quero nao quero
nunca!
* emilio josé di gregos
|
||||
14. |
||||
|
where is the cathedral?
where is the cathedral?
where is the cathedral?
where is the cathedral?
do you have soup?
do you have soup?
do you have soup?
do you have soup?
non teño sopa porque é puto verao
non teño sopa porque é puto verao
non teño sopa porque é puto verao
non teño sopa porque é puto verao
where is the cathedral!?
|
||||
If you like PEIRAO, you may also like: