odcień

odcień (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔtʲt͡ɕɛ̇̃ɲ], AS: [otʹćė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odmiana koloru, która różni się od niego intensywnością lub domieszką innego koloru

(1.2) nieznaczna różnica lub cecha trudno postrzegalna

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odcień	odcienie
dopełniacz	odcienia	odcieni
celownik	odcieniowi	odcieniom
biernik	odcień	odcienie
narzędnik	odcieniem	odcieniami
miejscownik	odcieniu	odcieniach
wołacz	odcieniu	odcienie

przykłady:

(1.1) W miejscach nasłonecznionych trawa miała żółty odcień.

(1.2) W jego pożegnalnych słowach zauważyłem odcień smutku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) niuans

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shade, hue
• baskijski: (1.1) ñabardura
• białoruski: (1.1) адценне n; (1.2) адценне n
• czeski: odstín m
• duński: (1.1) farvetone w, farvenuance w; (1.2) nuance w
• esperanto: (1.1) nuanco, tono; (1.2) nuanco
• francuski: (1.1) nuance ż
• hiszpański: (1.1) matiz m, tono m
• japoński: (1.1) 深浅
• jidysz: (1.2) ניואַנס m (njuans)
• łaciński: (1.1) umbra, umbraculum
• niemiecki: (1.1) Farbton m; (1.2) Nuance ż
• norweski (bokmål): (1.1) fargetone m, fargenyanse m
• norweski (nynorsk): (1.1) fargetone m, fargenyanse m
• nowogrecki: (1.1) τόνος m
• rosyjski: (1.1) оттенок m
• szwedzki: (1.1) nyans w; (1.2) nyans w
• ukraiński: (1.1) відті́нок m
• węgierski: (1.1) árnyalat; (1.2) árnyalat
• włoski: (1.1) sfumatura ż; (1.2) sfumatura ż

źródła: