Przejdź do zawartości

czytać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
kobieta czyta (1.1) książkę
muzyk czyta (1.2) nuty
kobieta czyta (1.2) mapę
mężczyzna czyta (1.4)
wymowa:
IPA[ˈt͡ʃɨtat͡ɕ], ASytać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przeczytać)

(1.1) przebiegać wzrokiem lub dotykiem tekst w postaci liter lub ideogramów oraz znaków pisarskich i rozumieć treść przezeń przekazywaną
(1.2) mieć umiejętność rozumienia treści zawartych w rysunkach technicznych, schematach, mapach, nutach
(1.3) czynność urządzenia technicznego polegająca na odkodowywaniu informacji
(1.4) wypowiadać na głos zapisane słowa
(1.5) st.pol. liczyć[1]
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Codziennie rano czytam gazetę.
(1.2) Nie zabłądzimy, Damian umie czytać mapy i ma kompas.
(1.3) Przeczytać taką dyskietkę może tylko bardzo archaiczny komputer.
(1.4) W dzieciństwie babcia czytała mi bajki na dobranoc.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czytać książkę • czytać gazetę • czytać wiersz • czytać na głos
(1.2) czytać mapę • czytać nuty
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czytelnictwo n, czytelnia ż, czytelnik m, czytelniczka ż, czytacz mos, czytanka ż, czytadło n, czytelność ż, czytnik m, czytanina ż, czytanie n, odczyt m, odczytanie n, odczytywanie n, rozczytanie n, wyczytanie n, wczytywanie n, zaczytanie n, zaczytywanie n, czytywanie n, przeczytanie n, poczytność ż
czas. czytywać ndk., odczytać dk., odczytywać ndk., przeczytać dk., rozczytać dk., rozczytywać ndk., wyczytywać ndk., wyczytać dk., zaczytać dk., zaczytywać ndk.
przym. czytelny, czytelniczy, czytankowy, czytnikowy, oczytany
przysł. czytelnie
związki frazeologiczne:
czytać jednym tchemczytać między wierszamiczytać w myślachczytać z ruchu warg
etymologia:
prasł. *čitati[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.5) zobacz listę tłumaczeń w haśle: liczyć
źródła:
  1. Halina Koneczna, Czysło, poczet, liczba, ilość, „Poradnik Językowy” nr 1/1950, s. 11.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czytać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.