Przejdź do zawartości

dzieciak

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dzieciak (język polski)

[edytuj]
dzieciaki (1.1)
wymowa:
​?/i, IPA: [ˈd͡ʑɛ̇t͡ɕak], AS: [ʒ́ėćak], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) rub. (czasem pieszcz.)[1] dziecko
(1.2) przen. pot. dorosły człowiek postępujący dziecinnie, nierozsądnie
odmiana:
(1.1-2)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdzieciakdzieciaki
dopełniaczdzieciakadzieciaków
celownikdzieciakowidzieciakom
biernikdzieciakadzieciaki / rzad. dzieciaków[2]
narzędnikdzieciakiemdzieciakami
miejscownikdzieciakudzieciakach
wołaczdzieciakudzieciaki
przykłady:
(1.1) Gdy tylko zabrzmiał dzwonek obwieszczający koniec lekcji, dzieciaki wybiegły przed szkołę.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzieciaczek m, dziecko n, dzieciństwo n, Dzieciątko n, dziecina ż, dzieciątko n, dziecię n
przym. dzieciaty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dzieciak” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dzieciak” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dzieciak&oldid=8475519”