ksylen

ksylen (język polski)

ksyleny (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈksɨlɛ̃n], AS: [ksylẽn], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. węglowodór aromatyczny używany głównie jako rozpuszczalnik; zob. też ksyleny w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ksylen	ksyleny
dopełniacz	ksylenu	ksylenów
celownik	ksylenowi	ksylenom
biernik	ksylen	ksyleny
narzędnik	ksylenem	ksylenami
miejscownik	ksylenie	ksylenach
wołacz	ksylenie	ksyleny

przykłady:

(1.1) Okazuje się, że farba zawiera substancje niebezpieczne m.in. ksylen i octan butylu.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ortoksylen • metaksylen • paraksylen

synonimy:

(1.1) dwumetylobenzen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ksylenol m, ksylidyna ż, ksylolit m, ksyloza ż

przym. ksylenowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. xylene

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) xylene
• francuski: (1.1) xylène m
• niemiecki: (1.1) Xylol n, Dimethylbenzol n
• romániço: (1.1) xileno
• rosyjski: (1.1) ксилол m, диметилбензол m
• słowacki: (1.1) xylén m
• włoski: (1.1) xilene m, xilolo m

źródła: