Przejdź do zawartości

posadzka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

posadzka (język polski)

[edytuj]
starożytna posadzka (1.1) mozaikowa
posadzka (1.1) dębowa
posadzka (1.2) betonowa
wymowa:
IPA[pɔˈsat͡ska], AS[posacka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wierzchnia warstwa podłogi; zob. też posadzka w Wikipedii
(1.2) niepokryta niczym betonowa lub kamienna podłoga[1]
(1.3) st.pol. płyta do wykładania podłogi lub ściany[2]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Kto wpadł na pomysł, by przy wejściu kłaść śliską posadzkę? Przecież w zimę tu jest lodowisko!
składnia:
kolokacje:
(1.1) posadzka gliniana / żywiczna / wapienna / kamienna / marmurowa / drewniana / lastrykowa / ceramiczna • posadzka mozaikowa / klepkowa
synonimy:
(1.1,3) gw. posiadzka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. daw. posadzkarstwo n, posadzkarz m, posadzkarka ż, posadzkowanie n
przym. posadzkowy, posadzkarski
czas. daw. posadzkować ndk., st.pol. posadzić dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1) pol. posadzićwyłożyć, pokryć < pol. po- + sadzić < praindoeur. *sed-[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „posadzka” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „posadzka” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. IV: P-Prożyszcze, Warszawa 1900–1927, s. 732.
  3. Julius Pokorny: Indogermanisches etymologisches Wörterbuch