Przejdź do zawartości

wertykalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wertykalny (język polski)

[edytuj]
wymowa:
IPA: [ˌvɛrtɨˈkalnɨ], AS: [vertykalny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. pionowy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikwertykalnywertykalnawertykalnewertykalniwertykalne
dopełniaczwertykalnegowertykalnejwertykalnegowertykalnych
celownikwertykalnemuwertykalnejwertykalnemuwertykalnym
biernikwertykalnegowertykalnywertykalnąwertykalnewertykalnychwertykalne
narzędnikwertykalnymwertykalnąwertykalnymwertykalnymi
miejscownikwertykalnymwertykalnejwertykalnymwertykalnych
wołaczwertykalnywertykalnawertykalnewertykalniwertykalne
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Lubowała się w rzutach wertykalnych, pionowych, w sylwetach smukłych i strzelistych[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) układ wertykalny • oś / pozycja wertykalna
synonimy:
(1.1) pionowy
antonimy:
(1.1) horyzontalny, poziomy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wertykalność ż, wertykał mrz
przysł. wertykalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. vertical, pol. -ny < p.łac. verticalis[2]
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: pionowy
źródła:
  1. ↑ Artur Hutnikiewicz, Młoda Polska, 1994, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wertykalny” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wertykalny&oldid=8191471”