Przejdź do zawartości

zakluczyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zakluczyć (język polski)

[edytuj]
wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) daw. obecnie gw. (Poznań)[1] zamknąć na klucz
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Michał zakluczył mieszkanie i udał się do miasta.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) otworzyć, gw. odkluczyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakluczenie n, klucznica ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
kalka strukturalna z niem. zuschliessen[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zamykać na klucz
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zakluczać” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 204.