światło
światło (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) fiz. promieniowanie elektromagnetyczne w zakresie odbieranym przez oko; zob. też światło w Wikipedii
- (1.2) przedmiot będący źródłem światła (1.1)
- (1.3) przen. o osobie będącej pociechą w życiu
- (1.4) wewnętrzna przestrzeń przewodów
- (1.5) pot. lm sygnalizacja uliczna
- (1.6) druk. pusta przestrzeń pomiędzy parami znaków, liniami tekstu i innymi elementami druku[1][2]
- (1.7) sport. tylna część bramki, równoległa do tylnej linii boiska
- (1.8) pot. energia elektryczna
- odmiana:
- (1.1-8)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik światło światła dopełniacz światła świateł celownik światłu światłom biernik światło światła narzędnik światłem światłami miejscownik świetle światłach wołacz światło światła
- przykłady:
- (1.1) To światło jest bardzo mocne.
- (1.2) Samochód ma dwa boczne światła.
- (1.2) Stań tak, by nie widzieć tych migających świateł przed sobą[3].
- (1.3) Jesteś moim światłem Edwardzie.
- (1.4) Zamykanie światła przewodu tętniczego.
- (1.5) Na światłach skręć w prawo.
- (1.6) Kerning i światło są ściśle powiązane z bieżącym rozmiarem czcionki.[4]
- (1.7) Jacek trafił w światło bramki.
- (1.8) Nie ma światła, sprawdź korki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) światło słoneczne • światło dzienne • światło laserowe
- (1.2) światła sygnalizacyjne • światła uliczne • światła pozycyjne
- (1.6) światło międzyliterowe / międzywyrazowe
- (1.8) rachunek za światło • zapłacić za światło
- synonimy:
- (1.1) blask, błysk, jasność
- (1.2) oświetlenie
- (1.8) prąd
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. świeca ż, świetlik m, światłość ż, oświetlenie n, naświetlenie n, świetlówka ż, naświetlanie n, świecenie n, oświetlanie n, prześwietlanie n, oświetlacz m
- czas. świecić, naświetlać / naświetlić, oświetlać / oświetlić, oświecać / oświecić, prześwietlać / prześwietlić, zaświecać / zaświecić, poświecić, podświetlić / podświetlać
- przym. świetlisty, świetlny, świetlany
- związki frazeologiczne:
- mieć zielone światło • ostatni gasi światło • zgasić światło • zobaczyć światło w tunelu
- uwagi:
- tłumaczenia:
- afar: (1.1) ifu
- angielski: (1.1) light; (1.5) lights
- arabski: (1.1) نور m (nūr), ضوء m (ḍawʾ); (1.2) إضاءة ż (iḍāʾa)
- baskijski: (1.1) argi
- białoruski: (1.1) святло n
- bułgarski: (1.1) светлина ż
- chiński standardowy: (1.1) 灯 (dēng); (1.2) 光 (guāng), 灯 (dēng)
- chorwacki: (1.1) svjetlo n
- czeski: (1.1) světlo n
- dolnołużycki: (1.1) swětło n
- duński: (1.1) lys n
- esperanto: (1.1) lumo; (1.2) lumo
- francuski: (1.1) lumière ż
- górnołużycki: (1.1) swětło n
- gudźarati: (1.1) પ્રકાશ m (prakāśa), ચિરાગ m (ćirāga), અજવાળું n (ajavāḷuṁ)
- hawajski: (1.1) kukui
- hebrajski: (1.1) אור m (or)
- hiszpański: (1.1) luz ż; (1.2) luz ż
- interlingua: (1.1) luce
- islandzki: (1.1) ljós
- jaćwieski: (1.1) łajcha
- japoński: (1.1) 明かり (あかり, akari), 光 (ひかり, hikari)
- jidysz: (1.1) ליכט ż/n (licht)
- karaimski: (1.2) йарыкъ
- kaszubski: (1.1) wid m
- kataloński: (1.1) llum ż
- kazachski: (1.1) жарық, нұр, сәуле
- łaciński: (1.1) lux ż, lumen n; (1.2) lumen n
- marathi: (1.1) उजेड m
- mongolski: (1.1) гэрэл
- niderlandzki: (1.1) licht n; (1.2) licht n
- niemiecki: (1.1) Licht n
- nowogrecki: (1.1) φως n; (1.2) φως n; (1.3) φως n; (1.5) φανάρι / φανάρια
- ormiański: (1.1) լույս
- połabski: (1.1) sjot m
- quenya: (1.1) cala
- rosyjski: (1.1) свет m; (1.2) источник света m; (1.8) свет m
- rumuński: (1.1) lumină ż
- sanskryt: (1.1) उमा ż, दीपिका ż, भा ż
- slovio: (1.1) svetlo (светло)
- słoweński: (1.1) svetloba ż
- suahili: (1.1) mwanga
- szwedzki: (1.1) ljus n; (1.2) ljus n
- tajski: (1.1) ไฟ, แสง, แสงสี
- tamilski: (1.1) ஒளி
- tetum: ahi-naroman
- turecki: (1.1) ışık
- tuvalu: (1.1) māinaga
- tybetański: (1.1) འོད
- ukraiński: (1.1) світло n
- wilamowski: (1.1) łiht n
- włoski: (1.1) luce ż
- wolof: (1.1) leer
- źródła:
- ↑ Hasło „Światło międzyliterowe” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 106.
- ↑
Hasło „Światło” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Bartek Waglewski, „Człowiek Ćma”
- ↑ z Internetu