Zaprawdę mówię... ten ci Naród żywie
i nieśmiertelnym był i jest i będzie,
co choć splątany w śmiertelnem ogniwie,
na swym szlandarze wypisał orędzie:
Wolność Ojczyźnie! ten zawsze i wszędzie
Naród był wielki... mocen jest i będzie!
Ten ci jest Naród, który mimo prób
nie zwątpił w siebie, a rozdarty w ćwierci,
nie rad się kladzie w zgotowiony grób,
ale bagnetem w ręku bluźni śmierci, — — —
wraz, wraz z serdecznej krwi przyjętym chrzestem
stwierdza: Ja byłem i będę — i jestem!!
I ten ci Naród jest zasie coś warty
(i Ty go Boże w swej wszechmocy zbaw,
miej nad nim pieczę), co wykreślon z karty,
nie ustępuje z swych należnych praw,
lecz skrzydłem orła ponad skał granity
leci — gdzie drzemie Świt — we mgły spowity!
Ten ci jest Naród trwalszy, jako spiż
i jest jak wulkan, który ogniem bucha,
Naród co na się przyjął krzyżów krzyż,
lecz nie pozwolił sobie wyrwać — ducha!
— choć jest splątany w śmiertelnem ogniwie,
ten Naród — żywie!
Ten ci jest Naród mężny — można przysiądz,
który, gdy ginie jego sto tysięcy
na szańcu... woła — jeszcze drugie tysiąc...
a jeśli trzeba to krwie damy więcej — — —
mężny ci Naród ten zawsze i wszędzie
i osobliwym jest i był i będzie!
Jest moc w narodzie niezłomna, gdy ten ci,
chociaż go wiekiem przywalili trumny,
z narodów chcąc go wyrzucić pamięci,
nie ugiął karku, ale żywie dumny,
w grom zaklął słowa cmentarnych pacierzy,
ten Naród przyszłość ma — bo w siebie wierzy.
Błogosławiony zaiste ten Naród
i temu dano się nad inne... wznieść,
który w swej piersi lęgnie Czynu — zaród
i dla oręża boską żywi cześć,
błogosławiony ten Naród i dzielny
zaiste jest i jest nieśmiertelny!
Ten ci... to wszystko po wsze czasy sprzęga,
ten oto: Godność i Hart i Otucha,
ewangeliczna, tajemnicza księga,
siła Narodu, której wielkość słucha,
sen w jawę wklęty, pacierz apostolski,
żywy bohater — żołnierz polski!
Kazimierzowska w ogniu kuta klinga...
wiara gorąca... w krwi najszczerszej siew,
i Somo-Sierry trud i... San Dominga,
on... o nieswoje zawsze leje krew!....
on... żołnierz polski: Chrobrych królów Męstwo,
Narodu hymn — śmierć albo zwycięstwo!
On ci to gromem jest i błyskawicą,
On... jest w potomność, idący testament
zdawien pisany Narodu krwawicą,
on... żołnierz polski: Czyn nasz i Sakrameni,
On... Prawda, którą zawsze w sercach nieśmy:
że myśmy byli i że my — jesteśmy!!!
rotmistrza Zbigniewa Dunin Wąsowicza, porucznika Jerzego Topór Kisielewskiego, podporucznika Romana Włodka, i 12 towarzyszy, którzy d. 13. czerwca 1915 r. wykonując brawurową szarżę na pozycye moskiewskie pod Rokitną zginęli śmiercią walecznych, biorąc 3 rzędy okopów. Pochowani w Rarańczy w nadstepowym siole pogranicznem na starym cmentarzu wioskowym.
Szarża II. szwadronu ułanów Legionu polskiego pozostanie nieśmiertelną w dziejach Narodu naszego i jednym z najważniejszych epizodów ofenzywy bessarabskiej polskiego Legionu.