Przejdź do zawartości

Danuta Kuroń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wersja do druku nie jest już wspierana i może powodować błędy w wyświetlaniu. Zaktualizuj swoje zakładki i zamiast tego użyj domyślnej funkcji drukowania w swojej przeglądarce.
Danuta Kuroń
Ilustracja
Danuta Kuroń (2022)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1949
Warszawa

Zawód, zajęcie

działaczka społeczna, historyczka

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Małżeństwo

1. Janusz Winiarski(inne języki)
2. Jacek Kuroń

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Uśmiechu
Multimedia w Wikimedia Commons

Danuta Maria Kuroń z domu Filarska, primo voto Winiarska (ur. 15 sierpnia 1949 w Warszawie) – polska działaczka społeczna i historyczka, działaczka opozycyjna w okresie PRL, współorganizatorka struktur podziemnej „Solidarności” na Lubelszczyźnie, redaktorka czasopism związkowych drugiego obiegu.

Życiorys

Studiowała historię na Uniwersytecie Warszawskim (1968–1970), a następnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (uzyskując dyplom w 1976)[1]. W latach 70. związana ze środowiskiem lubelskich „Spotkań”[2]. W latach 1980–1981 była redaktorką pism związkowych „Solidarności” i „Solidarności” Rolników Indywidualnych. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się m.in. tworzeniem niejawnych struktur związkowych (od 1982 do 1984 wchodziła w skład regionalnej komisji koordynacyjnej, następnie została członkinią tymczasowego zarządu regionu), pomocą internowanym i represjonowanym, drukiem podziemnych biuletynów na powielaczu offsetowym i kontaktami z zagranicą[1]. Była głównym współpracownikiem „Tygodnika Mazowsze” w regionie[3]. Należała do czołowych działaczek solidarnościowego podziemia, których historię przedstawiła Shana Penn w książce Podziemie kobiet[4].

Podczas rozmów Okrągłego Stołu była dziennikarką w Serwisie Informacyjnym „Solidarności”. Po wyborach czerwcowych w 1989 organizowała biuro poselskie Jacka Kuronia. Należała do ROAD[5]. Do 1995 pracowała w dziale terenowym „Gazety Wyborczej”[2].

W 2000 wraz z Jackiem Kuroniem założyła Uniwersytet Powszechny im. Jana Józefa Lipskiego w Teremiskach. Objęła funkcję prezesa Fundacji Pomoc Społeczna SOS Jacka Kuronia.

Życie prywatne

Jej pierwszym mężem był dziennikarz i działacz „Solidarności” Janusz Winiarski(inne języki). W 1990 zawarła związek małżeński z Jackiem Kuroniem. Ma troje dzieci z pierwszego małżeństwa.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2011 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Wyróżniona także Orderem Uśmiechu[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Marcin Dąbrowski: Danuta Maria Winiarska. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2010-03-27].
  2. ↑ a b Dorota Borodaj: Robiliśmy, co należało. ngo.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2010-03-27].
  3. ↑ Kuroń, Danuta. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 2012-04-30].
  4. ↑ Shana Penn, Podziemie kobiet, przeł. Hanna Jankowska, wstęp Maria Janion, Wyd. Rosner & Wspólnicy, Warszawa 2003
  5. ↑ ROAD i polityka czasu przełomu. femka.net. [dostęp 2011-12-18].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 109, poz. 1104).
  7. ↑ Kawalerowie. orderusmiechu.pl. [dostęp 2010-03-26].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Danuta_Kuroń&oldid=71768109”