Przejdź do zawartości

Debora Vaarandi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Debora Vaarandi edytowana 23:09, 22 lut 2024 przez EmptyBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Debora Vaarandi
Data i miejsce urodzenia

1 października 1916
Võru

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2007
Tallin

Zawód, zajęcie

poetka, tłumaczka

Debora Vaarandi (ur. 1 października 1916 w Võru, zm. 28 kwietnia 2007 w Tallinnie) – estońska poetka i tłumaczka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Grób Debory Vaarandi na cmentarzu Pärnamäe w Tallinnie

Urodziła się w Võru jako Debora Trull, jej ojciec pracował tam jako urzędnik pocztowy, ale do szkoły chodziła na wyspie Sarema, gdzie jej rodzina miała małe gospodarstwo. W 1936 roku rozpoczęła naukę na Uniwersytecie w Tartu, gdzie studiowała literaturę i języki. W czasie studiów zaczęła współpracować z lewicową prasą (Rahva Hääl, później Sirp ja Vasar). W 1940 roku, po zajęciu Estonii przez Związek Radziecki, wstąpiła do Komunistycznej Partii Estonii.

W czasie niemieckiej okupacji Estonii wyjechała do Moskwy, potem do Leningradu, aby powrócić do kraju w 1944 roku. W 1946 roku opublikowany został pierwszy zbiór jej wierszy Poleva laotuse all utrzymany w stylu socrealistycznym. Tematyka wierszy dotyczyła powojennej odbudowy, melioracji gruntów i kolektywizacji rolnictwa. W późniejszej twórczości odchodziła od tematyki politycznej, a skupiała się na pięknie natury i radości życia. W 1946 roku napisała tekst piosenki „Saaremaa valss” („Walc z Saaremaa”), do muzyki Raimonda Valgre, która stała się jednym z większych szlagierów ówczesnej Estonii.

Miała znaczny dorobek translatorski, tłumaczyła na język estoński poezję rosyjską i fińską (m.in. Anny Achmatowej, Georga Trakla, Edith Södergran)

Trzykrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem (w latach 1937-1941) był Aadu Hint, pisarz i dziannikarz. Nazwisko przyjęła po drugim mężu Antonie Vaarandi, z którym rozwiodła się w 1945 roku. W 1952 roku poślubiła Juhana Smuula, także pisarza i dziennikarza.

Pochowana na Cmentarzu Pärnamäe w Tallinnie.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Poleva laotuse all (1946)
  • Kohav rand (1948)
  • Selgel hommikul (1950)
  • Unistaja aknal (1959)
  • Rannalageda leib (1965)
  • Tuule valgel (1977)
  • See kauge hääl (2000)

Źródła

[edytuj | edytuj kod]