Tekst źródłowy strony Ford Mainline

{{wyróżnienie|DA}}
{{Auto infobox
 |nazwa                 = Ford Mainline
 |zdjęcie               = nie
 |opis zdjęcia          =
 |inne nazwy            =
 |producent             = [[Ford Motor Company|Ford]]
 |projektant            =
 |premiera              =
 |okres produkcji       = 1952–1956 (USA)<br />1952–1959 (Australia)
 |miejsce produkcji     =
 |poprzednik            = [[Ford 1949|Ford DeLuxe]]
 |następca              =
 |segment               = [[Full-size car|pełnowymiarowy]]
 |typy nadwozia         = 
 |silniki               =
 |skrzynia biegów       =
 |rodzaj napędu         = 
 |długość               =
 |szerokość             =
 |wysokość              =
 |rozstaw osi           =
 |masa własna           =
 |zbiornik paliwa       =
 |liczba miejsc         = 
 |gwiazdki EuroNCAP     =
 |pojemność bagażnika   =
 |ładowność             =
 |modele bliźniacze     =
 |pokrewne              =
 |konkurencja           =
 |commons               = Category:Ford Mainline
}}
'''Ford Mainline''' – [[samochód osobowy]] [[Full-size car|klasy pełnowymiarowej]] produkowany pod amerykańską marką [[Ford Motor Company|Ford]] w latach 1952–1956.

Był podstawowym – najtańszym modelem samochodu w gamie produkcyjnej amerykańskiego Forda w tym okresie. Produkowany w wersjach nadwoziowych: 2- i 4-drzwiowego [[sedan (nadwozie)|sedana]], [[coupé]] i [[kombi (nadwozie)|kombi]], z czego najliczniejszy był 2-drzwiowy sedan ([[Tudor (nadwozie)|tudor]]). Nazwę tę nosił także pokrewny konstrukcyjnie [[pick-up]] produkowany w latach 1952–1959 przez australijskie zakłady Forda.

== Pierwsza generacja ==
{{Auto infobox
 |nazwa                 = Ford Mainline (I)
 |zdjęcie               = 1952 Ford Mainline 3.9.jpg
 |opis zdjęcia          = 1952 Ford Mainline V8 ''Fordor sedan''
 |inne nazwy            = Meteor Mainline
 |producent             = [[Ford Motor Company|Ford]]
 |projektant            =
 |premiera              = styczeń 1952
 |okres produkcji       = 1952–1954
 |miejsce produkcji     = {{flaga|USA|48}} [[Dearborn (Michigan)|Dearborn]]<br/> i 14 fabryk<ref group=uwaga name=fabryki>Fordy z lat 1952–1954 produkowane były w USA w [[Dearborn (Michigan)|Dearborn]], [[Chester (Pensylwania)|Chester]], [[Long Beach]], [[Saint Paul]], [[Atlanta|Atlancie]], [[Buffalo]], [[Chicago]], [[Dallas]], [[Edgewater (New Jersey)|Edgewater]], [[Kansas City]], [[Louisville]], [[Memphis]], [[Norfolk (Wirginia) |Norfolk]], [[Richmond (Kalifornia)|Richmond]], [[Somerville (Massachusetts)|Somerville]]. Od 1955 roku fabrykę w Edgewater w New Jersey zastąpiła fabryka w [[Mahwah]], a fabrykę w Richmond w Kalifornii zastąpiła fabryka w [[San Jose (Kalifornia)|San Jose]] ({{odn|Flory|2008|s=421, 574, 649|ref=nie}}).</ref><br/>{{flaga|CAN|1921}} [[Oakville (Ontario)|Oakville]]
 |poprzednik            = [[Ford 1949|Ford DeLuxe]]
 |następca              = Ford Mainline (II)
 |segment               = [[Full-size car|pełnowymiarowy]]
 |typy nadwozia         = 2-drzwiowy [[coupé]] <br />3-drzwiowe [[kombi (nadwozie)|kombi]]<br />2 i 4-drzwiowy [[sedan (nadwozie)|sedan]]
 |silniki               = benzynowe:</br />[[R6 (silnik)|R6]] 3,5 l, 101 KM<br>R6 3,6 l, 115 KM<br>[[V8 (silnik)|V8]] 3,9 l, 110 KM<br>V8 3,9 l, 130 KM
 |skrzynia biegów       =
 |rodzaj napędu         = [[napęd tylny|tylny]]
 |długość               = 5024 mm <small>(1952-53)</small><br />5037 mm <small>(1954)</small>
 |szerokość             = 1877 mm <small>(1952)</small><br />1887 mm <small>(1953)</small><br />1867 mm <small>(1954)</small>
 |wysokość              = 1577 mm <small>(1952)</small><br />1582 mm <small>(1953-54)</small>
 |rozstaw osi           = 2920 mm <small>(1952-53</small>)<br />2934 mm <small>(1954)</small>
 |masa własna           =
 |zbiornik paliwa       = 64 l
 |liczba miejsc         = 3i6
 |gwiazdki EuroNCAP     =
 |pojemność bagażnika   =
 |ładowność             =
 |modele bliźniacze     = [[Ford Customline]]<br />[[Ford Crestline]]
 |pokrewne              =
 |konkurencja           = [[Chevrolet 150]]<br />[[Plymouth Concord]]<br />[[Plymouth Cambridge]]<br />[[Plymouth Plaza]]
 |commons               = Category:Ford Mainline
}}

=== Model 1952 ===

Nazwa modelu Ford Mainline została wprowadzona w nowej gamie Forda w styczniu 1952 roku dla podstawowego najtańszego modelu osobowego, zastępującego bazowy model [[Ford 1949|Ford DeLuxe]]<ref name=kelly419>{{odn|Flory|2008|s=419-422|ref=nie}}</ref>. Od bliźniaczych droższych modeli Forda: [[Ford Customline|Customline]] i [[Ford Crestline|Crestline]], opartych na tym samym nadwoziu i konstrukcji, Mainline różnił się głównie brakiem ozdobnych listew bocznych, uboższym wyposażeniem i wykończeniem wnętrza, oraz częściowo innymi wersjami nadwoziowymi (w odróżnieniu od nich, Mainline posiadał m.in. kierownicę z przyciskiem [[Sygnał dźwiękowy|klaksonu]] pośrodku zamiast na obręczy, osłonę przeciwsłoneczną tylko dla kierowcy, popielniczkę tylko z przodu i nie miał zegara)<ref name=brochure53/>.
{{Osobny artykuł|Ford 1952}}

[[Ford 1952|Modele Forda z 1952 roku]] stanowiły dalszą ewolucję [[nadwozie pontonowe|pontonowego]] nadwozia, w stylu mody aerokosmicznej. Wyróżniały się panoramicznymi giętymi szybami z przodu i tyłu, polepszającymi widoczność<ref name=kelly419/>. Chromowana [[maskownica (motoryzacja)|atrapa]] chłodnicy miała szeroką poziomą  belkę, z centralnym ozdobnym stożkiem, imitującym wlot powietrza w samolocie odrzutowym, oraz dwoma podobnymi stożkami po bokach, kryjącymi światła postojowe (kierunkowskazy)<ref name=kelly419/>. Belka ta miała ponadto podłużne szczeliny na środku, po bokach centralnego stożka. Na masce umieszczono chromowaną ozdobę w formie stylizowanego samolotu ze skośnymi skrzydłami<ref name=prosp52>{{cytuj|url=http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1952_Ford/1952%20Ford%20Full%20Line%20Brochure/index1.html|tytuł=Big '52 Ford|wydawca=Ford Division of Ford Motor Company|data=1952}}</ref>. Ford Mainline nie miał listew po bokach nadwozia, jedynie na błotnikach za przednimi kołami był metalowy stylizowany napis ''Mainline'' (lub ''Ranch Wagon'') i ewentualnie znaczek V8 oznaczający wersję silnika<ref name=prosp52/>. Na skośnej przedniej krawędzi wystających imitacji tylnych błotników znajdowały się cztery wytłoczenia, imitujące wloty powietrza – model Mainline miał dolne z nich przykryte gumową osłoną, podczas gdy bogatsze wersje miały je chromowane<ref name=kelly419/>. Wyposażenie dodatkowe obejmowało m.in. radio (za 88 lub 100 dolarów) i spryskiwacze szyby<ref name=kelly419/>.

[[Plik:1952 Ford Ranch Wagon.jpg|thumb|240px|left|1952 Ford Mainline Ranch Wagon]]
Gamę nadwozi modelu Mainline stanowiły: dwudrzwiowy sześciomiejscowy [[sedan (nadwozie)|sedan]] (ang. ''[[Tudor (nadwozie)|Tudor]] sedan'', kod 70A), czterodrzwiowy sześciomiejscowy sedan (''Fordor sedan'', 73A), dwudrzwiowe trzymiejscowe „biznesowe [[coupé]]” (''Business Coupe'', 72C), z dodatkowym miejscem na bagaże za przednimi siedzeniami, i trzydrzwiowe sześciomiejscowe [[kombi (nadwozie)|kombi]] Ranch Wagon (59A)<ref name=kelly419/><ref name=prosp52/>. Nadwozia były oparte na ramie nośnej; [[Zawieszenie pojazdu|zawieszenie]] przednie było niezależne na [[wahacz]]ach poprzecznych i [[Sprężyna śrubowa|sprężynach śrubowych]], zawieszenie tylne zależne, ze sztywną [[Oś napędowa|osią napędową]] na [[resor]]ach półeliptycznych<ref>[http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1953_Ford/1953_Ford_Brochure/1953%20Ford-01-32.html ''ˈ53 FORD... the new Standard of the American Road!''] (prospekt)</ref>. Opony miały w sedanach i coupe z 1952 roku rozmiar 6×16<ref name=kelly419/>, jak w Fordzie DeLuxe, jednakże od 1953 roku wprowadzono opony 6,70×15, zunifikowane z modelem Customline<ref name=brochure53/>. Kombi Ranch Wagon miał natomiast opony 7,10×15<ref name=kelly419/>. Rozstaw osi wynosił 115 cali (292 cm)<ref name=kelly419/>.

Wszystkie odmiany były dostępne z dwoma silnikami:
* 6-cylindrowy [[R6 (silnik)|R6]] [[OHV]] ''Mileage Maker'' – [[Objętość skokowa|poj.]] 215,3 cali sześciennych (3528 cm³), [[stopień sprężania]] 7,0, [[moc]] 101 KM przy 3500 obr./min<ref name=prosp52/>
* 8-cylindrowy [[V8 (silnik)|V8]] [[Silnik dolnozaworowy|L-head]] ''Strato-Star'' – poj. 239,4 cali sześciennych (3923 cm³), stopień sprężania 7,2, moc 110 KM przy 3800 obr./min<ref name=prosp52/>. 
W standardzie był silnik 6-cylindrowy i 3-biegowa mechaniczna skrzynia biegów, silnik 8-cylindrowy kosztował 75 dolarów więcej. Opcją była skrzynia z [[nadbieg]]iem lub [[Automatyczna skrzynia biegów|automatyczna]] ''FordoMatic'' (184 dolary)<ref name=kelly419/>.

W 1952 roku modelowym wyprodukowano na rynek amerykański 163&nbsp;911 samochodów Mainline; ich sprzedaż stanowiła 24,4% sprzedaży Forda. Ceny bazowe (bez dodatkowego wyposażenia) wynosiły od 1526 dolarów (''Business Coupe'') do 2004 dolarów (Ranch Wagon). Najpopularniejsza była wersja ''Tudor'' (79&nbsp;931 sztuk, 1629 dolarów)<ref name=kelly419/>.

Oprócz 15 fabryk w USA, Ford Mainline był produkowany także przez kanadyjską spółkę Forda. Na rynku kanadyjskim był oferowany w wariantach dwu- i czterodrzwiowego sedana oraz kombi Ranch Wagon, tylko z silnikiem V8<ref name=prosp52can>{{cytuj|url=http://www.oldcarbrochures.com/static/Canada/Ford/1952%20Ford%20Foldout/index1.html|tytuł=The Big New '52 Ford|wydawca=Ford Motor Company of Canada|data=1952}}</ref>. Ponadto, na rynek kanadyjski modele Forda były produkowane także pod marką Meteor, do sprzedaży w sieci dealerskiej [[Mercury (marka samochodów)|Mercurego]], odróżniające się z zewnątrz detalami oraz stylistyką przedniego pasa. W latach 1952–1953 produkowany był m.in. model Meteor Mainline, odpowiadający Fordowi Mainline, w 1954 roku nazwany po prostu Meteor<ref>[http://www.wheels.ca/news/canada-only-cars-the-same-but-a-little-different/ ''Canada-only Cars: The same but a little different''] w serwisie wheels.ca [dostęp 3-4-2015]</ref>.

=== Model 1953 ===
{{Osobny artykuł|Ford 1952#Model 1953}}
{{Galeria
|Nazwa            =
|wielkość         = 240
|pozycja          = left
|Plik:NNSA-NSO-89crop.jpg|1953 Ford Mainline Tudor 
|Plik:1953 Ford rear (14341251045).jpg|1953 Ford Mainline Tudor od tyłu
|Plik:1953 Ford Mainline (14318131076).jpg|1953 Ford Mainline Tudor 
|Plik:NOLAPoliceFord54Front.jpg|1953 Ford Mainline Tudor od przodu 
|Plik:NNSA-NSO-653.jpg|1953 Ford Mainline Tudor używany do testów nuklearnych
}}
Modele Forda na 1953 rok (jubileuszowy 50. rok istnienia marki) zaprezentowano 12 grudnia poprzedniego roku. Zmiany były kosmetyczne i dotyczyły atrapy chłodnicy, ozdób i wystroju wnętrza<ref name=kelly497>{{odn|Flory|2008|s=497-500|ref=nie}}</ref>. Chromowana atrapa chłodnicy otrzymała inną szeroką poziomą belkę z centralną ozdobą, która nie imitowała już wlotu powietrza, lecz kołpak śmigła, a belka była karbowana po jej obu stronach, przypominając śmigło. Brak było bocznych stożków, a prostokątne kierunkowskazy umieszczono osobno, pod centralną belką<ref name=kelly497/>. Zmieniła się ozdoba w formie samolotu na masce, otrzymując krótsze „skrzydła”, zakończone stylizowanymi opływowymi zbiornikami. Niewielkiej zmianie uległy okrągłe światła z tyłu, a na klapie bagażnika pojawił się ozdobny uchwyt do otwierania<ref name=brochure53/>. Ozdobna osłona w dolnej części imitacji chwytów powietrza na tylnych błotnikach wykonana była obecnie w modelu Mainline z jasnego metalu<ref name=brochure53>[http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1953_Ford/1953_Ford_Brochure/1953%20Ford-01-32.html ''1953 FORD''] (prospekt)</ref>. W dalszym ciągu na bokach nadwozia za przednimi kołami był metalowy napis ''Mainline'' (lub ''Ranch Wagon'') i ewentualnie znaczek V8 oraz brak było listew ozdobnych<ref name=brochure53/>.

W 1953 roku modelowym wyprodukowano na rynek amerykański 305&nbsp;714 samochodów Mainline; ich sprzedaż stanowiła 24,51% sprzedaży Forda. Ceny wynosiły analogicznie od 1537 do 2019 dolarów. Ponownie najwięcej  wyprodukowano wersji ''Tudor'' (152 995), z bazową ceną 1642 dolary<ref name=kelly497/>.

=== Model 1954 ===
{{Osobny artykuł|Ford 1952#Model 1954}}
{{Galeria
|Nazwa            =
|wielkość         = 240
|pozycja          = left
|Plik:FordMainlineSide_crop.jpg|1954 Ford Mainline Fordor 
|File:FordMainlineBack_crop.jpg|1954 Ford Mainline Fordor od tyłu (widoczna zmieniona forma świateł z tyłu)
|File:FordMainlineFront.jpg|1954 Ford Mainline Fordor od przodu 
}}
Dalsze zmiany wprowadzono w modelach Forda zaprezentowanych w styczniu 1954 roku. Ponownie zmieniono ozdoby i atrapę chłodnicy, powracając do wariacji na temat trzech imitacji stożków wlotowych, lecz z inną, rozszczepioną centralną poziomą belką. Kierunkowskazy umieszczono ponownie w imitacjach stożków pod reflektorami, lecz mniejszych, niż dwa lata temu, a atrapa chłodnicy została poszerzona na całą szerokość pasa przedniego. Z błotników tylnych usunięto imitacje wlotów powietrza, a tylne lampy nieco powiększono<ref name=kelly572>{{odn|Flory|2008|s=572-575|ref=nie}}</ref>. We wnętrzu wprowadzono nową [[Deska rozdzielcza|deskę rozdzielczą]], z [[Prędkościomierz (motoryzacja)|prędkościomierzem]] ''Astra-Dial'' wystającym ponad deskę, z półkolistą przezroczystą skalą<ref name=kelly572/>. Zmieniła się forma ozdobnej osłony z metalu w dolnej części wyobleń tylnych błotników, która była obecnie gładka i krótsza, a wyoblenia nie miały już imitacji wlotów powietrza<ref name=brochure54>[http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1954_Ford/1954_Ford_Brochure/dirindex.html ''ˈ54 FORD''] (prospekt)</ref>. Napisy po bokach nadwozia pozostały takie same. Ponownie zmieniła się ozdoba w formie stylizowanego samolotu na masce, otrzymując trójkątny statecznik pionowy.

Większe zmiany dotyczyły części mechanicznej – przede wszystkim wprowadzono ulepszone przednie zawieszenie na [[Przegub kulowy|przegubach kulowych]], które polepszyło prowadzenie się pojazdu<ref name=kelly572/>. Spowodowało to zwiększenie rozstawu osi o pół cala, do 115,5" (293 cm). W wyposażeniu opcjonalnym pojawiło się m.in. wspomaganie kierownicy i hamulców. Wprowadzono również nowy [[Silnik górnozaworowy|górnozaworowy silnik]] V8 (za dopłatą 76 dolarów) i ulepszony podstawowy silnik 6-cylindrowy, o zwiększonej pojemności i mocy:<ref name=kelly572/>

* 6-cylindrowy [[R6 (silnik)|R6]] [[OHV]] ''Mileage Maker'' – poj. 223 cali sześciennych (3,65 l), stopień sprężania 7,2, moc 115 KM
* 8-cylindrowy [[V8 (silnik)|V8]] OHV – poj. 239 cali sześciennych (3,9 l), stopień sprężania 7,2, moc 130 KM.

W 1954 roku modelowym wyprodukowano na rynek amerykański 233&nbsp;680 samochodów Mainline; ich sprzedaż stanowiła 20,04% sprzedaży Forda. Ponad połowa była w odmianie ''Tudor'' (123&nbsp;329) z bazową ceną 1651 dolarów, a zakres cen wynosił od 1548 do 2029 dolarów za Ranch Wagon<ref name=kelly572/>.

Ford Mainline z 1954 roku został zakupiony do testów przez przemysł ZSRR i na jego automatycznej skrzyni biegów była następnie wzorowana skrzynia radzieckiej [[GAZ-21 Wołga|Wołgi M-21]] pierwszego modelu, której stylistyka była też zapewne częściowo inspirowana Fordem<ref>Iwan Padierin, ''GAZ-21I «Wołga»'', „Awtoliegiendy SSSR” Nr 6, DeAgostini, 2009, ISSN 2071-095X (ros.), ss.3-4</ref><ref>''Wołga GAZ M-21'', „Kultowe Auta PRL-u” nr 6, DeAgostini, {{ISBN|978-83-248-1599-9}}, ss.3-4</ref>.

{{-}}

== Druga generacja ==
{{Auto infobox
 |nazwa                 = Ford Mainline (II)
 |zdjęcie               = Ford Mainline (1955).jpg
 |opis zdjęcia          = 1955 Ford Mainline ''Tudor''
 |inne nazwy            = Meteor
 |producent             = [[Ford Motor Company|Ford]]
 |projektant            =
 |premiera              = listopad 1954
 |okres produkcji       = 1954–1956
 |miejsce produkcji     = {{flaga|USA|48}} [[Dearborn (Michigan)|Dearborn]]<br/> i 14 fabryk<ref group=uwaga name=fabryki/><br />{{flaga|CAN|1921}} [[Oakville (Ontario)|Oakville]]
 |poprzednik            = Ford Mainline (I)
 |następca              = [[Ford Custom]]
 |segment               = [[Full-size car|pełnowymiarowy]]
 |typy nadwozia         = 2 i 4-drzwiowy [[sedan (nadwozie)|sedan]]
 |silniki               = [[R6 (silnik)|R6]] 3,7 l, 120/137 KM<br>V8 4,5 l, 162/173/176 KM
 |skrzynia biegów       =
 |rodzaj napędu         = [[napęd tylny|tylny]]
 |długość               = 5042 mm
 |szerokość             = 1928 mm
 |wysokość              = 1549 mm
 |rozstaw osi           = 2934 mm
 |masa własna           =
 |zbiornik paliwa       = 64 l
 |liczba miejsc         = 3-6
 |gwiazdki EuroNCAP     =
 |pojemność bagażnika   =
 |ładowność             =
 |modele bliźniacze     = [[Ford Customline]]<br />[[Ford Fairlane (Ameryka Północna)|Ford Fairlane]]
 |pokrewne              =
 |konkurencja           = [[Chevrolet 150]]<br />[[Plymouth Plaza]]
 |commons               = Category:1955 Ford Mainline
}}
=== Model 1955 ===
Zupełnie nowa generacja Mainline została wprowadzona na rynek w listopadzie 1954 roku. Ich stylistykę wzorowano na nowo wprowadzonym modelu sportowym [[Ford Thunderbird]]<ref name=kelly648>{{odn|Flory|2008|s=648-651|ref=nie}}</ref>. Znacznie powiększona panoramiczna szyba przednia była mocno wygięta na boki. Boczne panele nadwozia były proste, bez podkreślonych błotników tylnych, a z tyłu przechodziły w niewielkie płetwy<ref name=kelly648/>. Atrapa chłodnicy była wykonana w formie chromowanej wygiętej kratownicy na całą szerokość przodu (określanej w stylu ''egg-crate'' – „kratki na jajka”<ref name=kelly648/>, z prostokątnymi otworami tworzącymi 6 poziomych rzędów i 36 kolumn<ref name=kelly729>{{odn|Flory|2008|s=729-733|ref=nie}}</ref>). Po bokach atrapy były duże okrągłe stożkowate światła postojowe, pod ostro zarysowanymi pojedynczymi reflektorami. Wprowadzono nową deską rozdzielczą, zachowując jednak wystający ponad nią prędkościomierz ''Astra-Dial'' z przezroczystą skalą. Od bogatszych modeli (Customline i [[Ford Fairlane (Ameryka Północna)|Fairlane]]) Ford Mainline odróżniał się brakiem ozdób po bokach. Podwozie było także nowo opracowane, lecz jego zasadnicza ramowa konstrukcja i rozstaw osi 115,5 cala (293 cm) pozostały takie same<ref name=prosp55>[http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1955_Ford/1955_Ford_Foldout/dirindex.html ''The fine car of its field. '55 Ford''] - prospekt na 1955 rok</ref>. Również rozmiar opon 6,70×15 pozostał ten sam (7,10×15 w wersjach kombi)<ref name=prosp55/>.

Gamę nadwozi stanowiły: dwudrzwiowy trzymiejscowy sedan (''Tudor Business Sedan'', kod 70D), dwudrzwiowy sześciomiejscowy [[sedan (nadwozie)|sedan]] (''Tudor sedan'', 70A) i czterodrzwiowy sześciomiejscowy sedan (''Fordor sedan'', 73A), natomiast trzydrzwiowe sześciomiejscowe kombi (Ranch Wagon, 59A) zostało formalnie wyodrębnione jako osobny model w nowej gamie Ford Station Wagon<ref name=kelly648/><ref name=prosp55/>. Trzymiejscowy ''Business Sedan'' zajął miejsce dawnego ''Business Coupe'', służąc do tych samych celów<ref name=prosp55/>.

Oprócz standardowego wzmocnionego o 5 KM silnika 6-cylindrowego z poprzedniego roku, wprowadzono jako opcję nowy powiększony silnik V8:<ref name=kelly648/>

* 6-cylindrowy [[R6 (silnik)|R6]] [[OHV]] ''Mileage Maker'' – poj. 223 cali sześciennych (3,65 l), stopień sprężania 7,5, moc 120 KM
* 8-cylindrowy [[V8 (silnik)|V8]] OHV  ''Trigger Torque'' – poj. 272 cali sześciennych (4,45 l), stopień sprężania 7,6, moc 162 KM.

W 1955 roku modelowym wyprodukowano 127&nbsp;301 samochodów Mainline oraz 40&nbsp;493 kombi Ranch Wagon, co stanowiło łącznie tylko 11,56% sprzedaży Forda. Najpopularniejszej wersji Tudor powstało 76&nbsp;698 (bazowa cena 1707 dolarów)<ref name=kelly648/>. Ceny wynosiły od 1606 do 1753 dolarów za Fordor Sedan i 2043 dolarów za kombi<ref name=kelly648/>.

Na rynek kanadyjski Ford Mainline z 1955 roku był nadal produkowany także pod marką Meteor (bez nazwy modelu), różniąc się zewnętrznie atrapą chłodnicy i nazwą modelu ''Meteor'' V8 nad przednimi kołami. Oferowany był w wariantach dwu- i czterodrzwiowego sedana oraz dwudrzwiowego ''Business Coupe'', tylko z silnikiem V8<ref name=prosp55can>{{cytuj|url=http://www.oldcarbrochures.com/static/Canada/Meteor/1955%20Meteor%20Brochure/dirindex.html|tytuł=1955 Meteor|wydawca=Mercury-Lincoln-Meteor Division, Ford Motor Company of Canada|data=1955|s=14-15, 23}}</ref>. Dostępne były także z automatyczną skrzynią biegów Mercurego ''Merc-O-Matic'' i silnikiem z gaźnikiem czterogardzielowym i stopniem sprężania zwiększonym do 8,5:1<ref name=prosp55can/>.

=== Model 1956 ===
{{Galeria
|Nazwa            =
|wielkość         = 240
|pozycja          = left
|Plik:Ford 1956 Esplanade Avenue New Orleans May 2019 06.jpg|1956 Ford Mainline Tudor
|Plik:Ford 1956 Esplanade Avenue New Orleans May 2019 02crop.jpg|1956 Ford Mainline Tudor 
|Plik:Ford 1956 Esplanade Avenue New Orleans May 2019 01crop.jpg|1956 Ford Mainline Tudor 
|Plik:Ford 1956 Esplanade Avenue New Orleans May 2019 04crop.jpg|1956 Ford Mainline Tudor 
}}
Na rok 1956 modele Forda, zaprezentowane we wrześniu 1955, zostały nieco przestylizowane. Duże okrągłe światła postojowe zostały zastąpione przez podłużne, nad przednim zderzakiem, w masywnych chromowanych obudowach. Poszerzono prostokątne otwory w kracie atrapy, która obecnie miała 6 poziomych rzędów i 12 kolumn<ref name=kelly729/>. Zmieniono formę ozdoby na masce, częściowo ukrytej w fałszywym wlocie powietrza. Na desce przyrządów zrezygnowano z przezroczystego prędkościomierza na rzecz bardziej konwencjonalnego. Po raz pierwszy model Mainline otrzymał częściowe boczne ozdoby w postaci dwóch równoległych listew w tylnej części, pomiędzy którymi nadwozie mogło być lakierowane na inny kolor<ref name=prosp56>[http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1956%20Ford/1956_Ford_Brochure/dirindex.html ''ˈ56 Ford. The fine car at half the fine-car price''] - prospekt na 1956 rok</ref>.

Spośród zmian wewnętrznych, zastosowano 12-voltową instalację elektryczną zamiast 6-voltowej i ponownie zwiększono moc silników przez zwiększenie stopnia sprężania<ref name=kelly729/>:

* 6-cylindrowy [[R6 (silnik)|R6]] [[OHV]] ''Mileage Maker'' – poj. 223 cali sześciennych (3,65 l), stopień sprężania 8,0, moc 137 KM
* 8-cylindrowy [[V8 (silnik)|V8]] OHV  ''Trigger Torque'' – poj. 272 cali sześciennych (4,45 l), stopień sprężania 8,0, moc 173 KM
* 8-cylindrowy [[V8 (silnik)|V8]] OHV  ''Trigger Torque'' – poj. 272 cali sześciennych (4,45 l), stopień sprężania 8,4, moc 176 KM.

W 1956 roku modelowym wyprodukowano na rynek amerykański 164&nbsp;442 samochodów Mainline i 48 348 kombi Ranch Wagon, co stanowiło 15,11% sprzedaży Forda. Najpopularniejszej wersji Tudor powstało 106&nbsp;974 samochodów (bazowa cena 1850 dolarów)<ref name=kelly729/>.

Był to ostatni rok produkcji Forda Mainline – w nowej gamie Forda na kolejny rok, zaprezentowanej w październiku 1956, został zastąpiony przez model [[Ford Custom]]<ref name=kelly808>{{odn|Flory|2008|s=808-810|ref=nie}}</ref>.

{{-}}
== Ford Mainline Utility (Australia) ==
{{Galeria
|Nazwa            =
|wielkość         = 240
|pozycja          = left
|Plik:Ford Mainline (8405115832).jpg|1952 Ford Mainline Coupe Utility
|Plik:1952 Ford Mainline Coupe Utility.jpg|1952 Ford Mainline Coupe Utility
|File:1954 Ford V8 Mainline Coupe Utility.JPG|1954 Ford Mainline Coupe Utility
}}
W [[Australia|Australii]] nazwę Mainline otrzymał wytwarzany tam od 1952 roku sportowy [[pick-up]] (określany jako ''coupé utility''), będący wersją Forda Customline. Mainline wykorzystywał wzmocnioną ramę Forda<ref name=australia>Norm Darwin, ''The History of Ford in Australia'', Eddie Ford Publications, Newstead Vic, 1986, s.127-137</ref>. Był sprzedawany równolegle do produkowanych w Australii sedanów Customline, z którymi dzielił stylistykę, zmienianą corocznie w sposób odpowiadający do 1956 roku modelom amerykańskim. Napęd stanowił aż do 1954 roku silnik dolnozaworowy V8<ref name=australia/>.

{{Galeria
|Nazwa            =
|wielkość         = 240
|pozycja          = right
|Plik:1956 Ford V8 Mainline Utility (17072822401).jpg|1956 Ford Mainline Coupe Utility 
|Plik:1957 Mainline V8 ute (Australia).jpg|1957 Ford Mainline Coupe Utility
|Plik:Ford Mainline Ute (15647635807).jpg|1957 Ford Mainline Coupe Utility
|Plik:Ford Mainline Utility.jpg|1958 Ford Mainline Coupe Utility
}}
W 1955 roku wprowadzono drugą generację australijskich Fordów Mainline i Customline, produkowaną dłużej, niż amerykańskie odpowiedniki – do 1959 roku. Napęd stanowił nowy górnozaworowy amerykański silnik OHV V8 (Y-block)<ref name=australia/>. Model z 1957 roku ze zmian otrzymał jedynie duży znaczek V8 na atrapie chłodnicy oraz ozdoby boczne w stylu amerykańskiego [[Ford Fairlane (USA)|Forda Fairlane]] z 1956 roku<ref name=australia/>. W modelu z 1958 roku wprowadzono atrapę chłodnicy zaadaptowaną z kanadyjskich Fordów z 1955 roku, wytwarzanych tam pod marką Meteor Rideau, oraz ozdoby boczne z Meteora z 1956 roku<ref name=australia/><ref name=uniquecarsmag>[http://www.uniquecarsmag.com.au/news-and-reviews/article/articleid/82143.aspx Joe Kenwright, ''Ford Customline Range Review''] w serwisie www.uniquecarsmag.com.au [dostęp 27-02-2015]</ref>. Atrapa miała czteroramienną gwiazdę w literze V pośrodku i ponownie duże okrągłe światła postojowe modelu z 1955 roku. Na 1960 rok pick-upa Mainline zastąpiła analogiczna odmiana australijskiego [[Ford Falcon (Australia)|Forda Falcona XK]]<ref name=australia/>.

{{-}}

== Uwagi ==
{{Uwagi}}

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko =Flory | imię =J. "Kelly" | tytuł =American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year | wydawca =McFarland & Company| miejsce = | data = | rok =2008 | isbn = 978-0-7864-3229-5| język =en| odn = tak}}

== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.oldcarbrochures.com/static/NA/Ford/1952_Ford/1952_Ford_Brochure/dirindex.html Prospekt Forda na 1952 rok]

{{Samochody Ford}}
{{Chronologia samochodów Ford (USA 1)}}

[[Kategoria:Samochody Ford|Mainline]]
[[Kategoria:Samochody tylnonapędowe]]
[[Kategoria:Samochody klasy średniej-wyższej]]
[[Kategoria:Samochody z lat 50.]]
[[Kategoria:Sedany]]