Przejdź do zawartości

Hunin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Krecik-79 (dyskusja | edycje) o 12:00, 28 kwi 2019. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Hunin
هونين
Ilustracja
Miejscowości pogranicza palestyńsko-libańskiego
Państwo

 Mandat Palestyny

Dystrykt

Dystrykt Safedu

Powierzchnia

14 km²

Populacja (1945)
• liczba ludności


1620

Data zniszczenia

maj/wrzesień 1948

Powód zniszczenia

atak Palmachu

Obecnie

Margalijjot

Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, blisko górnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Hunin”
Ziemia33°12′52″N 35°32′41″E/33,214444 35,544722
Strona internetowa

Hunin (arab. ‏هونين‎, hebr. ‏הונין‎) – dawna palestyńska wieś w Mandacie Palestyny blisko granicy libańskiej. Była to druga co do wielkości wieś w Dystrykcie Safedu, ale została wyludniona w 1948[1].

Historia

Ruiny z czasów średniowiecznych.

Miejsce to ma ślady sporadycznego zamieszkania pochodzące z epoki żelaza (XI wiek p.n.e.) i ciągłego zamieszkania od około 550 lub 350 p.n.e. aż do około 550, a następnie znów sporadycznego zamieszkania do XIX wieku[2].

Dzieje współczesne

W kwietniu 1924 roku, Hunin i sześć innych szyickich wiosek zostały przeniesione z francuskiego mandatu Libanu do Brytyjskiego Mandatu Palestyny[3][4].

W spisie ludności Palestyny z 1931 ludność Hunin wynosiła 1075 osób w sumie 233 budynkach mieszkalnych[5].

W wyniku ataku Palmachu w maju 1948 wielu mieszkańców uciekło do Libanu. Cztery wiejskie kobiety zostały zgwałcone i zamordowane przez izraelskich żołnierzy[6].

W 1951 moszaw Margalijjot został założony na południe od dawnej wioski Hunin.

Przypisy

  1. Chalidi 1992 ↓.
  2. Twierdza Hunin: wstępny plan ochrony i rozwoju
  3. Khalid Sindawi. Are there any Shi'te Muslims in Israel?. „Holy Land Studies”. 7 (2), s. 183–199, 2008. 
  4. Asher Kaufman, Between Palestine and Lebanon: Seven Shi'i Villages as a Case Study of Boundaries, Identities, and Conflict, „Middle East Journal”, 60 (4), 2006.
  5. Mills 1932 ↓, s. 107.
  6. Morris, 2004, ss. 249, 447 -448

Bibliografia