Pomorzanie

Pomorzanie – wielkie plemię ^[1] słowiańskie, z grupy plemion lechickich zasiedlające południowy brzeg Bałtyku. W skład wielkiego plemienia Pomorzan wchodzili między innymi: Kaszubi, Pyrzyczanie, Wolinianie, Brzeżanie i Słowińcy. Główne grody to: Szczecin, Kołobrzeg, Białogard, Nakło, Pyrzyce, Stargard, Gdańsk, Starogard Gdański.

Od dawnych Pomorzan wywodzą się współcześni Kaszubi.

↑ Wegług Nestora Lachowie nie byli Słowianami, we wstępie do swojej kroniki pisze, że jedni Słowianie przezwali się Lachami, drudzy inaczej. Szajnocha domniemywa, że Słowianie "polscy" mogli swoje miano wziąć od jakiegoś ludu niesłowiańskiego, ponieważ Nestor wyraźnie odosabnia Lachów od Słowian umieszczając jednych i drugich w odległych od siebie miejscach. Lachowie według Nestora mieli znajdować się w sąsiedztwie Prusów i Litwinów nad brzegami Morza Waregskiego (bałtyckiego). Nestor dodaje, że "Polanie pochodzli od Słowian, a Wiatycze i Radymicze pochodzili od Lachów". Właśnie od tych Lachów nadmorskich (Pomorza) miała się wziąć późniejsza nazwa obejmująca całą Polskę. Jan Długosz pisze, że Pomorzanie byli zlepkiem różnych narodów niesłowiańskich "Vandalis, Gothis, Longobardis, Rugis et Gepidis, quos vacant aliqui Cimbros, quos hodie vocamus Pomeranos". Kronikarz Bogufał II o Lachach nadbałtyckich "nie posiadali żadnego króla czy książęcia, jako bracia od jednego ojca i króla ród swój wywodzili [...] Krakus od braci swoich Lechitów". W podobny sposób kronikarz Dudon z Saint-Quentin opisał przybycie Normanów do brzegów Francji "Gdy pierwsze czółna normańskie przybiły do lądu francuskiego, zapytali Francuzi gości nadpływających, jak się nazywa pan wasz ? Na co Normani: Nie ma żadnego nazwiska, gdyż nie mamy pana żadnego i jesteśmy sobie równymi " [w:] Karol Szajnocha. Lechichi początek Polski: szkic historyczny. 1858. s. 80-92.

Szablon:Stub

[1] Wegług Nestora Lachowie nie byli Słowianami, we wstępie do swojej kroniki pisze, że jedni Słowianie przezwali się Lachami, drudzy inaczej. Szajnocha domniemywa, że Słowianie "polscy" mogli swoje miano wziąć od jakiegoś ludu niesłowiańskiego, ponieważ Nestor wyraźnie odosabnia Lachów od Słowian umieszczając jednych i drugich w odległych od siebie miejscach. Lachowie według Nestora mieli znajdować się w sąsiedztwie Prusów i Litwinów nad brzegami Morza Waregskiego (bałtyckiego). Nestor dodaje, że "Polanie pochodzli od Słowian, a Wiatycze i Radymicze pochodzili od Lachów". Właśnie od tych Lachów nadmorskich (Pomorza) miała się wziąć późniejsza nazwa obejmująca całą Polskę. Jan Długosz pisze, że Pomorzanie byli zlepkiem różnych narodów niesłowiańskich "Vandalis, Gothis, Longobardis, Rugis et Gepidis, quos vacant aliqui Cimbros, quos hodie vocamus Pomeranos". Kronikarz Bogufał II o Lachach nadbałtyckich "nie posiadali żadnego króla czy książęcia, jako bracia od jednego ojca i króla ród swój wywodzili [...] Krakus od braci swoich Lechitów". W podobny sposób kronikarz Dudon z Saint-Quentin opisał przybycie Normanów do brzegów Francji "Gdy pierwsze czółna normańskie przybiły do lądu francuskiego, zapytali Francuzi gości nadpływających, jak się nazywa pan wasz ? Na co Normani: Nie ma żadnego nazwiska, gdyż nie mamy pana żadnego i jesteśmy sobie równymi " [w:] Karol Szajnocha. Lechichi początek Polski: szkic historyczny. 1858. s. 80-92.

[1]