Radymicze

Plemiona wschodniosłowiańskie w VIII-X w. w świetle informacji "Powieści dorocznej" (na podstawie opracowania prof. Wojciecha Szymańskiego)

Radymicze – plemię słowiańskie zaliczane do Słowian wschodnich. Wcześniej (IV–VI w.) zamieszkiwali tereny nad Wisłą i Sanem, po czym przemieścili się w rejon położony między Dnieprem, Desną a Sożem. Od połowy IX wieku zależne od Chazarów. W 885 przyłączeni do Rusi Kijowskiej przez księcia ruskiego Olega.

Według Nestora Radymicze oraz Wętycze mieli pochodzić od Lachów i być Lachami."^[1]; ^[2]

↑ August Bielowski Monumenta Poloniae Historica, podane za Małopolska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 39 .
↑ Wegług Nestora Lachowie nie byli Słowianami, we wstępie do swojej kroniki pisze, że jedni Słowianie przezwali się Lachami, drudzy inaczej. Szajnocha domniemywa, że Słowianie "polscy" mogli swoje miano wziąć od jakiegoś ludu niesłowiańskiego, ponieważ Nestor wyraźnie odosabnia Lachów od Słowian umieszczając jednych i drugich w odległych od siebie miejscach. Lachowie według Nestora mieli znajdować się w sąsiedztwie Prusów i Litwinów nad brzegami Morza Waregskiego (bałtyckiego). Nestor dodaje, że "Polanie pochodzli od Słowian, a Wiatycze i Radymicze pochodzili od Lachów". Właśnie od tych Lachów nadmorskich (Pomorza) miała się wziąć późniejsza nazwa obejmująca całą Polskę. Jan Długosz pisze, że Pomorzanie byli zlepkiem różnych narodów niesłowiańskich "Vandalis, Gothis, Longobardis, Rugis et Gepidis, quos vacant aliqui Cimbros, quos hodie vocamus Pomeranos". Kronikarz Bogufał II o Lachach (polsko-skandynawskich) "nie posiadali żadnego króla czy książęcia, jako bracia od jednego ojca i króla ród swój wywodzili [...] Krakus od braci swoich Lechitów". W podobny sposób kronikarz Dudon z Saint-Quentin opisał przybycie Normanów do brzegów Francji "Gdy pierwsze czółna normańskie przybiły do lądu francuskiego, zapytali Francuzi gości nadpływających, jak się nazywa pan wasz ? Na co Normani : Nide ma żadnego nazwiska, gdyż nie mamy pana żadnego i jesteśmy sobie równymi " [w:] Karol Szajnocha. Lechichi początek Polski: szkic historyczny. 1858. s. 80-92.

Zobacz też: Słowianie, Lędzianie

[Pochodzenie_Wętyczów-1] August Bielowski Monumenta Poloniae Historica, podane za Małopolska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 39 .

[2] Wegług Nestora Lachowie nie byli Słowianami, we wstępie do swojej kroniki pisze, że jedni Słowianie przezwali się Lachami, drudzy inaczej. Szajnocha domniemywa, że Słowianie "polscy" mogli swoje miano wziąć od jakiegoś ludu niesłowiańskiego, ponieważ Nestor wyraźnie odosabnia Lachów od Słowian umieszczając jednych i drugich w odległych od siebie miejscach. Lachowie według Nestora mieli znajdować się w sąsiedztwie Prusów i Litwinów nad brzegami Morza Waregskiego (bałtyckiego). Nestor dodaje, że "Polanie pochodzli od Słowian, a Wiatycze i Radymicze pochodzili od Lachów". Właśnie od tych Lachów nadmorskich (Pomorza) miała się wziąć późniejsza nazwa obejmująca całą Polskę. Jan Długosz pisze, że Pomorzanie byli zlepkiem różnych narodów niesłowiańskich "Vandalis, Gothis, Longobardis, Rugis et Gepidis, quos vacant aliqui Cimbros, quos hodie vocamus Pomeranos". Kronikarz Bogufał II o Lachach (polsko-skandynawskich) "nie posiadali żadnego króla czy książęcia, jako bracia od jednego ojca i króla ród swój wywodzili [...] Krakus od braci swoich Lechitów". W podobny sposób kronikarz Dudon z Saint-Quentin opisał przybycie Normanów do brzegów Francji "Gdy pierwsze czółna normańskie przybiły do lądu francuskiego, zapytali Francuzi gości nadpływających, jak się nazywa pan wasz ? Na co Normani : Nide ma żadnego nazwiska, gdyż nie mamy pana żadnego i jesteśmy sobie równymi " [w:] Karol Szajnocha. Lechichi początek Polski: szkic historyczny. 1858. s. 80-92.

[1]

[2]