Rock Master (także; Arco Rock Master) – międzynarodowe, prestiżowe, elitarne zawody we wspinacze sportowej organizowane są corocznie od 1987 roku we włoskimArco, odbywają się one w pierwszy lub drugi weekendwrześnia. Zawody wspinaczkowe odbywają się pod patronatem IFCS. Wspinacze je często nazywają „nieoficjalnymi mistrzostwami świata”.
Historia
Główny pierwszy konkurs na festiwalu Rock Master w 1987 roku w prowadzeniu odbywał się na wymodelowanych trasach na naturalnych skałach „Colodris”. Od 1988 zawody są przeprowadzane są na stale zainstalowanych sztucznych ścianach usytuowanych na mini stadionie położonym 200 m do centrum miasta. „Climbing Stadium Arco” poza zawodami służy również jako treningowa ściana wspinaczkowa oraz atrakcja turystyczna.
W pierwszych czterech latach wśród kobiet zwyciężała słynna wspinaczka amerykańska Lynn Hill. Wśród mężczyzn Niemiec Stefan Glowacz wygrał dwie pierwsze edycje tych zawodów. Od 1999 w ramach Rock Master odbywają się również zawody boulderingu i we wspinaczce na szybkość. Zawody bulderingowe odbywa się pod nazwą „Sint Roc Boulder Contest”.
Od 2002 r. organizowany są także „Rock Junior”, konkursy wspinaczkowy dla dzieci w wieku od 5 do 13 lat i ich rodzin (rozpoczynają się od czerwca). W 2011 roku Rock Master nie odbył się ponieważ Arco było gospodarzem jedenastej edycjimistrzostw świata we wspinaczce w terminie od 15 do 24 lipca.
Rekordzistą pod względem ilości zwycięstw w Rock Masters jest Hiszpan Ramón Julián Puigblanqué, który 7 razy wygrał konkurencję w prowadzeniu (w latach 2005-7, 2009-10 i w 2012-13), a wśród kobiet Austriacka Angela Eiter, zwyciężała sześć razy także w prowadzeniu (2003-5, 2007, 2009 i w 2012)[1]. Polskie akcenty zapisane w festiwalu Rock Masters to;
mężczyźni: Tomasz Oleksy 4 zwycięstwa (2000 w boulderingu, 2002, 2004-5 we wspinaczce na szybkość), łącznie 9 medali (w tym 4 złote, 2 srebrne i 3 brązowe), Marcin Dzieński zwycięstwo w 2016.
kobiety: Edyta Ropek zwycięstwo w 2009 roku, we wspinaczce na szybkość.
Uczestnictwo w Rock Masters
Do zawodów w prowadzeniu zapraszanych jest dziesięć najlepszych kobiet i mężczyzn ustalanych wg światowego rankingu[2], dodatkowo przyznawane są dwie „dzikie karty”, np szczególnie utalentowanym młodym wspinaczom. Zawody odbywają się w dwóch rundach, w rundzie „onsight” (zawodnicy nie mogą oglądać drogi) natomiast a w drugiej rundzie „po rozegranej 1-szej rundzie” zawodnicy mogą oglądać trasę, a nawet dokonywać próbny wejść. Ustalenie zwycięzcy następuje po uwzględnieniu wyników z obu wspinaczek.
W 2010 roku rozegrano po raz pierwszy pokazowe, a od 2011 rozgrywane są one na stałe, atrakcyjne i widowiskowe zawody, które odbywają się na dwóch równoległych ścieżkach wspinaczkowych w tzw duelu[3], do których zapraszanych jest najlepszych 16 zawodniczek i zawodników z listy światowej IFCS.