Tekst źródłowy strony United States Navy

{{Narodowy rodzaj sił zbrojnych infobox
 |nazwa              = United States Navy
 |godlo              = United States Department of the Navy Seal.svg
 |opis godla         = Pieczęć Departamentu Marynarki
 |panstwo            = Stany Zjednoczone
 |siły_zbrojne       = United States Armed Forces
 |krotka_nazwa       = US Navy
 |utworzenie         = 13 października 1775
 |koniec             = 
 |znak_rozpoznawczy  = 
 |bandera            = Flag of the United States.svg
 |proporzec          = Naval Jack of the United States.svg
 |prefiks            = USS
 |motto              = Honor, Courage, Commitment
 |dowodztwo_cywilne  = [[prezydent Stanów Zjednoczonych]]<br>[[Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych|sekretarz obrony]]<br>[[Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych|sekretarz marynarki]]
 |dowodztwa_wojskowe = [[Chief of Naval Operations|szef operacji morskich]]<br>[[Naval Sea Systems Command|dowództwo systemów morskich]]<br>[[Chief of Naval Personnel]]<br>[[Military Sealift Command]]<br>[[Space and Naval Warfare Systems Command]]
 |części_składowe    = United States Navy<br>[[United States Marine Corps]]
 |commons            = Category:United States Navy
}}
'''United States Navy''' – [[marynarka wojenna]] [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]]; jeden z rodzajów amerykańskich sił zbrojnych odpowiedzialny za organizację, szkolenie oraz wyposażenie morskich sił zbrojnych – w tym [[United States Marine Corps|Korpusu Piechoty Morskiej]] – do prowadzenia działań bojowych na morzu. W szczególności, zadaniem marynarki i piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych jest poszukiwanie i niszczenie nieprzyjacielskich sił morskich oraz powstrzymywanie jego handlu morskiego; w celu zdobycia i utrzymania ogólnej przewagi morskiej; kontroli obszarów morskich o żywotnym znaczeniu, ochrony żywotnych linii żeglugowych; ustanowienia i utrzymania lokalnej przewagi (w tym powietrznej) w obszarze działań morskich; zajmowanie i obrona baz morskich; oraz przeprowadzanie operacji lądowych i powietrznych niezbędnych do prowadzenia kampanii morskich.

== Zadania ==
Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych odpowiedzialna jest za organizację, szkolenie oraz wyposażenie morskich sił zbrojnych – w tym [[United States Marine Corps|Korpusu Piechoty Morskiej]] – do prowadzenia działań bojowych na morzu<ref name="Polmar:S&A">Norman Polmar: ''The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet'', (16th ed.), s. 25-29</ref>. W szczególności, zadaniem marynarki i piechoty morskiej Stanów Zjednoczonych jest poszukiwanie i niszczenie nieprzyjacielskich sił morskich oraz powstrzymywanie jego handlu morskiego; w celu zdobycia i utrzymania ogólnej przewagi morskiej; kontroli obszarów morskich o żywotnym znaczeniu, ochrony żywotnych linii żeglugowych; ustanowienia i utrzymania lokalnej przewagi (w tym powietrznej) w obszarze działań morskich; zajmowanie i obrona baz morskich; oraz przeprowadzanie operacji lądowych i powietrznych niezbędnych do prowadzenia kampanii morskich<ref name="Polmar:S&A"/>.

Zadania marynarki obejmują w szczególności:
* ''Anti-Air Warfare'' (AAW). AAW obejmuje zwalczanie zagrożeń ze strony broni powietrznych wystrzeliwanych z powietrza, powierzchni bądź też spod wody.
* ''Anti-Submarine Warfare'' (ASW) obejmuje skoordynowaną obronę za pomocą sił powietrznych (samolotów, helikopterów i pojazdów bezzałogowych), nawodnych i podwodnych przed atakiem przeprowadzanym spod wody. Z uwagi na niezwykle trudne środowisko działania, przeciwdziałanie temu rodzajowi zagrożeń stanowi jedno z najbardziej trudnych zadań.
* ''Anti-Surface Warfare'' (ASUW) przeciwdziałanie zagrożeniom płynącym ze strony wrogich sił nawodnych, za pomocą własnych sił nawodnych, powietrznych i podwodnych, a także służb specjalnych i wywiadowczych.
* ''Strike Warfare'' (STW) zadania uderzeniowe przeciwko celom lądowym, przeprowadzane za pomocą lotnictwa bazującego na pokładach lotniskowców, morskich wersji pocisków manewrujących, artylerii okrętowej oraz sił specjalnych
* ''Amphibious Warfare'' (AMW) operacje o charakterze desantowym z morza przeprowadzane za pomocą sił morskich i lądowych na wrogie lub potencjalnie wrogie terytorium lądowe. Operacje tego typu angażują wszelkich typów okręty, bronie oraz siły specjalne, a także siły lądowe. Siły morskie odpowiedzialne są w tym przypadku za bezpieczne lądowanie sił powietrznych lub powietrzno-lądowych w drugim rzucie.
* ''Command and Control Warfare'' (C2W). Integruje działania zmierzające do zapewnienia bezpieczeństwa operacyjnego, operacyjne działania pozoracyjne, działania psychologiczne, wojny elektronicznej oraz dezinformacyjne, a także ochronę sił własnych i sojuszniczych przed takimi działaniami ze strony przeciwnika.
* ''Special Operations''. ''Maritime Special Operations Forces'' (SOF) morskie siły specjalne zapewniają pośrednie i bezpośrednie wsparcie dla działań zmierzających do opanowania przestrzeni morskiej oraz misji demonstracji siły. Zdolne do działań tajnych siły SOF zapewniają zaawansowany poziom operacji wojskowych, hydrograficznych, rekonesansu, poszukiwań bojowych oraz akcji ratowniczych i dywersyjnych na zapleczu przeciwnika.
* ''Mine Warfare'' (MW) operacje zarówno defensywne związane ze zwalczaniem zagrożeń minowych ''Mine Counter Measures'' (MCM) jak i ofensywne w tym samym zakresie.
* ''Naval Control of Shipping'' (NCS). Międzynarodowe operacje morskie wymagają niekiedy określonych form kontroli i koordynacji w danym regionie. Zapewnia to wsparcie dla dowództwa, oraz redukuje zakres niezbędnej obserwacji i rekonesansu, a także ułatwia zarządzanie międzynarodowymi siłami i zapobiega niepotrzebnym działaniom konfrontacyjnym z siłami przeciwnika.

== Dowództwo ==
W celu wypełniania powierzonych zadań, marynarka podlega podwójnej strukturze dowodzenia składającej się z (1) administracyjnej struktury dowodzenia biorącej początek od [[Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych|sekretarza marynarki]] (''United States Secretary of the Navy'' - SECNAV) oraz [[Chief of Naval Operations|szefa operacji morskich]] (''Chief of Naval Operations'' - CNO), oraz (2) operacyjnej struktury dowodzenia zaczynającej się głównodowodzących poszczególnych struktur operacyjnych<ref name="Polmar:S&A"/>.

* Administracyjna struktura dowodzenia zapewnia instytucjonalną [[Cywilna kontrola nad siłami zbrojnymi|cywilną kontrolę nad flotą]] oraz równoważy interesy poszczególnych rodzajów sił zbrojnych, umożliwiające też wspieranie floty w operacjach bojowych bez ingerencji w kierowanie operacyjne<ref name="Polmar:S&A"/>.
* Operacyjna struktura dowodzenia  oddziela dowódców poszczególnych flot oraz zespołów zadaniowych (''task forces'') od administracji i spraw związanych z zaopatrzeniem, które mogłyby przeszkadzać w wykonywaniu głównych zadań<ref name="Polmar:S&A"/>.

Instytucjonalnie US Navy zarządzana jest przez Departament Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych (''U.S. Department of Navy''), kierowany przez cywilnego urzędnika w randze ministra – [[Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych|sekretarza Marynarki Wojennej]] (''Secretary of Navy''), choć od [[1947]] pozostającego poza ścisłym kierownictwem rządu Stanów Zjednoczonych, tzw. [[Gabinet Stanów Zjednoczonych|gabinetem]] (''cabinet''). Bezpośrednim przełożonym sekretarza Marynarki Wojennej jest [[sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych]] (''Secretary of Defence'') podległy [[Prezydent Stanów Zjednoczonych|prezydentowi państwa]]. Administracyjny łańcuch dowodzenia tym rodzajem sił zbrojnych w Stanach Zjednoczonych przedstawia schemat.

{{familytree/start}}
{{familytree| | | | |PRT  | | | | |PRT=[[Prezydent Stanów Zjednoczonych|<small>Prezydent</small>]]|border=1| boxstyle_PRT=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |DoD|-|OSD| | |DoD=[[Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych|<small>Sekretarz obrony</small>]]|OSD=[[Office of the Secretary of Defense|<small>Biuro sekretarza obrony</small>]]|border=1|boxstyle_DoD=background-color: Gainsboro|boxstyle_OSD=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |SECNAV|-|SDoN| | |SECNAV=[[Sekretarz Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych|<small>Sekretarz marynarki</small>]]|SDoN=<small>Sekretariat marynarki</small>|border=1|boxstyle_SECNAV=background-color: Gainsboro|boxstyle_SDoN=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |CNO|-|OpNav| | |CNO=[[Chief of Naval Operations|<small>Szef Operacji Morskich</small>]]|OpNav=[[Office of the Chief of Naval Operations|<small>Biuro szefa operacji</small>]]|border=1|boxstyle_CNO=background-color: Gainsboro|boxstyle_OpNav=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |CINC| | | | |CINC=[[United States Atlantic Fleet|<small>Dowódca Floty<br />Atlantyku</small>]]<small> / </small>[[United States Pacific Fleet|<small>Pacyfiku</small>]]|border=1|boxstyle_CINC=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |Type| | | | |Type=<small>Dowódcy rodzajów broni</small>|border=1|boxstyle_Type=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |SqWng| | | | |SqWng=<small>Dowódcy<br />eskadr okrętów / skrzydeł powietrznych</small>|border=1|boxstyle_SqWng=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| |,|-|-|-|+|-|-|-|.|}}
{{familytree|CNAF ||CCB ||CSuF ||CNAF=[[plik:BSicon FLUGr.svg|35px]]<br /><small>oficerowie dowodzący</small>|CSuF=[[plik:SSN585.svg|50px]]<br /><small>dowódcy okrętów</small>|CCB=[[plik:THET silhouet.svg|60px]]<br /><small>dowódcy okrętów</small>|boxstyle_CNAF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CSuF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CCB=background-color: Gainsboro|border=1}}
{{familytree/end}}

Najwyższym dowódcą wojskowym United States Navy jest [[Chief of Naval Operations|szef operacji morskich]] (''Chief of Naval Operations''), któremu podlegają dowództwa niższego rzędu, w tym powołane przez niego [[United States Fleet Forces Command|dowództwo floty]]. Strukturę dowództwa floty przedstawia schemat:

{{familytree/start}}
{{familytree| | | | | | | | |CNO  | | | | |CNO=[[United States Fleet Forces Command|<small>Dowództwo Sił Morskich</small>]]|border=1| boxstyle_CNO=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | | | | | |DCNO|-|Staff| | |DCNO=<small>Zastępca i Szef Sztabu</small>|Staff=<small>Sztab</small>|border=1|boxstyle_DCNO=background-color: Gainsboro|boxstyle_Staff=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| |,|-|-|-|v|-|-|-|+|-|u|-|v|-|-|.|}}
{{familytree|CNAF ||CSF ||CSuF |:|CTC ||CCB ||CNAF=[[Commander, Naval Air Force|<small>Dowódca Sił Powietrznych Marynark</small>i]]|CSF=[[Commander, Surface Force|<small>Dowódca Sił Nawodnych</small>]]|CSuF=[[Commander, Submarine Force|<small>Dowódca Floty Podwodnej</small>]]|CTC=<small>Szef Szkolenia</small>|CCB=<small>Dowódca Batalionów Inżynieryjnych</small>|boxstyle_CNAF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CSF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CSuF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CTC=background-color: Gainsboro|boxstyle_CCB=background-color: Gainsboro|border=1}}
{{familytree| | | | | | | | | | | |:}}
{{familytree| | | | | | | | | | |CGMF |CGMF=[[Commander General Marine Force|<small>Dowódca Piechoty Morskiej</small>]]|boxstyle_CGMF=background-color: Gainsboro|border=1}}
{{familytree/end}}

Istotną rolę odgrywa dowództwo operacyjne z jego operacyjnym łańcuchem dowodzenia, przedstawionym poniżej:

{{familytree/start}}
{{familytree| | | | |PRT  | | | | |PRT=[[Prezydent Stanów Zjednoczonych|<small>Prezydent</small>]]|border=1| boxstyle_PRT=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |DoD| | | | |DoD=[[Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych|<small>Sekretarz obrony</small>]]|border=1|boxstyle_DoD=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |CJCS| | | | |CJCS=[[Przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów|<small>Przewodniczący<br/>Połączonego Kolegium Szefów Sztabów</small>]]|border=1|boxstyle_CJCS=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |CUC| | | | |CUC=<small>Głównodowodzący<br/>Połączonego Dowództwa</small>|border=1|boxstyle_CUC=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| | | | | |!| | | | | |}}
{{familytree| | | | |NCC| | | | |NCC=<small>Dowódca komponentu morskiego</small>|border=1|boxstyle_NCC=background-color: Gainsboro}}
{{familytree| |,|-|-|-|+|-|-|-|.|}}

{{familytree| |!| | |FCom| | |!|FCom=<small>Dowódca Floty</small>|border=1|boxstyle_FCom=background-color: Gainsboro}}

{{familytree| |!| | | |!| | | |!|}}
{{familytree|ASWA ||TFC||SCA ||ASWA=<small>Dowódca [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]]<br/>na lądzie</small>|SCA=<small>Dowódca okrętów<br/>podwodnych na lądzie</small>|TFC=<small>Dowódca zespołu zadaniowego</small>
|boxstyle_TFC=background-color: Gainsboro
|boxstyle_ASWA=background-color: Gainsboro
|boxstyle_SCA=background-color: Gainsboro
|border=1
}}

{{familytree| |!| | | |!| | | |!|}}
{{familytree| |!| | |TGC| | |!|TGC=<small>Dowódca grupy zadaniowej</small>|border=1|boxstyle_TGC=background-color: Gainsboro}}

{{familytree| |!| | | |!| | | |!|}}
{{familytree|CNAF ||CCB ||CSuF ||CNAF=[[plik:BSicon FLUGr.svg|35px]]<br /><small>oficerowie dowodzący</small>|CSuF=[[plik:SSN585.svg|50px]]<br /><small>dowódcy okrętów</small>|CCB=[[plik:THET silhouet.svg|60px]]<br /><small>dowódcy okrętów</small>|boxstyle_CNAF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CSuF=background-color: Gainsboro|boxstyle_CCB=background-color: Gainsboro|border=1}}
{{familytree/end}}

'''Pozostałe dowództwa'''

* Dowództwa techniczne:
** [[Naval Sea Systems Command|Dowództwo Systemów Morskich]] (''Naval Sea Systems Command'' – NAVSEA)
** [[Naval Air Systems Command|Dowództwo Systemów Powietrznych]] (''Naval Air Systems Command'' – NAVAIR)
** [[Space and Naval Warfare Systems Command|Dowództwo Systemów Wojny Kosmicznej i Morskiej]] (''Space and Naval Warfare Systems Command'' – SPAWAR)
** Dowództwo Inżynieryjne Zaplecza Marynarki (''Naval Facilities Engineering Command'' – NAVFAC)
** Dowództwo Systemów Zaopatrzenia Marynarki (''Naval Supply Systems Command'' – NAVSUP)
* Inne dowództwa:
** Dowództwo Logistyki (''The Military Sealift Command'') – MSC, Waszyngton, DC, USA
** Dowództwo Edukacji i Wyszkolenia (''Naval Education and Training'') – CNET, Pensacola, Floryda, USA
** Dowództwo Budownictwa Morskiego (''Naval Construction Force'' – NCF), Norfolk, Wirginia, USA
** Dowództwo Rezerwy Marynarki Wojennej (''Naval Reserve Force''), Norfolk, Wirginia, USA

== Organizacja operacyjna ==
[[Związek operacyjny|Związki operacyjne]] marynarki wojennej i [[United States Marine Corps|piechoty morskiej]] – podobnie jak związki [[United States Army|armii]] i [[United States Air Force|sił powietrznych]] – podlegają jednolitym dowództwom (Unified Commands). Większość sił floty przydzielona jest dowódcom komponentów morskich US Navy. Poniżej przedstawiono podstawową strukturę dowodzenia<ref name=18ed>Norman Polmar: ''The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (18th ed)'', s. 27</ref>.

{|style=" border-top: 2px black solid; border-bottom:  2px black solid; border-collapse: collapse"
|-
| width="190px" style="border-bottom: 1px black solid;"|'''Dowództwo''' || width="220px" style="border-bottom: 1px black solid;"|'''Komponent morski''' || width="260px" style="border-bottom: 1px black solid;"|'''Flota operacyjna'''
|-
| [[United States Fleet Forces Command|Fleet Forces Command]] || [[United States Fleet Forces Command|Atlantic Fleet]] || [[United States Second Fleet|II Flota]] ([[Norfolk (Wirginia)|Norfolk]], [[Wirginia]], USA)
|-
| [[United States Central Command|Central Command]] || [[United States Naval Forces Central Command|Naval Forces Central Command]] || [[United States Fifth Fleet|V Flota]] ([[Manama]], [[Bahrajn]])
|-
| [[United States European Command|European Command]] || [[United States Naval Forces Europe|Naval Forces Europe]] || [[United States Sixth Fleet|VI Flota]] ([[Neapol]], [[Włochy]])
|-
| [[United States Pacific Command|Pacific Command]] || [[United States Pacific Fleet|Pacific Fleet]] || [[United States Third Fleet|III Flota]] ([[San Diego]], [[Kalifornia]], USA)
|-
| colspan="2"| || [[United States Seventh Fleet|VII Flota]] ([[Yokosuka]], [[Japonia]])
|-
| [[United States Northern Command|Northern Command]] || Atlantic Fleet || --
|}
Morski komponent Northern Command pełni rolę doradczą oraz szkolną i zasadniczo nie dysponuje własnymi okrętami i lotnictwem, jak dowódcy pozostałych komponentów<ref name=18ed/>. Jego dowódcą jest dowódca  U.S. Atlantic Fleet<ref name=18ed/>.

== Personel marynarki ==
W marynarce wojennej Stanów Zjednoczonych, służbę wojskową pełnią 317 464 osoby<ref group="uwaga">Stan na kwiecień 2013 roku. [https://web.archive.org/web/20180614172413/http://www.navy.mil/navydata/nav_legacy.asp?id=146 Status - navy.mi]</ref>, w tym:
* 52 450 oficerów;
* 260 581 marynarzy niższych stopni;
* 4433 kadetów marynarki wojennej.

Dodatkowo, w rezerwie pozostaje 109 596 osób<ref group="uwaga">Stan na luty 2013 roku.</ref>. Departament Marynarki Stanów Zjednoczonych zatrudnia także ponad 185 tysięcy pracowników cywilnych.

== Stopnie ==
'''Hierarchia stopni oficerskich US Navy'''<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Borneman| imię2 = | nazwisko2 = | imię = Walter R.|autor link = | inni = | tytuł = The Admirals| url = | wydanie = 1| wydawca = Little Brown and Company| miejsce = New York, Boston, London| data = | rok = 2012| miesiąc = 05| strony = 666| rozdział = | adres rozdziału = | nazwisko r = | imię r = | autor r link = | tom = | tytuł tomu = | część = | tytuł części = | seria = | id = | isbn = 978-0-316-09784-0| oclc = | doi = | cytat = | język = en| data dostępu = 2013-04-08}}</ref>
{| class="wikitable" style="text-align:center;"  
!Oznaczenie
!Nazwa stopnia
!Odpowiednik w US Army,<br> US Air Force i Marines
|---
|[[Plik:US Navy O1 infobox.svg|40px|Ensign]]
|Ensign
|Podporucznik
|---
|[[Plik:US Navy O2 infobox.svg|40px|Lieutenant, Junior Grade]]
|Lieutenant Junior Grade
|Porucznik
|-
|[[Plik:US Navy O3 infobox.svg|40px|Lieutenant]]
|Lieutenant
|Kapitan
|-
|[[Plik:U.S. Navy O-4 infobox.svg|40px|Lieutenant Commander]]
|Lieutenant Commander
|Major
|-
|[[Plik:US Navy O5 infobox.svg|40px|Commander]]
|Commander
|Podpułkownik
|-
|[[Plik:US Navy O6 infobox.svg|40px|Captain]]
|Captain
|Pułkownik
|-
|[[Plik:US Navy O7 infobox.svg|40px|Rear admiral – lower half]]
|Rear Admiral (lower half)
|Generał brygady
|-
|[[Plik:US Navy O8 infobox.svg|40px|Rear admiral – upper half]]
|Rear Admiral (upper half)
|Generał dywizji
|-
|[[Plik:US Navy O9 infobox.svg|40px|Vice Admiral]]
|Vice Admiral
|Generał broni
|-
|[[Plik:US Navy O10 infobox.svg|40px|Admiral]]
|Admiral
|Generał
|-
|[[Plik:US Navy O11 infobox.svg|40px|Fleet Admiral]]
|Fleet Admiral
|Marszałek
|-
|}

== Okręty ==
Dla wykonywania swoich zadań, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych dysponuje 72 [[okręt podwodny|okrętami podwodnymi]] o [[okrętowy napęd jądrowy|napędzie jądrowym]], 11  [[lotniskowiec|lotniskowcami uderzeniowymi]] (wszystkie o napędzie jądrowym), 9 uniwersalnymi okrętami desantowymi, 22 [[krążownik rakietowy|krążownikami rakietowymi]], 60 [[niszczyciel rakietowy|niszczycielami]], 27 [[fregata rakietowa|fregatami]], 19 [[okręt desantowy|okrętami desantowymi]] i ponad 100 mniejszymi jednostkami. W [[2011]] posiadała łącznie 286 okrętów bojowych. W 2021 roku posiadała 296 okrętów<ref>{{cytuj pismo |nazwisko =Czulda|imię =Robert |tytuł =Polityka wojskowa Stanów Zjednoczonych pod rządami Joe Bidena |czasopismo =Wojsko i Technika |oznaczenie =nr 2/2021 |wolumin= |wydanie= |miejsce =Warszawa |rok=2021 |issn =2450-1301|strony=15}}</ref>.

US Navy dysponuje również około 4000 samolotów i śmigłowców, działającymi z lotniskowców i w ramach skrzydeł lądowych. Służy w niej 353,5 tys. ludzi w służbie czynnej (czerwiec 2006). Czasami współpracuje z [[United States Marine Corps|Korpusem Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych]] i [[United States Coast Guard|Strażą Wybrzeża]].

=== Definicje statusu jednostek ===
* In Commission - jednostki w czynnej służbie United States Navy noszą miano 'In Commission', rozumiane jako stan wszystkich aktywnych (operacyjnych) okrętów US Navy z wyjątkiem jednostek określanych jako ''Service Crafts''. Jednostka posiada swojego dowódcę "Commanding Officer" oraz proporzec – [[znak dowódcy okrętu]] 'commissioning pennant'. Termin 'Commissioning date', oznacza w marynarce amerykańskiej datę rzeczywistego oficjalnego wejścia do służby, nie zaś jak w niektórych innych flotach, datę akceptacji okrętu do służby przez flotę<ref name=JanesFS>Stephen Saunders: ''Jane’s Fighting Ships 2002–2003'', s. 798-801</ref>;
* In Service - wszystkie jednostki Service Craft (także [[suchy dok|suche doki]] z numerem klasyfikacji zaczynającym się na "Y") z wyjątkiem [[USS Constitution]], które pozostają aktywne. Jednostka posiada 'officer-in-charge' (oficera nadzorującego) oraz nie posiada 'commissioning pennant' (znaku dowódcy);
* In Reserve, out of Commission bądź In Reserve, out of Service - jednostki przeniesione w stan zachowania dla przyszłej służby. W zależności od rozmiarów okrętu bądź statku, przywrócenie jednostki znajdującej się w rezerwie do stanu pełnej operacyjności zajmuje zwykle od 30 dni do blisko roku<ref name=JanesFS/>.
Wskazane terminy nie mają zastosowania do jednostek podległych [[Military Sealift Command|dowództwu transportu morskiego]].

=== Nazewnictwo jednostek ===
Tradycyjnie, nazwy amerykańskich okrętów są ustalane i ogłaszane przez Sekretarza Marynarki, pod ogólnym kierunkiem Prezydenta, w zgodzie z zasadami określonymi przez Kongres. Zasady przydzielania konkretnych typów nazw do poszczególnych klas okrętów ewoluowały i zmieniały się z czasem. Zawsze też dochodziło do odstępstw od aktualnie obowiązujących reguł, zwłaszcza w przypadkach zamiaru nazwania okrętów imionami osób, gdy obowiązujące w tym czasie zasady wymagały nazwania w inny sposób. Stawało się to czasem powodem zarzutów o łamanie zasad oraz o ich „korupcji”<ref name=CRS>CRS: ''Navy Ship Names'', s. 2-3</ref>.

Aktualnie w nazewnictwie obowiązują następujące reguły<ref name=CRS/>:
# Pierwszy strategiczny okręt rakietowy typu ''[[Okręty podwodne typu Columbia|Columbia]]'' został nazwany dla uczczenia [[Waszyngton|Dystryktu Kolumbia]], jednak marynarka nie ustaliła dotąd zasad nazewnictwa dla kolejnych jednostek tego typu.
# Wielozadaniowe jednostki podwodne typu ''[[Okręty podwodne typu Virginia|Virginia]]'' są nazywane nazwami poszczególnych stanów.
# Współczesne lotniskowce są generalnie nazywane imionami i nazwiskami byłych prezydentów Stanów Zjednoczonych. Wśród ostatnich czternastu jednostek tej klasy, dziesięć otrzymało nazwy pochodzące od prezydentów, dwa zaś dla uczczenia członków Kongresu.
# Niszczyciele są nazywane imionami i nazwiskami zmarłych członków marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych, [[United States Marine Corps|Korpusu Marines]] i [[United States Coast Guard|straży wybrzeża]], w tym także sekretarzy marynarki.
# Okręty [[Littoral Combat Ship|LCS]] otrzymują nazwy regionalnie ważnych amerykańskich miast i społeczności.
# [[Lista okrętów desantowych United States Navy|Amphibious Assault Ships]] nazywane są miejscami ważnych bitew w których ważną rolę spełniły siły korpusu piechoty morskiej oraz nazwami słynnych wcześniejszych okrętów US Navy.
# Jednostki typu ''[[Okręty desantowe typu San Antonio|San Antonio]]'' nazywane są nazwami najważniejszych amerykańskich miast oraz społeczności zaatakowanych [[Zamachy z 11 września 2001 roku|zamachami z 11 września 2001 roku]].
# Tankowce floty typu ''John Lewis'' nazywane są imionami i nazwiskami osób walczących o prawa obywatelskie i prawa człowieka.
# Zaopatrzeniowce i statki amunicyjne nazywane są nazwiskami słynnych amerykańskich odkrywców, pomysłodawców i pionierów.
# Lekkie transportowce sił ekspedycyjnych nazywane są nazwami małych amerykańskich miast.
# Ekspedycyjne doki i mobilne bazy nazywane są słynnymi nazwami miejsc oraz nazwiskami związanymi z amerykańską piechotą morską.

Od 1974 roku, co najmniej 20 jednostek pływających zostało nazwanych imionami i nazwiskami osób żyjących w chwili nadania i ogłoszenia nazwy. Ostatni taki przypadek miał miejsce, gdy 11 lipca 2018 roku ogłoszono, że nazwa niszczyciela [[USS John S. McCain (DDG-56)|USS „John S. McCain” (DDG-56)]] noszącego to imię na cześć admirałów [[John S. McCain Sr.|Johna S. McCain Seniora]] oraz [[John S. McCain Jr.|Johna S. McCain Juniora]], będzie także honorowała ich – odpowiednio – wnuka i syna, senatora [[John McCain|Johna McCaina]], który zmarł nieco miesiąc później<ref name=CRS/>. Zgodnie z obowiązującymi zasadami, wszyscy zainteresowani nazwaniem okrętu marynarki na cześć ich stanów, miejscowości lub dawniejszego okrętu (zwłaszcza takiego na których służyli członkowie ich rodzin), a także bitwy w której oni sami bądź ich krewni wzięli udział, a także imieniem osoby którą szanują, mogą złożyć odpowiednią petycję<ref name=CRS/>. Także sam Kongres wielokrotnie wpływał bezpośrednio na nazwy poszczególnych jednostek<ref name=CRS/>.

=== Typ okrętów ===
{{osobny artykuł|Lista okrętów United States Navy w czynnej służbie}}
{{osobny artykuł|Typy okrętów podwodnych United States Navy}}
{|class="wikitable"
|-----
!colspan="7"| Okręty podwodne (70)
|-----
| style="align: center;" colspan="7" | {{osobny artykuł|United States Submarine Force}}
Za działania podwodne floty za pomocą [[Okręt podwodny|okrętów podwodnych]] odpowiedzialna jest [[United States Submarine Force]]. US Submarine Force operacyjnie podległa jest szefowi operacji morskich (CNO), bezpośrednie i bieżące dowodzenie sprawują [[Commander, Submarine Force|dowódca sił podwodnych]] (''Commander, Submarine Force'') oraz dowództwo [[United States Pacific Fleet|floty Pacyfiku]] [[Commander, Submarine Force, U.S. Pacific Fleet|ComSubPac]] (''Commander, Submarine Force, U.S. Pacific Fleet''). Liczba okrętów podwodnych amerykańskiej floty nie jest stała, co związane jest z częstym wycofywaniem starszych jednostek ze służby oraz zastępowaniem ich w stosunku innym niż 1:1 nowymi okrętami, w rzeczywistości uzależniona jest od wielu czynników. Aktualnie (kwiecień 2010) w służbie pozostają 72 okręty czterech typów: ''[[Okręty podwodne typu Los Angeles|Los Angeles]]'', ''[[Okręty podwodne typu Ohio|Ohio]]'', ''[[Okręty podwodne typu Seawolf|Seawolf]]'' i ''[[Okręty podwodne typu Virginia|Virginia]]'' zorganizowane w 6 eskadrach i 5 grupach bojowych stacjonujących w siedmiu bazach: [[Naval Base Kitsap|Kitsap]] (Bangor), [[Naval Base San Diego|San Diego]], [[Joint Base Pearl Harbor-Hickam|Pearl Harbor]], [[Naval Base Guam|Guam]], [[Naval Submarine Base New London|New London]] (Groton), [[Naval Station Norfolk|Norfolk]] i [[Naval Submarine Base Kings Bay|Kings Bay]]
|-----
!width="110"|Zdjęcie
!Typ
!Rodzaj
!Okręty
!Wejście do służby
![[Wyporność]] (t)
![[Długość całkowita (statek)|Długość]] (m)
|-----
| [[Plik:USS Greeneville (SSN-772).jpg|110px]]
| [[Okręty podwodne typu Los Angeles|Los Angeles]]
| [[Submersible Ship Nuclear|SSN]]; [[Okręt podwodny z napędem jądrowym|nuklearne, wielozadaniowe]]
| 36
| 1981–1996
| 6927
| 110
|-
| [[Plik:US Navy 091117-N-6720T-373 The Seawolf-class attack submarine USS Connecticut (SSN 22) is underway in the Pacific Ocean.jpg|110px]]
| [[Okręty podwodne typu Seawolf|Seawolf]]<hr>[[USS Jimmy Carter (SSN-23)]]
| [[Submersible Ship Nuclear|SSN]]; [[Okręt podwodny z napędem jądrowym|nuklearne, myśliwskie]]
| 3 
| 1997–2005
| 9296<hr>12 353
| 107,6<hr>138
|- 
| [[Plik:US Navy 040730-N-1234E-002 PCU Virginia (SSN 774) returns to the General Dynamics Electric Boat shipyard.jpg|110px]]
| [[Okręty podwodne typu Virginia|Virginia]]
| [[Submersible Ship Nuclear|SSN]]; [[Okręt podwodny z napędem jądrowym|nuklearne, wielozadaniowe]]
| 19
| 2004–
| 7800
| 111,94
|-
| [[Plik:USS Florida (SSGN-728).jpg|110px]]
| [[Okręty podwodne typu Ohio|Ohio]]
| [[Ship Submersible Ballistic Nuclear|SSBN]]; [[Amerykańskie i radzieckie morskie systemy balistyczne|jądrowy]] z [[Pocisk balistyczny|pociskami balistycznymi]] <hr> [[Ship Submersible Guided Missile Nuclear|SSGN]]; z [[pocisk manewrujący|pociskami manewrującymi]]
| 14 <hr> 4 
| 1981–1997
| 18 700
| 170
|-----
!colspan="7"  | Lotniskowce (11)
|-----
| [[Plik:USS Nimitz in Victoria Canada 036.jpg|110px]]
| [[Lotniskowce typu Nimitz|Nimitz]]
| [[CVN]]; Lotniskowce o napędzie atomowym
| 10 
| 1975–2009
| 101 000–<br>106 000
| 333
|-----
| [[Plik:USS Gerald R. Ford (CVN-78) underway on 8 April 2017.JPG|110px]]
| [[Lotniskowce typu Gerald R. Ford|Ford]]
| [[CVN]]; Lotniskowce o napędzie atomowym
| 1
| 2017
| 100 000
| 337
|-----
!colspan="7"  | Uniwersalne okręty desantowe (9)
|-----
| style="align: center;" colspan="7" | Przenoszą śmigłowce i samoloty pionowego startu [[McDonnell Douglas AV-8B Harrier II|AV-8 Harrier]], a w przyszłości wyposażone będą w [[Lockheed Martin F-35 Lightning II|F-35B]]. Mają też wbudowany dok w którym mogą przewozić łodzie i poduszkowce desantowe.  Okręt przewozi batalion [[United States Marine Corps|piechoty morskiej]].
|-----
| [[Plik:USS Wasp (LHD 1).jpg|110px]]
| [[Uniwersalne okręty desantowe typu Wasp|Wasp]]
| [[Landing helicopter dock|LHD]]; okręty desantowe-doki/lekkie lotniskowce/śmigłowcowce
| 8
| 1989–2009
| 41 000
| 257
|- 
| [[Plik:USS America (LHA-6) off Pascagoula in 2013.JPG|110px]]
| [[Uniwersalne okręty desantowe typu America|America]]
| [[Landing Helicopter Assault|LHA]]; okręty desantowe-doki/lekkie lotniskowce/śmigłowcowce
| 1
| 2014
| 45 693
| 257
|-----
!colspan="7"  | Nawodne okręty wojenne (94)
|-
|[[Plik:USS Zumwalt (DDG-1000) departs Bath (Maine) on 7 September 2016.JPG|110px]]
| [[Niszczyciele typu Zumwalt|Zumwalt]]
|DDG; [[USS Zumwalt (DDG-1000)]]
|2
|2016
|14 000
|183
|-----
| [[Plik:US Navy 020124-N-6626D-502 USS Vella Gulf - at sea.jpg|110px]]
| [[Krążowniki rakietowe typu Ticonderoga|Ticonderoga]]
| CG; [[Krążownik rakietowy|Krążowniki rakietowe]]
| 22
| 1986–1994
| 9600
| 172,9
|-
| [[Plik:US Navy 120214-N-OY799-496 The Arleigh Burke-class guided-missile destroyer USS Wayne E. Meyer (DDG 108), transits the Pacific Ocean during a photo.jpg|110px]]
| [[Niszczyciele rakietowe typu Arleigh Burke|Arleigh Burke]]
| DDG; [[Niszczyciel rakietowy|Niszczyciele rakietowe]]
| 67
| 1991–
| 8500
| 155
|- 
|[[Plik:USS-Freedom-130222-N-DR144-174-crop.jpg|110px]]
| [[Okręty typu Freedom|Freedom]]
| LCS; [[Littoral Combat Ship]]
| 10<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = The littoral combat ship (LCS) is the US Navy new family of surface ship |data dostępu = 2020-08-30 |opublikowany = Naval Technology |url = https://www.naval-technology.com/projects/littoral/ |język = en}}</ref>
| 2008–
| 3000
| 115,3
|-
| [[Plik:USS Independence (LCS-2) March 11,2012.JPG|110px]]
| [[Okręty typu Independence|Independence]]
| LCS; [[Littoral Combat Ship]]
| 11<ref name=":0" />
| 2010–
| 2800
| 127
|-----
!colspan="7"  | Okręty desantowe (22)
|-
| [[Plik:US Navy 110310-N-3154P-087 An MH-60S Sea Hawk helicopter assigned to Helicopter Sea Combat Squadron (HSC) 22 flies above the amphibious transport d.jpg|110px]]
| [[Okręty desantowe typu Austin|Austin]]
| LPD; Okręty desantowe-doki/transportowce
| 2
| 1968–1971
| 16 914
| 173
|- 
| [[Plik:US Navy 110818-N-ZS026-202 USS Green Bay, at sea in the Indian Ocean.jpg|110px]]
| [[Okręty desantowe typu San Antonio|San Antonio]]
| LPD; Okręty desantowe-doki/transportowce
| 9
| 2006–
| 25 300
| 208
|-
| [[Plik:US Navy 030106-N-0226M-003 USS Rushmore (LSD 47) steams out of San Diego Bay as she departs on a scheduled six-month deployment.jpg|110px]]
| [[Okręty desantowe typu Whidbey Island|Whidbey Island]]
| LSD; Okręty desantowe-doki
| 8
| 1985–1992
| 16 195
| 185,6
|- 
| [[Plik:US Navy 050603-N-4104L-004 A Republic of Singapore Navy Puma helicopter lands on the deck aboard the amphibious dock landing ship USS Fort McHenry (LSD 43).jpg|110px]]
| [[Okręty desantowe typu Harpers Ferry|Harpers Ferry]]
| LSD; Okręty desantowe-doki
| 4
| 1995–1998
| 16 976
| 185,6
|-----
!colspan="7"  | Inne (31)
|-
| [[Plik:USS Mount Whitney (LCC-JCC 20) in Souda Bay.jpg|110px]]
| [[Okręty dowodzenia typu Blue Ridge|Blue Ridge]]
| LLC; Okręty dowodzenia
| 2
| 1970–1971
| 19 700
| 194
|- 
| [[Plik:USS Ardent MCM-12.jpg|110px]]
|[[Trałowce typu Avenger|Avenger]]
| MCM; [[Trałowiec|Trałowce]]
| 13
| 1987–1994
| 1312 
| 68
|-
| [[Plik:USS Firebolt (PC-10).jpg|110px]]
| [[Patrolowce typu Cyclone|Cyclone]]
| PC; Patrolowce
| 12
| 1993–1995
| 331
| 55
|- 
|[[Plik:US Navy 100723-N-2531C-001 The submarine tender USS Emory S. Land (AS 39) transits through Apra Harbor after a port visit to Naval Base Guam.jpg|110px]]
| Emory Land
| AS; Tendery okrętów podwodnych
| 2
| 1979
| 23 369
| 198
|-
| [[Plik:USS Paul F. Foster (DD-964).jpg|110px]]
| [[Niszczyciele rakietowe typu Spruance|Spruance]]
| SDTS; zdalnie sterowany okręt-cel
| 1
| 1976 (2005)
| 8000
| 161
|- 
| [[Plik:USS Constitution Departs.jpg|110px]]
| [[USS Constitution|USS ''Constitution'']]
| ''[[Pierwszych sześć fregat US Navy|First frigate]]''; Fregata żaglowa
| 1
| 1798
| 2200
| 53
|-----
!colspan="7"  | Suma
|-----
! colspan="3"| || 237 || colspan="3"|
|}

== Lotnictwo marynarki ==
{| class="wikitable"
|- style="background:#aabccc;"
!Zdjęcie
!Samolot
!Producent
!Typ
!Wersja
!Liczba sztuk<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.flightglobal.com/airspace/media/reports_pdf/world-air-forces-2014-108161.aspx | tytuł = World Air Forces 2014. | opublikowany = flightglobal.com | archiwum = https://web.archive.org/web/20131211023220/http://www.flightglobal.com/airspace/media/reports_pdf/world-air-forces-2014-108161.aspx | zarchiwizowano = 2013-12-11}} flightglobal.com</ref>
!Uwagi
|-
!colspan="7" | [[Samolot myśliwski|Samoloty myśliwskie]]
|-
| [[Plik:FA-18-NAVY-Blue-Diamond.jpg|100px]] || [[McDonnell Douglas F/A-18 Hornet]] || {{flaga|USA}} USA || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18A<hr>F/A-18B<hr>F/A-18C<hr>F/A-18D || 74<hr>26<hr>286<hr>46 || Zostaną zastąpione przez [[Lockheed Martin F-35 Lightning II|F-35C]].
|-
| [[Plik:F-18 F Super Hornet 01.jpg|100px]] || [[Boeing F/A-18E/F Super Hornet]] || {{flaga|USA}} USA || myśliwiec wielozadaniowy || F/A-18E<hr>F/A-18F || 209<hr>258 || Zamówiono 556.
|-
| || || || || || '''899''' ||
|-
!colspan="7" | Specjalnego przeznaczenia
|-
|-
| [[Plik:EA-18G at Whidbey April 2007.jpg|100px]] || [[Boeing EA-18G Growler]]|| {{flaga|USA}} USA || walka elektroniczna || EA-18G || 115 || W najbliższych latach dołączy jeszcze przynajmniej 20 egzemplarzy.
|-
| [[Plik:E-6B TACAMO Climb.jpg|100px]] || [[Boeing E-6 Mercury]] || {{flaga|USA}} USA || walka elektroniczna || E-6B || 16 ||
|-
| [[Plik:EP-3E DN-SD-07-09322.JPEG|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion|Lockheed EP-3 ARIES II]] || {{flaga|USA}} USA || walka elektroniczna || EP-3E || 15 ||
|-
| [[Plik:US Navy 030129-N-0226M-002 P-3C Orion.jpg|100px]] || [[Lockheed P-3 Orion]] || {{flaga|USA}} USA || morski patrolowiec/[[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] || P-3C || 108 || Zostanie zastąpiony przez [[Boeing P-8 Poseidon]].
|- 
| [[Plik:P-8A Mtns.jpg|100px]] || [[Boeing P-8 Poseidon]] || {{flaga|USA}} USA || morski patrolowiec/[[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]] || P-8A || 50<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=21295 US NAVY ODEBRAŁA 50. POSEJDONA.] 7 stycznia 2017.</ref> || Samolot na bazie [[Boeing 737|B737-800]], planowane 108 sztuk.
|-
| [[Plik:E-2C Hawkeye Bear Aces.jpg|100px]] || [[Northrop Grumman E-2 Hawkeye|Grumman E-2 Hawkeye]] || {{flaga|USA}} USA || wczesne ostrzeganie i dowodzenie || E-2C || 63 ||
|- 
| || || || || || '''367''' ||
|-
!colspan="7" | [[Samolot transportowy|Samoloty transportowe]]
|-
| [[Plik:C-2 Landeanflug.jpg|100px]] || [[Grumman C-2 Greyhound]] || {{flaga|USA}} USA || pokładowy transportowiec || C-2A || 33 ||
|-
| [[Plik:C-9 Skytrain.gif|100px]] || [[McDonnell Douglas DC-9|Douglas C-9 Nightingale]] || {{flaga|USA}} USA || transportowy || C-9B || 4 || Zastępowane przez C-40.
|-
| || [[Beechcraft King Air]] 200 || {{flaga|USA}} USA || użytkowy || UC-12 || 12 ||
|-
| [[Plik:C-20 Gulfstream.png|100px]] || [[Gulfstream IV|Gulfstream C-20]] || {{flaga|USA}} USA || transport pasażerski || C-20A<hr>C-20D<hr>C-20G || 1<hr>2<hr>5 ||
|-
| || [[Fairchild Swearingen Metroliner]] 23 || {{flaga|USA}} USA || użytkowy || C-26 || 6 ||
|-
| [[Plik:G5-N551GA-070919-04cr-16.jpg|100px]] || Gulfstream C-37 || {{flaga|USA}} USA || transport pasażerski || C-37A<hr>C-37B || 1<hr>3 ||
|-
| [[Plik:Cessna uc-35a citation 560 ultra v arp.jpg|100px]] || [[Cessna Citation|Cessna UC-35]] || {{flaga|USA}} USA || transport pasażerski || UC-35D || 1 ||
|-
| [[Plik:USN C-40A Clipper.jpg|100px]] || [[Boeing 737|Boeing C-40 Clipper]] || {{flaga|USA}} USA || transportowy/pasażerski/VIP || C-40A || 12 ||
|-
| [[Plik:Lockheed C-130T Hercules (L-382) - U.S. Navy - 001.jpg|100px]] || [[Lockheed C-130 Hercules]] || {{flaga|USA}} USA || transportowy<hr>tankowiec || C-130T<hr>KC-130F/R || 20<hr>4 ||
|-
| || || || || || '''104''' ||
|-
!colspan="7" | [[Samolot szkolno-treningowy|Samoloty szkolno-treningowe]]
|-
| [[Plik:F-5N of VFC-111 at NAS Key West in November 2014.JPG|100px]] || [[Northrop F-5 Freedom Fighter|F-5F/N Tiger II]] || {{flaga|USA}} USA || myśliwiec treningowy || F-5F<hr>F-5N || 3<hr>27 || Eskadra agresorów.
|-
| [[Plik:F-16N of VF-45 taking off from NAS Oceana 1989.JPEG|100px]] || [[General Dynamics F-16 Fighting Falcon]] || {{flaga|USA}} USA || myśliwiec treningowy || F-16N || 14 || 
|-
| [[Plik:US Navy 100518-N-0321D-002 Ensign Christopher Farkas taxis a new T6-B Texan II. Farkas is the first student to train in the T6-B Texan II.jpg|100px]] || [[Beechcraft T-6 Texan II]] || {{flaga|USA}} USA || szkolenie wstępne || T-6A<hr>T-6B || 49<hr>158  || Zastępują [[Beechcraft T-34 Mentor|T-34 Mentor]].
|-
| [[Plik:Beech T-34C Turbo Mentor (45), USA - Navy AN1653721.jpg|100px]] || [[Beechcraft T-34 Mentor]] || {{flaga|USA}} USA || szkolenie wstępne || T-34C || 134 ||
|-
| [[Plik:T39 mainlarge cnatra navy.jpg|100px]] || North American Sabreliner || {{flaga|USA}} USA || szkolny || T-39G<hr>T-39N || 8<hr>7  ||
|-
| [[Plik:T 44 4LR.jpg|100px]] || [[Beechcraft King Air|Beech T-44 Pegasus]] || {{flaga|USA}} USA || szkolny || T-44A || 82 ||
|-
| [[Plik:T-45A Goshawk 03.jpg|100px]] || [[BAE Hawk|T-45 Goshawk]] || {{flaga|USA}} USA || szkolenie zaawansowane || T-45C || 194 ||
|-
| || || || || || '''708''' ||
|-
!colspan="7" | [[Śmigłowiec|Śmigłowce]]
|-
| [[Plik:SH-60 Seahawk.jpg|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky HH-60 Rescue Hawk]] || {{flaga|USA}} USA || śmigłowiec [[ratownictwo|SAR]] || HH-60H || 49 ||
|-
| [[Plik:US Navy 070416-N-6501M-006 An MH-53E Sea Dragon assigned to Helicopter Mine Counter Measure Squadron (HM) 15 conducts a mine sweeping exercise.jpg|100px]] || [[Sikorsky CH-53E Super Stallion|Sikorsky MH-53 Sea Dragon]] || {{flaga|USA}} USA || przeciwminowy / transportowy || MH-53E || 28 || Dostarczono 46, 7 utracono.
|-
| [[Plik:MH-60R Seahawk of HSM-70 in flight in August 2014.JPG|100px]] || [[Sikorsky SH-60 Seahawk|Sikorsky MH-60 Seahawk]] || {{flaga|USA}} USA || śmigłowiec [[Zwalczanie okrętów podwodnych|ZOP]]<hr>śmigłowiec [[ratownictwo|SAR]]/transportowy || MH-60R<hr>MH-60S || 220<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=19398 MH-60R w drodze do Danii.] altair, 12 maja 2016.</ref><hr>234<ref>[http://www.altair.com.pl/news/view?news_id=11018 CZTERY SETKI MH-60 DLA US NAVY.]</ref> || Zamówiono 291.<hr>Zamówiono 275.
|-
| [[Plik:TH57C boat ops.jpg|100px]] || [[Bell 206|Bell TH-57 Sea Ranger]] || {{flaga|USA}} USA || śmigłowiec szkolny || TH-57B<hr>TH-57C || 30<hr>85 ||
|-
| || || || || || '''663''' ||
|-
!colspan="7" | Suma
|-
| || || || || || '''2668''' ||
|}

== Główne bazy US Navy ==
=== Atlantyk ===
* [[Naval Station Norfolk|NS Norfolk]], Wirginia – 5 lotniskowców, 7 krążowników, 21 niszczycieli, 7 fregat, 12 okrętów podwodnych
* Mayport, Floryda – 1 lotniskowiec, 4 krążowniki, 4 niszczyciele, 9 fregat
* Pascagoula, Missisipi – 2 fregaty
* [[Naval Submarine Base New London|NSB New London]], Connecticut – 14 okrętów podwodnych
* Portsmouth, New Hampshire – 4 okręty podwodne
* [[Naval Submarine Base Kings Bay|NSB Kings Bay]], Georgia – 7 okrętów podwodnych

=== Pacyfik ===
* Pearl Harbor, Hawaje – 3 krążowniki, 5 niszczycieli, 2 fregaty, 16 okrętów podwodnych
* [[Naval Base San Diego|NB San Diego]], Kalifornia –  2 lotniskowce, 6 krążowników, 13 niszczycieli, 5 fregat, 5 okrętów podwodnych
* Everett, Waszyngton –  1 lotniskowiec, 1 niszczyciel, 3 fregaty
* Bremerton, Waszyngton – 1 lotniskowiec, 1 okręt podwodny
* Bangor, Waszyngton – 11 okrętów podwodnych
* [[Guam]] – 2 okręty podwodne
* [[United States Fleet Activities Yokosuka]], Japonia –  1 lotniskowiec, 2 krążowniki, 5 niszczycieli, 2 fregaty

[[Plik:USN Fleets (2007).png|thumb|266px|Strefy odpowiedzialności flot US Navy (2007)]]

== Historia ==
{{dopracować|sekcja|źródła=2015-12|styl|uzupełnić}}
=== Początki – od 1775 do 1850 ===
Za początek dziejów floty uważa się akt [[Kongres Kontynentalny|Kongresu Kontynentalnego]] [[13 października]] [[1775]], który zakładał wprowadzenie do służby dwóch okrętów w celu zatrzymywania statków dostarczających broń dla brytyjskich garnizonów w Ameryce. Podczas [[Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych|wojny o niepodległość]] owa [[Flota kontynentalna|Flota Kontynentalna]] wprowadziła do służby około 50 okrętów, z czego najwyżej 20 było w służbie w danym momencie. Największe jednostki były wielkości [[Fregata (okręt żaglowy)|fregaty]]. Ta pośpiesznie zaimprowizowana i niedoświadczona siła była znacząco słabsza od ówczesnej floty brytyjskiej. Główne działania morskie przeciwko Brytyjczykom podczas wojny były prowadzone przez flotę sprzymierzonej [[Francja|Francji]].

Po zakończeniu wojny Flota Kontynentalna została całkowicie rozwiązana, głównie z powodu trudności finansowych w jej utrzymaniu. Właściwy początek profesjonalnej amerykańskiej marynarki wojennej to uchwalona przez [[Kongres Stanów Zjednoczonych|Kongres]] [[ustawa morska z 1794 roku]], wyznaczająca fundusze na budowę [[Pierwszych sześć fregat US Navy|sześciu nowoczesnych fregat żaglowych]]. Pierwsze trzy, „[[USS United States (1797)|United States]]”, „[[USS Constellation (1797)|Constellation]]” i „[[USS Constitution|Constitution]]”, weszły do służby w [[1797]]. Okręty te odznaczyły się podczas [[Wojna brytyjsko-amerykańska|wojny brytyjsko-amerykańskiej]] w latach [[1812]]–[[1814]]. Flota amerykańska nie posiadała [[okręt liniowy|okrętów liniowych]], tak więc starcie z głównymi siłami brytyjskimi nie wchodziło w grę. Za to nowoczesne, szybkie i świetnie zaprojektowane amerykańskie fregaty wygrały kilka pojedynków z fregatami brytyjskimi, co było dużym ciosem dla brytyjskiego prestiżu. Ponadto flota amerykańska z powodzeniem walczyła z okrętami brytyjskimi na wodach śródlądowych jezior [[Erie (jezioro)|Erie]], [[Ontario (jezioro)|Ontario]] i [[Champlain (jezioro)|Champlain]].

Już na począku XIX wieku marynarka amerykańska została użyta do pierwszej zamorskiej interwencji w obronie interesów USA na wodach europejskich i afrykańskich<ref name=berb/>. Z powodu ataków [[Piraci berberyjscy|piratów berberyjskich]] na statki amerykańskie, w latach 1801–1805 stoczona została [[I wojna berberyjska]], podczas której okręty amerykańskie zostały wysłane na [[Morze Śródziemne]], zmuszając władcę Trypolisu do podpisania traktatu pokojowego. Ponownie w latach 1815–1816 miała miejsce [[II wojna berberyjska]], wygrana przez Stany Zjednoczone<ref name=berb>{{cytuj stronę|imię=Jan M.|nazwisko=Długosz|tytuł=Piraci Morza Śródziemnego: najdłuższa wojna nowożytnej Europy [część II]|data=2 lutego 2014|opublikowany=Polityka.pl|url=https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1569263,1,piraci-morza-srodziemnego-najdluzsza-wojna-nowozytnej-europy-czesc-ii.read}}</ref>.

=== Wojna secesyjna i okres ''Old Navy'' – od 1850 do 1882 ===
Prawie do końca [[XIX wiek]]u amerykańska marynarka, określana później jako ''Old Navy'' (stara marynarka), była małą siłą, nieodpowiadającą potencjałowi gospodarczemu i pozycji geopolitycznej kraju<ref name=conw60>{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1860–1905''|ref=nie|s=114-118}}</ref>. U progu epoki pary w połowie wieku marynarka posiadała kilka starych żaglowych okrętów liniowych, a jej główną siłą było pięć wielkich fregat parowych typu ''Merrimack'' i wielka korweta „[[USS Niagara (1855)|Niagara]]” oraz liczne mniejsze jednostki<ref name=conw60/>. Dopiero po wybuchu [[Wojna secesyjna|wojny secesyjnej]] w 1861 roku flota [[Unia (Stany Zjednoczone)|Unii]] szybko stała się pokaźną siłą, wykorzystującą wiele najnowszych zdobyczy technicznych owego okresu, w tym [[okręt pancerny|okręty pancerne]] klasy [[monitor (okręt)|monitorów]]<ref name=conw60/>. Doszło wówczas między innymi do pierwszej na świecie bitwy okrętów pancernych [[bitwa w zatoce Hampton Roads|w zatoce Hampton Roads]]. Jednak słabość przemysłu [[Skonfederowane Stany Ameryki|Konfederacji]] (stanów południa) i fakt, że prawie cała flota pozostała wierna Unii podczas wojny, spowodowały, że flota amerykańska nie miała prawie żadnych okazji do walki na otwartym morzu z równorzędnym przeciwnikiem. Głównym jej przeznaczeniem była blokada morska wybrzeża stanów południowych ([[plan Anaconda]]) i bezpośrednie wsparcie wojsk lądowych. Większość działań odbywała się w pobliżu południowego wybrzeża i na rzekach [[kampania na Missisipi|w dorzeczu Missisipi]], gdzie okręty floty walczyły głównie przeciwko bateriom dział na lądzie. Także większość nowo budowanych okrętów pancernych była specjalizowana do działań przybrzeżnych lub na rzekach<ref name=conw60/>. Po zakończeniu wojny flota została ponownie w dużej części zdemobilizowana, przy pozostawieniu kilkunastu monitorów do obrony przybrzeżnej<ref name=conw60/>.

Przez następne lata flota była niezwykle słaba, słabsza nawet niż floty niektórych krajów [[Ameryka Łacińska|Ameryki Łacińskiej]]. Częściowo jedynie było to spowodowane zniszczeniem kraju po wojnie secesyjnej, a częściowo niechęcią ze strony polityków i wiarą w możliwość szybkiego utworzenia floty w razie potrzeby<ref name=conw60/>. Marynarka podejmowała wówczas takie próby zwiększenia potencjału, jak budowa pięciu nowych monitorów w latach 70. pod pozorem remontu starych typu ''Miantonomoh''<ref name=conw60/>. Był to okres całkowitej dominacji floty brytyjskiej na oceanach świata, podczas którego Stany Zjednoczone, tak jak wiele innych krajów, nie widziały powodu do budowania nowoczesnych okrętów. Mimo to, budowano nieliczne nowe fregaty przestarzałych typów, bez okrętów pancernych, a niewielkie eskadry okrętów były wysyłane w odleglejsze zakątki świata w celu realizacji polityki amerykańskiej<ref name=conw60/>.

=== ''New Navy'' – od 1883 do I wojny światowej ===
Sytuacja zaczęła się zmieniać po [[1880]], kiedy rozwój potęgi przemysłowej Stanów Zjednoczonych umożliwił budowę potężnej floty, mogącej na dłuższą metę dorównać flocie brytyjskiej. W 1883 roku Kongres uchwalił pierwszy program budowy trzech nowych krążowników, rozpoczynając epokę tzw. ''New Navy'' (nowej marynarki)<ref name=conw60b>{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1860–1905''|ref=nie|s=137-138}}</ref>. Budowano zwłaszcza okręty nowych klas: [[pancernik]]i, [[krążownik]]i i [[torpedowiec|torpedowce]]. Pod koniec XIX wieku flota amerykańska urosła na tyle, by bez większego trudu pokonać flotę hiszpańską podczas [[Wojna amerykańsko-hiszpańska|wojny amerykańsko-hiszpańskiej]] w 1898 roku ([[bitwa pod Santiago de Cuba]] i [[bitwa w Zatoce Manilskiej]])<ref name=conw60/>. W tym samym roku USA anektowały [[Hawaje]]<ref name=conw60b/>. W tym czasie marynarka posiadała cztery pancerniki, siedem mniejszych pancerników lub monitorów i 19 krążowników, lecz budowano we wzrastającym tempie nowe jednostki<ref name=conw60b/>. Ogółem do 1908 roku zbudowano 25 pancerników generacji [[przeddrednot]]ów{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1860–1905''|s=137-144}}. Pod względem ich liczby, US Navy znalazła się na drugim miejscu w świecie<ref name=conw06/>. W 1906 roku marynarka amerykańska liczyła 35 tysięcy osób<ref name=conw06>{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921''|s=105-106|ref=nie}}</ref>. W latach 1907–1909 [[Wielka Biała Flota]] złożona z 16 amerykańskich pancerników okrążyła świat demonstrując rosnącą potęgę morską Stanów Zjednoczonych i możliwość projekcji siły<ref name=conw06/>.

[[Plik:Puck cover2.jpg|mały|[[Columbia (imię)|Columbia]], personifikacja Stanów Zjednoczonych, nosząca okręt wojenny z napisem „World Power” jako „Wielkanocną czapeczką” na okładce [[Puck (magazyn)|Pucka]], 6 kwietnia 1901 r.]]
W następnych latach rozwój był jeszcze szybszy, a podstawową siłą bojową stały się nowe pancerniki – [[drednot]]y. Do 1914 roku wcielono ich 10, do 1916 kolejne cztery (typów {{link-interwiki|Pancerniki typu Nevada|tekst=''Nevada''|Q=Q1314382}} i [[Pancerniki typu Pennsylvania|''Pennsylvania'']]), a dalsze były w budowie{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921''|s=112-118}}.  Marynarka amerykańska miała jednak niewielkie doświadczenie, którego dopiero nabierała w czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]], z pomocą brytyjską<ref name=conw06b/>. Po przystąpieniu do wojny w kwietniu 1917 roku pancerniki okazały się mniej potrzebne i jedynie sześć drednotów, opalanych węglem, zostało dołączonych do brytyjskiej floty liniowej [[Grand Fleet]], a część bazowała w Irlandii<ref name=conw06b>{{odn|''Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921''|s=107-108|ref=nie}}</ref>. Zagrożenie ze strony niemieckich okrętów podwodnych natomiast spowodowało, że marynarka musiała uruchomić wielki program budowy nowych potrzebnych jednostek, jak [[okręt eskortowy|okręty eskortowe]], [[niszczyciel]]e i okręty podwodne<ref name=conw06b/>. Marynarka była głównie zaangażowana w działaniach przeciw okrętom podwodnym na Atlantyku<ref name=conw06b/>. Liczebność marynarki wzrosła do 450 tysięcy ludzi<ref name=conw06b/>. Straty podczas wojny były niewielkie i z dużych okrętów ograniczyły się do krążownika pancernego<ref name=conw06b/>.

W [[1917]], w momencie przystąpienia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej, flota amerykańska prawie dorównywała potęgą flocie brytyjskiej. W latach powojennych ta równowaga została formalnie ustanowiona przez postanowienia [[Traktat waszyngtoński (1922)|Traktatu Waszyngtońskiego]] i utrzymała się prawie do wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Otwarcie [[Kanał Panamski|Kanału Panamskiego]] w 1914 roku umożliwiło sprawniejszą walkę na obu oceanach i o ile do 1918 roku główne siły floty skoncentrowane były na wybrzeżu atlantyckim, przeciwko Niemcom (i ewentualnie Wielkiej Brytanii), to od 1919 roku bazowały one na Oceanie Spokojnym<ref name=conw06/>. Po [[1939]] rozpoczęto gigantyczny na owe czasy program budowy okrętów wojennych, który w ciągu kilku lat przekształcił flotę amerykańską w najpotężniejszą flotę świata.

=== Okres międzywojenny i II wojna światowa ===
{{osobny artykuł|Wojna na Pacyfiku|Wojna podwodna na Pacyfiku}}
{{osobny artykuł|Bitwa o Atlantyk}}
Japoński atak na bazę amerykańskiej floty w [[Joint Base Pearl Harbor-Hickam|Pearl Harbor]] na Hawajach zapoczątkował udział floty amerykańskiej w [[II wojna światowa|drugiej wojnie światowej]].  Walki z siłami [[Japonia|Cesarstwa Japońskiego]] na [[Ocean Spokojny|Pacyfiku]] w latach [[1941]]–[[1945]] stanowiły największe wydarzenia w historii floty. Decydujące rolę odegrały w nich [[lotniskowiec|lotniskowce]] oraz [[okręt podwodny|okręty podwodne]]. Okręty amerykańskie walczyły również na [[Ocean Atlantycki|Atlantyku]] i Morzu Śródziemnym przeciwko siłom [[III Rzesza|Niemiec]] i [[Włochy|Włoch]], a także incydentalnie Francji [[Francja Vichy|rządu Vichy]].

=== Okres powojenny ===
Po 1945 nowym konkurentem floty amerykańskiej stała się [[Marynarka Wojenna Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich|marynarka wojenna ZSRR]], która począwszy od lat 60. stała się groźnym przeciwnikiem, choć mimo starań nigdy nie była w stanie dorównać flocie amerykańskiej. Po rozpadzie [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] w 1991 wartość bojowa [[historia marynarki wojennej w Rosji|floty rosyjskiej]] spadła do bardzo niskiego poziomu, gwarantując flocie amerykańskiej dominację na oceanach świata na przełomie [[XX wiek|XX]] i [[XXI wiek|XXI]] wieku.

Cechą floty amerykańskiej jest stopień innowacyjności, co w ścisły sposób związane jest z gospodarką USA, a jednocześnie umożliwia osiąganie przewagi nad przeciwnikami.

7 grudnia 2015 roku firma Lockheed Martin, otrzymała kontrakt na śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych [[Sikorsky SH-60 Seahawk|MH-60R Seahawk]]. W ramach umowy o wartości 354 mln dolarów zostanie nabytych 29 śmigłowców wraz z pakietem wsparcia logistycznego. Zakończenie dostaw planowane jest na 31 grudnia 2017 roku. Dodatkowe śmigłowce mają stanowić lotnictwo pokładowe dla nowych jednostek floty. Według obecnych planów Seahawki mają służyć na okrętach do 2030 roku<ref>{{Cytuj|tytuł=HeliHub US Navy contracts for 29 more MH-60R Seahawks|data dostępu=2016-04-18|opublikowany=helihub.com|url=http://helihub.com/2015/12/07/us-navy-contracts-for-29-more-mh-60r-seahawks/}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=US Navy Orders 29 More MH-60R Seahawks|data dostępu=2016-04-18|opublikowany=Tangent Link|url=http://tangentlink.com/2015/12/14/us-navy-orders-29-more-mh-60r-seahawks/}}</ref>.

Bell Helicopter otrzymał kontakt wyceniony na 461 mln USD na wyprodukowanie 12 sztuk transportowych [[Bell UH-1 Iroquois|UH-1Y Venom]] i 16 sztuk szturmowych [[Bell AH-1Z Viper|AH-1Z Viper]]. Śmigłowce mają zostać oddane do lutego 2019 roku, co ma przyspieszyć wycofanie starszych UH-1N i AH-1W<ref>{{Cytuj|tytuł=USMC zamawia nowe UH-1Y i AH-1Z {{!}} Konflikty.pl|data dostępu=2016-12-13|opublikowany = konflikty.pl|url=http://www.konflikty.pl/aktualnosci/wiadomosci/usmc-zamawia-nowe-uh-1y-i-ah-1z/}}</ref>.

== Uwagi ==
{{Uwagi}}

== Przypisy ==
{{Przypisy}}

== Bibliografia ==
* {{cytuj stronę | url = http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ship/intro.htm | tytuł = US Navy Ships: Introduction | opublikowany = Federation of American Scientists | język = en | data dostępu = 2012-07-25}}
* {{cytuj książkę|nazwisko=Saunders|imię=Stephen|tytuł=[[Jane’s Fighting Ships|Jane’s Fighting Ships 2002–2003]]|wydawca=Jane’s Information Group|isbn=0-7106-2432-8}}
* {{Cytuj książkę|nazwisko=Polmar|imię=Norman|autor link=Norman Polmar|tytuł=The Naval Institute Guide to the Ships and Aircraft of the U.S. Fleet (16th ed)|data =|wydawca=Naval Institute Press| miejsce = | isbn=1-55750-686-8 | strony =}}
* {{Cytuj | tytuł = Navy Ship Names: Background for Congress | wydawca = Congressional Research Service | data = 28 lutego 2019 | id = RS22478 |url=https://sgp.fas.org/crs/weapons/RS22478.pdf}}
*{{Cytuj książkę|tytuł=Conway’s All the world’s fighting ships 1860–1905|inni=Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik (red.)|wydawca=Conway Maritime Press|rok=1979|miejsce=Londyn|isbn=0-85177-133-5|język=en|odn={{odn/id|''Conway’s All the world’s fighting ships 1860–1905''}}}}
* {{Cytuj książkę | tytuł=Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921 |inni=Robert Gardiner, Randal Gray (red.)| data=1985 | wydawca=Conway Maritime Press | miejsce=Londyn | isbn=0-85177-245-5| strony= | język = en|odn={{odn/id|''Conway’s All the world’s fighting ships 1906–1921''}}}}
* {{cytuj książkę | tytuł = Conway’s All the world’s fighting ships 1922–1946 | inni=Robert Gardiner, Roger Chesneau (red.) |wydawca = Conway Maritime Press | miejsce = London | rok = 1980 | isbn=0-85177-146-7 | język = en|odn={{odn/id|''Conway’s All the world’s fighting ships 1922–1946''}}}}
*{{cytuj książkę|tytuł=Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995|inni=Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.)|miejsce=Annapolis|wydawca=Naval Institute Press|rok=1995|isbn=1-55750-132-7|język=en|odn={{odn/id|''Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995''}}}}

== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.navy.mil strona US Navy]

{{United States Submarine Force}}
{{Floty United States Navy}}
{{Siły Zbrojne USA}}
{{Marynarki wojenne państw członkowskich NATO}}
{{Marynarki wojenne na świecie}}
{{Okręty United States Navy}}

{{Kontrola autorytatywna}}

[[Kategoria:Marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych|*]]
[[Kategoria:Jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1775]]