Ćwiczenia Kegla
Ćwiczenia Kegla – ćwiczenia zaprojektowane w latach 40. XX wieku przez amerykańskiego lekarza Arnolda Kegla dla wzmocnienia mięśnia łonowo-guzicznego. Ćwiczenia mają na celu wzmocnienie i naukę kontrolowania mięśni dna miednicy[1].
Ćwiczenia Kegla polegają na zaciskaniu mięśni pochwy i odbytu na ok. 8–10 sekund i powtarzaniu tej czynności w krótkich odstępach czasu, zaczynając od 5 powtórzeń dochodząc aż do 25 w miarę wzmacniania się mięśni[2]. Wzmocnione i bardziej elastyczne mięśnie ułatwiają poród, zapobiegają opuszczaniu się narządów i wysiłkowemu nietrzymaniu moczu[3], kału, zwiększają też satysfakcję seksualną kobiet[4] oraz zapobiegają pojawieniu się żylaków odbytu[5]. Ćwiczenia te nie są mniej efektywne niż stymulowanie mięśni przepony miednicy za pomocą prądu elektrycznego, a wręcz przeciwnie, są zalecane, ponieważ nie stanowią tak wielkiego obciążenia psychicznego i czasowego dla pacjentek[6].
Przy opracowaniu tej metody Arnold Kegel zastosował urządzenie działające podobnie do aparatu do mierzenia ciśnienia. Kobieta z sondą w pochwie uczyła się kurczyć mięśnie, obserwując zmiany wychylenia słupka rtęci[potrzebny przypis]. Na podobnej zasadzie opiera się metoda biofeedback. Wykorzystuje się do tego aparaturę elektroniczną, która pokazuje podłączonej do niej osobie (w formie sygnału akustycznego albo świetlnego), jak mocno i jak długo kurczy ona mięśnie. Ćwiczenia Kegla są bardziej efektywne, jeśli stosuje się podczas nich specjalne ciężarki dopochwowe.
Ćwiczenia Kegla jako leczenie kłopotów z nietrzymaniem moczu polecane są również mężczyznom[7]. W leczeniu wytrysku przedwczesnego jest to metoda o umiarkowanej skuteczności[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kegel Exercises | NIDDK, „National Institute of Diabetes and Digestive and Kidney Diseases” [dostęp 2017-12-02] (ang.).
- ↑ EA McConnell. Teaching a patient to perform Kegel exercises. „Nursing”. 23 (8), s. 90, Aug 1993. PMID: 8361706. (ang.).
- ↑ P Di Benetto. Female urinary incontinence rehabilitation. „Minerva Ginecol.”. 56 (4), s. 353-69, Aug 2004. PMID: 15377984. (ang.).
- ↑ Messé MR, Geer JH. Voluntary vaginal musculature contractions as an enhancer of sexual arousal. „Arch Sex Behav.”. 14 (1), s. 13-28, Feb 1985. PMID: 3977582. (ang.).
- ↑ Rehabilitacja w ginekologii i położnictwie, Rozdział 8, Terlikowski R., Kwiatkowski M.,Terlikowski S. [dostęp 2020-08-05] (pol.).
- ↑ J Spruijt, M Vierhout, R Verstraeten, J Janssens i inni. „Acta Obstetricia Et Gynecologica Scandinavica”. 82 (11), s. 1043-8, Nov. 2003. ISSN 0001-6349. PMID: 14616279. (ang.).
- ↑ MT Filocamo, V Li Marzi, G Del Popolo, F Cecconi i inni. Effectiveness of early pelvic floor rehabilitation treatment for post-prostatectomy incontinence.. „Eur Urol.”. 48 (5), s. 734-8, Nov 2005. PMID: 16002204. (ang.).
- ↑ JG Halvorsen, ME Metz. Sexual dysfunction, Part II: Diagnosis, management, and prognosis. „J Am Board Fam Pract”. 5 (2), s. 177-92, Mar-Apr 1992. ISSN 0893-8652. PMID: 1575070. (ang.).