Przejdź do zawartości

Światłocień

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Leonardo da Vinci, Pokłon Trzech Króli, 1481-1482.

Światłocień (czasami nazywany także chiaroscuro) – technika malarstwa polegająca na różnicowaniu natężenia światła i eksponowaniu jego kontrastów. Artysta operujący tą techniką zwraca uwagę na wartości malarskie oświetlenia poszczególnych elementów swojej kompozycji. W zależności od miejsca, skąd pada światło, część z nich jest oświetlona, bardzo wyraźna, część natomiast – zacieniona. Zastosowanie światłocienia daje wrażenie trójwymiarowości ukazywanych przedmiotów. Światłocień pozwala realistycznie ukazać wnętrza i tak komponować przestrzeń obrazu, by światłem podkreślić główne elementy kompozycji. Technika ta wzmaga dramatyzm przedstawionych scen.

Światłocień być może stosowany był już w malarstwie antycznym[1]. W sztuce zachodnioeuropejskiej światłocień jako pierwszy na szeroką skalę wykorzystywał Leonardo da Vinci, między innymi na obrazie Pokłon Trzech Króli[1].

Odmianą światłocienia jest tenebryzm[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c chiaroscuro, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-02-16] (ang.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • "Zrozumieć tekst zrozumieć człowieka" - język polski podręcznik 1.2, zakres podstawowy i rozszerzony dla liceum i technikum