Przejdź do zawartości

Cmentarz Miłostowo w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz Miłostowo w Poznaniu
Ilustracja
Zakład kremacji w Forcie IIIa
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Adres

Miłostowo

Powierzchnia cmentarza

98,69 ha[1]

Liczba pochówków

91 200[1]

Liczba grobów

41 300[1]

Data otwarcia

1943

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Miłostowo w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Miłostowo w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz Miłostowo w Poznaniu”
Ziemia52°25′14″N 16°59′54″E/52,420556 16,998333

Cmentarz komunalny nr 1 Miłostowo w Poznaniu – największy pod względem powierzchni (drugi po Cmentarzu Junikowo pod względem liczby pochowanych osób) cmentarz w Poznaniu, znajdujący się we wschodniej części miasta – na Miłostowie, w obrębie osiedla samorządowego Warszawskie-Pomet-Maltańskie, niedaleko drogi krajowej nr 92, między ulicami Warszawską i Gnieźnieńską.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz znajduje się w rozwidleniu torów kolejowych w kierunku Warszawy, Gniezna i Inowrocławia. Położony na terenach wydmowych, leśnych i pofortecznych (Fort IIIa – Sułkowskiego, daw. Prittwitz), zajmuje powierzchnię 98,69 ha, pochowano na nim ponad 91 tysięcy osób.

Kwatery

[edytuj | edytuj kod]

Znajdują się na nim kwatery żołnierzy polskich, radzieckich i niemieckich z czasów II wojny światowej, Żydów pomordowanych w czasie okupacji i macewy odzyskane ze zlikwidowanego podczas wojny cmentarza żydowskiego przy ul. Głogowskiej, szereg grobów przeniesionych po wojnie z likwidowanych nekropolii poznańskich, m.in. położonych w centrum miasta, a także kwatery ewangelicka (pole 3, kwatera PD) i prawosławna (pole 4, kwatera PD).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz został otwarty w 1943 i celowo był zlokalizowany przez władze okupacyjne z dala od połączeń komunikacyjnych. Budowę rozpoczęto w 1940, a od 1942 zatrudniano na niej Żydówki z pobliskich niemieckich obozów pracy, m.in. z Lager Elektro-Mühle. Np. w marcu 1943 zatrudnionych przy budowie było 430 więźniarek. Roboty budowlane prowadził Garten und Friedhofsamt (okupacyjny miejski zarząd parków i cmentarzy), a bezpośrednim wykonawcą było niemieckie przedsiębiorstwo Dipl. Ing. Hans Pracht Strassen- und Tiefbau K.G., wykorzystujące niewolniczą pracę Żydówek[2].

W 1993 w dawnym forcie uruchomiono nowoczesny zakład kremacji a w sąsiedztwie pierwsze w Polsce pole urnowe.

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

Pośród roślinności przeważa sosna, brzoza, topola, olcha i krzewy, w znacznej mierze posadzone w latach 40. XX w. dla umocnienia wydm.

Pochowani

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Pochowani na cmentarzu Miłostowo w Poznaniu.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Cmentarze komunalne – Poznańskie cmentarze – Poznan.pl [online], www.poznan.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  2. Anna Ziółkowska, Lager "Elektro-Mühle", w: „Kronika Miasta Poznania”, nr 2/2002, s. 307, ISSN 0137-3552

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Helena Szafran, Miasto Poznań i okolica, Poznań, PTPN, 1959 (seria „Wielkopolska w Oczach Przyrodnika”, nr 3)
  • Poznań od A do Z. Leksykon krajoznawczy, pod red. Włodzimierza Łęckiego i Piotra Maluśkiewicza, Poznań, Wydaw. Kurpisz, 1998, ISBN 83-87621-39-0
  • Jerzy Domasłowski, Kościół Ewangelicko-Augsburski w Poznaniu i w Zachodniej Wielkopolsce w latach 1919-2005, Poznań, Parafia Ewangelicko-Augsburska w Poznaniu, 2005, ISBN 83-922889-0-4 (dot. kwatery ewangelickiej)
  • Twierdza Poznań. O fortyfikacjach miasta Poznania w XIX i XX wieku, Jacek Biesiadka [i in.], Poznań, Wydaw. Rawelin, 2006, ISBN 83-915340-2-2 (dot. obiektów pofortecznych)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]