Charles David Keeling

Charles David Keeling
	; Charles D. Keeling; odznaczany przez George'a Busha; Narodowym Medalem Nauki (2002)
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1928 ; Scranton (Pensylwania)
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 2005 ; Hamilton (Montana)
Zawód, zajęcie	chemik, oceanograf, naukowiec
Narodowość	amerykańska
Tytuł naukowy	profesor
Alma Mater	Uniwersytet Illinois w Urbanie i Champaign, Northwestern University
Uczelnia	Scripps Institution of Oceanography, Uniwersytet w Heidelbergu, Uniwersytet w Bernie
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Tablica pamiątkowa
The Keeling Curve,
American Chemical Society (2015)

Charles David Keeling (ur. 20 kwietnia 1928 w Scranton (Pensylwania), zm. 20 czerwca 2005 w Hamilton (Montana)) – amerykański klimatolog, doktorant w Northwestern University (Illinois) (1954), profesor chemii w kalifornijskim Scripps Institution of Oceanography (1968). Profesor wizytujący na Uniwersytecie w Heidelbergu (lata 1969-1970) oraz na Uniwersytecie Berneńskim (lata 1979–1980). Wyniki jego wieloletnich ciągłych pomiarów stężenia dwutlenku węgla w atmosferze ziemskiej^[1], wykonanych od 1958 roku w obserwatorium na Mauna Loa, bywają uznawane za najważniejszy zestaw danych środowiskowych, zebranych w XX wieku. Zbiór jest znany jako tzw. krzywa Keelinga^[2]^[3]. Mimo wysokiej oceny znaczenia tych wyników, co znajduje wyraz m.in. w rosnącej liczbie cytowań, inne ośrodki długo nie podejmowały podobnych badań, wymagających wytrwałości i kosztownych^[4].

Keeling zajmował się również tematyką różnorodności biologicznej. Jest autorem ponad 100 prac naukowych^[5]^[6].

Odznaczenia

1981 – Nagroda Drugiej Połowy Stulecia przyznana przez Amerykańskie Towarzystwo Meteorologiczne (American Meteorological Society)
1991 – Medal Maurice'a Ewinga przyznany przez Amerykańską Unię Geofizyczną (American Geophysical Union)
1993 – Nagroda Niebieskiej Planety przyznana przez Narodową Radę Japonii oraz Fundację Asahi Glass (Science Council of Japan oraz Asahi Glass Foundation)
1997 – Nagroda Za Wybitne Osiągnięcia przyznana przez wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych Ala Gore
2002 – Narodowy Medal Nauki przyznany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych George'a W. Busha
2005 – Nagroda Tylera Za Osiągnięcia Na Rzecz Środowiska

Publikacje (wybór)

Interannual extremes in the rate of rise of atmospheric carbon dioxide since 1980, Nature 375:666–670, 1995
Increased activity of northern vegetation inferred from atmospheric CO₂, Nature 382:146–149, 1996
Increased plant growth in the northern high latitudes from 1981 to 1991, Nature 386:698–702, 1997

Przypisy

↑ C.D. Keeling and T.P. Whorf: Atmospheric CO₂ from Continuous Air Samples at Mauna Loa Observatory, Hawaii, U.S.A.. [w:] Carbon Dioxide Information Analysis Center, Oak Ridge National Laboratory [on-line]. October 2004. [dostęp 2019-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
↑ Daniel C. Harris. Charles David Keeling and the Story of Atmospheric CO2 Measurements. „Analytical Chemistry (Anal. Chem.)”. 82 (19), s. 7865–7870, 2010-06-11. American Chemical Society (ACS Publ.). DOI: 10.1021/ac1001492. ISSN 0003-2700. (ang.).
↑ 40 Years of Mauna Loa CO2 Data from Keeling. [w:] Strona internetowa Carbon Dioxide Information Analysis Center [on-line]. CDIAC. [dostęp 2019-03-15].
↑ Werner Marx, Robin Haunschild, Bernie French, Lutz Bornmann. Slow reception and under-citedness in climate change research: A case study of Charles David Keeling, discoverer of the risk of global warming. „Scientometrics”. 112 (2), s. 1079–1092, August 2017. Springer Science+Business Media. DOI: 10.1007/s11192-017-2405-z. ISSN 0138-9130. (ang.).
↑ Publications (Charles David Keeling i inni) > Scientific Literature. [w:] Strona internetowa Scripps CO2 Program [on-line]. UCSD. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).
↑ Charles D. Keeling's research while affiliated with University of California, San Diego and other places. [w:] Portal ResearchGate [on-line]. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Keelings Scripps Institut für Ozeanographie. sio.ucsd.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-07)].
Carbon Dioxide Information Analysis Center (CDIAC) – Keeling. cdiac.ornl.gov. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-27)].

[KeelingWhorfContinuous-1] C.D. Keeling and T.P. Whorf: Atmospheric CO₂ from Continuous Air Samples at Mauna Loa Observatory, Hawaii, U.S.A.. [w:] Carbon Dioxide Information Analysis Center, Oak Ridge National Laboratory [on-line]. October 2004. [dostęp 2019-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].

[Keeling-Story-2] Daniel C. Harris. Charles David Keeling and the Story of Atmospheric CO2 Measurements. „Analytical Chemistry (Anal. Chem.)”. 82 (19), s. 7865–7870, 2010-06-11. American Chemical Society (ACS Publ.). DOI: 10.1021/ac1001492. ISSN 0003-2700. (ang.).

[40Years-3] 40 Years of Mauna Loa CO2 Data from Keeling. [w:] Strona internetowa Carbon Dioxide Information Analysis Center [on-line]. CDIAC. [dostęp 2019-03-15].

[Marx-r2017-4] Werner Marx, Robin Haunschild, Bernie French, Lutz Bornmann. Slow reception and under-citedness in climate change research: A case study of Charles David Keeling, discoverer of the risk of global warming. „Scientometrics”. 112 (2), s. 1079–1092, August 2017. Springer Science+Business Media. DOI: 10.1007/s11192-017-2405-z. ISSN 0138-9130. (ang.).

[publ-5] Publications (Charles David Keeling i inni) > Scientific Literature. [w:] Strona internetowa Scripps CO2 Program [on-line]. UCSD. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).

[publ-2-6] Charles D. Keeling's research while affiliated with University of California, San Diego and other places. [w:] Portal ResearchGate [on-line]. [dostęp 2019-03-29]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

2000	Nancy C. Andreasen John D. Baldeschwieler Gary Becker Yuan-Cheng B. Fung Ralph Hirschmann Willis E. Lamb Jeremiah P. Ostriker Peter H. Raven John Griggs Thompson Karen Uhlenbeck Gilbert White Carl Woese
2001	Andreas Acrivos Francisco J. Ayala George Fletcher Bass Mario Capecchi Marvin Cohen Ernest R. Davidson Raymond Davis Ann M. Graybiel Charles David Keeling Gene Likens Victor Almon McKusick C. R. Rao Gábor A. Somorjai Elias Stein Harold Elliot Varmus
2002	Leo L. Beranek John I. Brauman James E. Darnell Richard Garwin James Glimm William Jason Morgan Evelyn M. Witkin Edward Witten
2003	John Michael Bishop Brent Dalrymple Carl R. de Boor Riccardo Giacconi Duncan Luce John M. Prausnitz Solomon H. Snyder Charles Yanofsky
2004	Kenneth Arrow Norman Ernest Borlaug Robert N. Clayton Edwin N. Lightfoot Stephen Lippard Phillip Allen Sharp Thomas E. Starzl Dennis Sullivan
2005	Jan D. Achenbach Ralph Alpher Gordon H. Bower Bradley Efron Anthony Fauci Tobin Marks Lonnie G. Thompson Torsten N. Wiesel
2006	Hyman Bass Marvin Caruthers Rita R. Colwell Peter Dervan Nina V. Fedoroff Daniel Kleppner Robert Langer Lubert Stryer
2007	Faye Ajzenberg-Selove Mostafa El-Sayed Leonard Kleinrock Robert Lefkowitz Bert O’Malley Charles P. Slichter Andrew Viterbi David Wineland
2008	Bernie Alder Francis Collins Joanna Fowler Elaine Fuchs James E. Gunn Rudolf Kálmán Michael Posner JoAnne Stubbe Craig Venter
2009	Jakir Aharonow Stephen Benkovic Esther M. Conwell Marye Anne Fox Susan Lindquist Mortimer Mishkin David Bryant Mumford Stanley Prusiner Warren M. Washington Amnon Yariv