Przejdź do zawartości

Christopher Grotheer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christopher Grotheer
Ilustracja
Christopher Grotheer w 2020 roku
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1992
Wernigerode

Klub

BSR Oberhof[1]

Wzrost

180 cm[1]

Debiut w PŚ

8 listopada 2012, Lake Placid (14. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

8 listopada 2012, Lake Placid (14. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

7 grudnia 2012, Winterberg (3. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

7 stycznia 2017, Altenberg

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2022 Mężczyźni
Mistrzostwa świata
złoto Whistler 2019 Drużynowo
złoto Altenberg 2020 Mężczyźni
złoto Altenberg 2021 Mężczyźni
złoto Altenberg 2021 Drużynowo
srebro Winterberg 2015 Drużynowo
srebro Königssee 2017 Drużynowo
Mistrzostwa Europy
brąz Sankt Moritz 2022 Mężczyźni
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Igls 2013 Mężczyźni
złoto Altenberg 2015 Mężczyźni
srebro Igls 2012 Mężczyźni
srebro Winterberg 2014 Mężczyźni
Puchar Świata
brąz 3. miejsce
2021/2022

Christopher Grotheer (ur. 31 lipca 1992 w Wernigerode[2]) – niemiecki skeletonista, mistrz olimpijski (2022), pięciokrotny medalista mistrzostw świata, sześciokrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Skeleton uprawia od 2007 roku[1]. W 2010 roku rozpoczął starty w Pucharze Europy, zaś rok później w Pucharze Interkontynentalnym[3]. W 2012 roku wziął udział w obu rozegranych w Igls mistrzostwach świata juniorów: na tych pierwszych zdobył srebrny medal, natomiast na tych drugich złoty medal[3]. 8 listopada tego roku zadebiutował i zarazem zdobył pierwsze punkty w Pucharze Świata zajmując na rozgrywanych w Lake Placid zawodach sezonu 2012/2013 14. miejsce, z kolei 7 grudnia zaliczył pierwsze pucharowe podium, kiedy to na zorganizowanych w Winterbergu zawodach zajął 3. miejsce, przegrywając tylko z Łotyszem Martinsem Dukursem i Rosjaninem Aleksandrem Trietjakowem[3][4]. Rok później pojawił się na mistrzostwach Europy w Igls, na których był szósty, a także na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, które przyniosły mu indywidualne 16. miejsce[3]. W 2014 roku, na mistrzostwach świata juniorów w Winterbergu wywalczył srebrny medal[1].

W 2015 roku wziął udział w mistrzostwach Niemiec, na których zdobył brązowy medal, w mistrzostwach Europy w La Plagne, na których zajął 4. miejsce, w mistrzostwach świata juniorów w Altenbergu, z których przywiózł zdobyty ex aequo z Rosjaninem Nikitą Triegubowem złoty medal, a także w mistrzostwach świata w Winterbergu, na których był piąty w konkurencji indywidualnej oraz wywalczył srebrny medal w konkurencji drużynowej, gdzie jego drużyna, współtworzona przez Anję Schneiderheinze-Stöckel, Franziskę Bertels, Anję Huber, Johannesa Lochnera i Gregora Bermbacha rozdzieliła na podium kolejną ekipę z Niemiec i ekipę rosyjską[1][3][5]. W następnym roku wystartował w mistrzostwach Niemiec, na których wywalczył brązowy medal[1].

7 stycznia 2017 roku odniósł pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata, pokonując na rozgrywanych w Altenbergu zawodach sezonu 2016/2017 Martinsa Dukursa i swojego rodaka Axela Jungka[6]. W tym samym roku pojawił się także na mistrzostwach Europy w Winterbergu, na których był czwarty oraz na mistrzostwach świata w Königssee, które przyniosły mu 6. miejsce w konkurencji indywidualnej i srebrny medal w konkurencji drużynowej, w której jego drużyna, współtworzona przez Stephanie Schneider, Lisę Buckwitz, Nica Walthera, Philippa Wobeto i Tinę Hermann rozdzieliła na podium kolejną ekipę z Niemiec i ekipę międzynarodową[1][7]. W 2018 roku wystartował w igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu, na których zajął 8. miejsce oraz w mistrzostwach Europy w Igls, z których przywiózł 4. miejsce[1].

W 2019 roku pojawił się na mistrzostwach Europy w Igls, na których zajął 11. miejsce, a także na mistrzostwach świata w Whistler, na których zajął 4. miejsce w konkurencji indywidualnej oraz zdobył złoty medal w konkurencji drużynowej, w której jego drużyna, współtworzona przez Annę Köhler, Lisę Gericke, Sophię Griebel, Johannesa Lochnera i Marca Rademachera pokonała ekipę z Kanady i jedną z ekip amerykańskich[3][8]. W lutym 2020 roku zdobył złoty medal w rywalizacji indywidualnej podczas mistrzostw świata w Altenbergu. Rok później, podczas czempionatu rozgrywanego w tym samym miejscu zdołał obronić tytuł mistrza świata, dodając do tego kolejny tytuł w rywalizacji drużynowej.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Miejsce Lokata
2018 Pjongczang 8.
2022 Pekin 1.
Rok Miejsce Lokata
2013 Sankt Moritz 16.
2015 Winterberg 5.
2017 Königssee 6.
2019 Whistler 4.
2020 Altenberg 1.
2021 Altenberg 1.
Rok Miejsce Lokata
2013 Igls 6.
2015 La Plagne 4.
2017 Winterberg 4.
2018 Igls 4.
2019 Igls 11.
2021 Winterberg 8.
2022 Sankt Moritz 3.
Rok Miejsce Lokata
2012 Igls 2.
2013 Igls 1.
2014 Winterberg 2.
2015 Altenberg 1.
Sezon Lokata
2012/2013 8.
2013/2014 27.
2014/2015 8.
2015/2016 18.
2016/2017 5.
2017/2018 6.
2018/2019 12.
2019/2020 -
2020/2021 4.
2021/2022 3.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Christopher Grotheer. bsd-portal.de. [dostęp 2019-03-06]. (niem.).
  2. Christopher Grotheer. [w:] Athleten [on-line]. teamdeutschland.de. [dostęp 2019-03-06]. (niem.).
  3. a b c d e f Skeleton - Christopher Grotheer. [w:] Results of a sportsman / sportswoman [on-line]. the-sports.org. [dostęp 2019-03-06]. (ang.).
  4. Britain's Rudman sets Winterberg track record in Skeleton World Cup. insidethegames.biz, 2012-12-07. [dostęp 2019-03-06]. (ang.).
  5. Die Bob und Skeleton WM in Winterberg. [w:] Aktuelles [on-line]. sportland.nrw.de, 2015-03-09. [dostęp 2019-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-07)]. (niem.).
  6. Skeleton: Christopher Grotheer holt ersten Sieg für Männer seit 2012. [w:] Top News [on-line]. sportal.de, 2017-01-08. [dostęp 2019-03-06]. (niem.).
  7. Bob-WM: Deutschland holt Doppelsieg im Team-Event. [w:] Bob [on-line]. ran.de, 2017-02-19. [dostęp 2019-03-06]. (niem.).
  8. Bob-WM: Deutschland verteidigt Titel im Team-Event erfolgreich. [w:] Bob [on-line]. ran.de, 2019-03-04. [dostęp 2019-03-06]. (niem.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]