Amur czarny
| Mylopharyngodon piceus[1] | |||
| (Richardson, 1846) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Mylopharyngodon | ||
| Gatunek |
amur czarny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych
| |||
Amur czarny[3] (Mylopharyngodon piceus) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), jedyny przedstawiciel rodzaju Mylopharyngodon.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Chiny i Tajwan oraz południowa część dorzecza Amuru. Aklimatyzowany w dorzeczu Wołgi, Dunaju, w północnej części zlewiska Morza Czarnego oraz w Ameryce Płn.
Zasiedla spokojne i głębokie wody płynące oraz jeziora o podłożu mulistym lub piaszczystym. Jest mało wrażliwy na zmiany temperatury wody.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Osiąga 80 cm długości (największy osobnik 148 cm i 39,5 kg masy ciała)[4]. Ciało walcowate, wydłużone, brzuch zaokrąglony. Pysk tępy, pomiędzy otworami nosowymi lekko wgłębiony, oczy małe, otwór gębowy lekko dolny. Łuski duże 39–42 wzdłuż wyraźnie zaznaczonej linii bocznej. 1 lub 2 szeregi (4–5 lub 1,4–4,1) masywnych zębów gardłowych służących do miażdżenia muszli mięczaków. W płetwie grzbietowej 9, a w odbytowej 10 promieni, wszystkie promienie są miękkie.
Ubarwienie grzbietu ciemne, prawie czarne, boki nieco jaśniejsze, brzuch brudnobiały o słabym, srebrzystym połysku. Wszystkie płetwy ciemnoszare.
Odżywianie
[edytuj | edytuj kod]Żywi się głównie ślimakami z rodzaju Viviparus. Zjada również owady wodne.
Rozród
[edytuj | edytuj kod]O rozrodzie amura czarnego nic nie wiadomo oprócz tego, że ikra swobodnie unosi się w toni wodnej.
Znaczenie gospodarcze
[edytuj | edytuj kod]W Azji poławiany na dużą skalę. Hodowany w stawach.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mylopharyngodon piceus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Mylopharyngodon piceus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
- ↑ FishBase.org
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
- Mylopharyngodon piceus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 24 czerwca 2009]