Antonio Vico

Antonio Vico

Kardynał biskup
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1847 Agugliano
Data i miejsce śmierci	25 lutego 1929 Rzym
Prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów
Okres sprawowania	8 lipca 1918–25 lutego 1929
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	20 września 1873
Nominacja biskupia	22 grudnia 1897 tytularny arcybiskup Filippi
Sakra biskupia	9 stycznia 1898
Kreacja kardynalska	27 listopada 1911 Pius X
Kościół tytularny	S. Callisto biskup Porto e Santa Rufina

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	9 stycznia 1898
Konsekrator	Mariano Rampolla del Tindaro
Współkonsekratorzy	Cesare Sambucetti Antonino Sardi
Konsekrowani biskupi Désiré-Joseph Mercier 25 marca 1906 Vicente Casanova y Marzol 25 marca 1908 Francisco María Cervera y Cervera 24 maja 1908 Manuel Basulto Jiménez 16 stycznia 1910 Nicola Monterisi 7 września 1913 Antonio Vicente Arenas y Rueda 2 sierpnia 1914 Giovanni Maria Zonghi 27 grudnia 1914 Fidel García Martínez 26 maja 1921 Filippo Cortesi 21 sierpnia 1921 George Joseph Caruana 28 października 1921 Pietro Pomares y Morant 1 listopada 1921
Współkonsekrowani biskupi Carmelo Pujia 16 stycznia 1898

Antonio Vico (ur. 9 stycznia 1847 w Agugliano, zm. 25 lutego 1929 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (doktorat z filozofii i teologii, a także utroque iure – prawa kanonicznego i cywilnego). Do kapłaństwa ordynowany 20 września 1873 w rodzinnej diecezji Ancona. Skierowany na dalsze studia w latach 1873–1876. Pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. W 1877 rozpoczął karierę w dyplomacji, kiedy to został sekretarzem nuncjatury w Hiszpanii. Był następnie: delegatem w Konstantynopolu (1880–1883), audytorem nuncjatury we Francji (1883-1887), a następnie w Hiszpanii (1887-1893) i Portugalii (1893-1897). 25 maja 1886 został prywatnym Szambelanem Jego Świątobliwości. W listopadzie 1897 wysłany został do Coimbry jako delegat apostolski i nadzwyczajny legat.

22 grudnia 1897 otrzymał nominacje na tytularnego arcybiskupa Filippi. Sakry udzielił mu 9 stycznia 1898 roku kardynał Sekretarz Stanu Mariano Rampolla del Tindaro. Od lutego 1904 był nuncjuszem w Belgii, a następnie, od 1907, w Hiszpanii.

Na konsystorzu z 1911 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1914 i 1922 roku. Od 1915 stał się pracownikiem Kurii Rzymskiej jako pro-prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów. Został też jednocześnie podniesiony do rangi kardynała-biskupa Porto e Santa Rufina. 8 lipca 1918 mianowany prefektem Kongregacji Obrzędów. Urząd ten pełnił do śmierci.

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-27)].
• Catholic-Hierarchy