Przejdź do zawartości

Andrzej Piaseczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Piaseczny
Ilustracja
Andrzej Piaseczny (2022)
Imię i nazwisko

Andrzej Tomasz[a] Piaseczny

Pseudonim

Piasek

Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1971
Pionki

Gatunki

pop[1]

Zawód

piosenkarz, autor tekstów, aktor niezawodowy

Aktywność

od 1992

Wydawnictwo

BMG Poland, Sony BMG Music Entertainment Poland, QM Music, Sony Music Entertainment Poland

Powiązania

Robert Chojnacki, Seweryn Krajewski, Stanisław Sojka

Zespoły
Mafia (1992–1997)
Faksymile
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Andrzej Tomasz Piaseczny[a], znany także jako Piasek (ur. 6 stycznia 1971 w Pionkach[2]) – polski piosenkarz, autor tekstów i osobowość telewizyjna.

Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[3]. W latach 1992–1997 wokalista zespołu Mafia, z którym wydał trzy albumy studyjne: Mafia (1993), Gabinety (1995) i FM (1996). Od 1998 artysta solowy, wydał dziesięć albumów studyjnych: Piasek (1998), Popers (2000), Andrzej Piaseczny (2003), Jednym tchem (2005), 15 dni (2008), Spis rzeczy ulubionych (2009), To co dobre (2012), Kalejdoskop (2015), O mnie, o tobie, o nas (2017) i 50/50 (2021) oraz W blasku światła (2011) ze Stanisławem Sojką, Zimowe piosenki (2012) z Sewerynem Krajewskim i Jeszcze zanim święta (2023) z Kacprem Dworniczakiem, a także album koncertowy Na przekór nowym czasom – live (2009). Za sprzedaż albumów odebrał dwie podwójnie platynowe płyty, sześć platynowych i jedną złotą. Do jego największych przebojów należą piosenki: „Budzikom śmierć” i „Prawie do nieba” (nagrane z Robertem Chojnackim), „Z głębi duszy”, „I jeszcze...”, „Chodź, przytul, przebacz”, „Rysowane tobie” i „Śniadanie do łóżka”.

Laureat czterech Superjedynek, Wiktora, Fryderyka, Telekamery i Eska Music Award. Zdobywca drugiego miejsca na Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w 1999. Reprezentant Polski w 46. Konkursie Piosenki Eurowizji (2001)[4].

W latach 1997–2010 grał Kacpra „Górniaka” Złotopolskiego w serialu TVP2 Złotopolscy. Użyczył głosu jednej z postaci filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Był kapitanem jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy, trenerem w kilku edycjach The Voice of Poland i The Voice Senior oraz jurorem w dwóch edycjach programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Obiektem zainteresowania mediów przez większość kariery Piasecznego jest jego życie prywatne. W 2021 publicznie oznajmił, że jest gejem, czym potwierdził pojawiające się w prasie sugestie na temat jego homoseksualnej orientacji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 6 stycznia 1971 w Pionkach[2], jest synem nauczycielki biologii i pracownika zakładów chemicznych. Ma dwoje rodzeństwa, starszego o cztery lata brata Krzysztofa i młodszą o dziewięć lat siostrę Barbarę[5]. Będąc uczniem Szkoły Podstawowej nr 1 im. Stefana Żeromskiego w Pionkach, należał do szkolnego zespołu Cavatina, prowadzonego przez Janusza Górskiego[6], z którym uczestniczył w festiwalach piosenki harcerskiej[7].

Ukończył naukę w klasie o profilu biologiczno-chemicznym w Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Dąbrowskiej w Pionkach[8], a po zdaniu matury w 1989 podjął studia na kierunku „wychowanie muzyczne” na Wydziale Pedagogicznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, które ukończył w 1996[9]. W trakcie studiów pracował na farmie w Szwecji[6] oraz rozpoczął naukę gry na fortepianie, gitarze i flecie[10].

Lata 90.

[edytuj | edytuj kod]

W 1992 zwyciężył w Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu, dzięki czemu został zakwalifikowany do udziału w koncercie „Debiutów” na 29. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[11]. Wkrótce został wokalistą zespołu Mafia, z którym w listopadzie 1993 wydał pierwszy album studyjny, również zatytułowany Mafia[12]. W lutym 1995 wydał z Mafią album pt. Gabinety[13]. Pozostając członkiem Mafii, nawiązał współpracę z saksofonistą Robertem Chojnackim, który początkowo zaproponował mu napisanie tekstów do piosenek na jego debiutancki album[14], następnie – nagranie wersji demo utworów, a ostatecznie także właściwych partii wokalnych na płycie[15][16]. Wydany w grudniu 1995 album pt. Sax & Sex[17] promowali utworami „Budzikom śmierć”, „Prawie do nieba” i „Niecierpliwi”, które stały się przebojami. Za album uzyskali certyfikat dwukrotnej platynowej płyty[18]. W ramach promocji albumu, w kwietniu i maju 1996 odbył trasę koncertową z Chojnackim[9]. Mimo sukcesu komercyjnego płyty odmówił nagrań kolejnego albumu z Chojnackim[15] i zakończył współpracę z muzykiem w atmosferze konfliktu wywołanego m.in. kwestiami finansowymi (za nagranie piosenek z pierwszej płyty otrzymał honorarium w wysokości 7 tys. złotych)[19][15]. Również w 1996 wydał z Mafią album pt. FM[20], a w 1997 nagrał z zespołem piosenkę „Wolność w nas” na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu Macieja Ślesickiego pt. Sara[13]. Wkrótce odszedł z Mafii, by kontynuować karierę solową.

14 stycznia 1998 wydał debiutancki, solowy album pt. Piasek[21], który promował singlami „Mocniej” i „Jeszcze bliżej”, notowanymi na listach przebojów Polskiego Radia, a także piosenką „Pogodniej (Złoty środek)”, wykorzystaną jako główny motyw muzyczny serialu TVP2 Złotopolscy[13], w którym występował w roli Kacpra Złotopolskiego od początku emisji aż do zakończenia produkcji, tj. w latach 1997–2010[2]. Również w 1998 wydał singel „Wciąż bardziej obcy”, który nagrał z gościnnym udziałem Jana Borysewicza, a także „Jesteś blisko mnie” i „Znam drogę swą”, które nagrał z Natalia Kukulską na potrzeby polskiej wersji dźwiękowej filmu animowanego Magiczny miecz – Legenda Camelotu. Także w 1998 premierę miała książka biograficzna Piasek. O sobie samym, będąca wywiadem-rzeką z Piasecznym, który przeprowadziła Marta Szelichowska-Kiziniewicz. W 1999, reprezentując Polskę z piosenką „Jeszcze bliżej”, zajął drugie miejsce w finale Festiwalu Piosenki Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn, na którym otrzymał także nagrodę publiczności[13].

Lata 2000–2009

[edytuj | edytuj kod]
Piaseczny (2007)

16 lutego 2000 wydał drugi solowy album studyjny pt. Popers[22]. W ramach promocji płyty zagrał koncert pod nazwą Piasek i Przyjaciele w Teatrze Polskim w Warszawie[13]. W maju 2001, reprezentując Polskę z utworem „2 Long”, zajął 20. miejsce w finale 46. Konkursu Piosenki Eurowizji w Kopenhadze[13]; w trakcie występu miał na sobie futro, za które otrzymał nieoficjalny tytuł najgorzej ubranego uczestnika konkursu[23][24][25]. W 2002 nagrał utwór „Oj Kot” promujący film kostiumowy Andrzeja Wajdy Zemsta[13] oraz został jednym z właścicieli gejowskiego klubu „Soho” w Krakowie[26][27].

10 listopada 2003 wydał trzeci solowy album studyjny, zatytułowany po prostu Andrzej Piaseczny[28], który promował singlami: „Szczęście jest blisko”, „Teraz płacz” i „Jedna na milion”. W 2004 zaśpiewał gościnnie w singlu Krzysztofa Krawczyka „Przytul mnie życie”[13], uczestniczył w sztafecie z ogniem olimpijskim podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Atenach[13], zagrał Andrzeja w filmie Trzymajmy się planu i otrzymał tytuł „Zasłużony dla Miasta Pionki” podczas uroczystości z okazji 50-lecia nadania Pionkom praw miejskich. W 2005 wziął udział w nagraniach płyty pt. Słowa, która zawierała piosenki skomponowane do wierszy Jana Pawła II. 3 września za piosenkę „Z głębi duszy” zdobył główną nagrodę Bursztynowego Słowika podczas Festiwalu w Sopocie[13]. 19 września wydał kolejny album solowy pt. Jednym tchem[29], za który odebrał certyfikat platynowej płyty. Również w 2005 pojawił się na kolejnym albumie Roberta Chojnackiego pt. Saxophonic[30] oraz wystąpił w programie rozrywkowym Arie z uśmiechem, podczas którego zaśpiewał dwie arie operetkowe: „Dziewczyno Ty moja” i „Usta milczą, dusza śpiewa” z Katarzyną Cerekwicką[13]. W 2007 wystąpił podczas festiwalu TOPtrendy w Sopocie, wziął udział w recitalu Seweryna Krajewskiego pt. Niebo z moich stron podczas 44. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[13] oraz wystąpił gościnnie w 46. odcinku serialu Niania.

7 kwietnia 2008 wydał kolejny solowy album studyjny pt. 15 dni, który nagrał z okazji 15-lecia działalności artystycznej[31]. Na płycie umieścił najpopularniejsze piosenki w karierze oraz dwie premierowe kompozycje: „Komu potrzebny żal” i „15 dni”[13]. Pod koniec marca 2009 wydał album pt. Spis rzeczy ulubionych z muzyką skomponowaną przez Seweryna Krajewskiego[32]. Płytę promował singlem „Chodź, przytul, przebacz”, który został wyróżniony m.in. w programie muzycznym Hit Generator. 30 listopada wraz z Krajewskim wydał wspólny album koncertowy pt. Na przekór nowym czasom – live[33].

Lata 2010–2019

[edytuj | edytuj kod]
Piaseczny podczas występu na 46. KFPP w Opolu (2009)

W styczniu 2010 odebrał Telekamerę w kategorii Muzyka, a miesiąc później – Złotego Dzioba za album pt. Spis rzeczy ulubionych. Również w 2010 zagrał dyrektora szkoły w improwizowanym spektaklu telewizyjnym Spadkobiercy[2], a w grudniu zakończono produkcję serialu Złotopolscy, w którym występował od 1997. 15 kwietnia 2011 wspólnie ze Stanisławem Sojką wydał album pt. W blasku światła[34], na którym znalazła się muzyka Sojki i Seweryna Krajewskiego ilustrująca poematy Karola Wojtyły[13]. Również w 2011 został trenerem w pierwszej edycji programu rozrywkowego The Voice of Poland[35].

23 stycznia 2012 wydał album pt. To co dobre, który promował singlami: „To co dobre, to co lepsze” i „Z dwojga ciał”. Płyta dotarła do pierwszego miejsca listy OLiS. Również w 2012 zwyciężył z prowadzonym przez siebie chórem z Kielc w finale trzeciej edycji programu TVP2 Bitwa na głosy oraz nagrał z Sewerynem Krajewskim album pt. Zimowe piosenki, który w dniu premiery uzyskała status platynowej płyty. W 2014 wystąpił jako gość muzyczny w finale pierwszej edycji programu telewizji Polsat Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami.

Pod koniec marca 2015 wydał album pt. Kalejdoskop, który nagrał z orkiestrą Metropole Orkest[36] i który promował singlami: „Kalejdoskop szczęścia” i „O sobie samym”. Również 2015 ponownie został trenerem w The Voice of Poland, zasiadając w gronie trenerów szóstej edycji programu[37]. 5 marca 2016 był gościem muzycznym finału krajowych eliminacji do 61. Konkursu Piosenki Eurowizji, a w trakcie koncertu zaśpiewał piosenki „Kalejdoskop szczęścia” i „W świetle dnia” i przebój Edyty Bartosiewicz „Ostatni”. Jesienią 2016 zasiadł w gronie trenerów w siódmej edycji The Voice of Poland[38].

W 2017 otrzymał tytuł „Honorowego Obywatela Miasta Pionki”[39], był jednym z trenerów w ósmej edycji The Voice of Poland[40] i wydał album pt. O mnie, o tobie, o nas. Jesienią 2018 współprowadził poranne pasmo Twój dzień z Melo w Meloradiu[41]. W 2019 zasiadał w gronie trenerów w pierwszej polskiej edycji The Voice Senior[42] i powróci ponownie do tej roli w 2025 w kolejnej edycji programu[43]. Wystąpił z matką w jednym z odcinków reality show TVN Starsza pani musi fiknąć[44].

Od 2020

[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 2020 ogłoszono, że będzie jednym z trenerów w drugiej edycji The Voice Senior[45], którą wyemitowano od stycznia do marca 2021[46]. W 2021 prowadził audycję 50/50 w Meloradiu[47], wydał album pt. 50/50, którą promował singlami: „Przedostatni”[48] i „Miłość”[49], zasiadł w jury w 12. edycji programu Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami[50] oraz został zwycięzcą tytułu Mężczyzna Roku w plebiscycie magazynu „Glamour”[51]. W 2022 wydał piosenkę oraz teledysk „Ania” do filmu dokumentalnego Ania poświęconemu Annie Przybylskiej, w którym także wystąpił[52], poza tym ponownie był jurorem w programie Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, a z okazji 30-lecia telewizji Polsat nagrał utwór „30 lat minęło jak jeden dzień…” powstałego na bazie przeboju Andrzeja Rosiewicza „Czterdzieści lat minęło...” z 1975[53]. W 2023 wraz z Kacprem Dworniczakiem wydał album pt. Jeszcze zanim święta[54], na którym nagrał swoje interpretacje polskich piosenek świątecznych. Wydawnictwo promował singlem „Zanim święta”[55]. W maju 2024 obchodził jubileusz 30-lecia kariery na Polsat Hit Festiwal[56], a w listopadzie tego samego roku wydał singel „Piosenka o końcu świata” nagrany z Julią Żugaj[57].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. XX wieku jego partnerką była Mirosława, z którą wziął udział w sesji zdjęciowej dla dwutygodnika „Viva!” i z którą wychowywał jej synów[26].

Preferencje seksualne Piasecznego były przez wiele lat przedmiotem plotek, w których pojawiały się sugestie o jego dawnym związku z Michałem Pirogiem[58][59], jednak przez lata wokalista unikał publicznych deklaracji w tej kwestii, a jego nieliczne wypowiedzi odnoszące się do metod działania ruchu LGBT spotkały się z krytyką polskich przedstawicieli tej społeczności[60][61][62]. W maju 2021 przy okazji premiery płyty 50/50 w wywiadzie dla Radia Zet dokonał tzw. coming outu, stwierdzając że piosenka „Miłość”, której tekst nawiązuje do relacji między dwoma mężczyznami, jest piosenką o nim[63][64].

Deklaruje się jako osoba wierząca w Boga[65].

W 2022 został ambasadorem akcji „Wrocławski Rok Dobrych Relacji”, której celem było zwrócenie uwagi na narastający problem samotności wśród społeczeństwa[66].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Andrzeja Piasecznego.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Tytuł Rok Rola Uwagi Źródło
Złotopolscy 1997–2010 Kacper Złotopolski / Kacper Górniak serial telewizyjny, reżyseria: różni reżyserzy [2]
Magiczny miecz – Legenda Camelotu 1998 Garrett (głos, partie wokalne) polski dubbing, film animowany, reżyseria dubbingu: Krzysztof Kołbasiuk
Gwiazdka w Złotopolicach 1999 Kacper Złotopolski film telewizyjny, reżyseria: Radosław Piwowarski
Trzymajmy się planu 2004 Andrzej film fabularny, reżyseria: Marcin Sobociński, Maciej Łęgowski
Niania 2007 on sam (odc. 46) występ gościnny, sitcom, reżyseria: Jerzy Bogajewicz
Spadkobiercy 2010 dyrektor szkoły (odc. 34, 128) występ gościnny, program telewizyjny, reżyseria: Dariusz Kamys

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Kategoria Nagroda Uwagi Źródło
1996 Najlepszy wokalista Mikrofony Popcornu Wygrana [13]
Fryderyk Wygrana [67]
Idol roku Plebiscyt magazynu Machina Wygrana [13]
Najlepszy wokalista Playbox '96 Wygrana
Srebrne Otto '96 Wygrana
1998 Dance Music Award Wygrana
Mikrofony Popcornu Wygrana
Wokalista roku Fantastyczność '98 Wygrana
Przebój roku Wygrana
Fonograficzny debiut Fryderyk Nominacja [68]
Album roku – pop (Piasek) Nominacja
1999 Najlepszy wokalista Mikrofony Popcornu Wygrana [13]
Wokalista roku Fantastyczność '99 Wygrana
Konkurs główny Festiwal Piosenki Krajów Nadbałtyckich 2. miejsce
Nagroda publiczności Wygrana
2005 Bursztynowy Słowik Sopot Festival Wygrana [13]
Przyjaciel Zaczarowanego Ptaszka Fundacja Anny Dymnej „Mimo Wszystko” Wygrana
Wykonawca roku Złote Dzioby Wygrana
Wokalista roku Fryderyk Nominacja [69]
2006 Autor roku Nominacja [70]
2008 Główna nagroda i statuetka (za piosenkę „Chociaż ty”) Program w TVP wspierający budowę sztucznego serca
– „Serce masz tylko jedno”. 		Wygrana [71]
2009 Artysta roku Superjedynki Wygrana [13]
Przebój roku („Chodź, przytul, przebacz”) Wygrana
SuperWystęp Wygrana
2010 Muzyka Telekamera Wygrana
Najlepszy album (Spis rzeczy ulubionych) Złote Dzioby Wygrana
Najlepszy wokalista Eska Music Awards Wygrana
Koncert TOP (Spis rzeczy ulubionych) TOPtrendy 2010 Wygrana [72]
Autor roku Fryderyk Nominacja [73]
Wokalista roku Nominacja
Piosenka roku („Chodź, przytul, przebacz”) Nominacja
2011 Wokalista roku Nominacja [74]
Muzyka Wiktory 2011 Wygrana [75]
2013 Koncert TOP („To co dobre” i „Zimowe piosenki”) TOPtrendy2013 Wygrana [71]
2015 Gwiazda Dobroczynności za udział w spocie „Porozmawiaj ze mną” Wygrana
Złoty Mikrofon Made in Kielce Mikrofony Made in Kielce Wygrana [76]
2016 Superalbum (Kalejdoskop szczęścia) Superjedynki Wygrana [77]
2021 Mężczyzna roku Kobieta Roku „Glamour” Wygrana [78]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów A. Piasecznego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Andrzej Piaseczny [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-05] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Andrzej „Piasek” Piaseczny [online], Filmweb.pl [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  3. ↑ Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej) [online], ZPAV [dostęp 2010-10-03] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-03] (pol.).
  4. ↑ EBU, Piasek [online].
  5. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 27–28.
  6. ↑ a b https://web.archive.org/web/20160831204534/http://redakcjapolska.dk/radiosteno080501piasek.mp3
  7. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 34–35.
  8. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 19–20.
  9. ↑ a b Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 133.
  10. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 34–35, 40.
  11. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 51.
  12. ↑ Mafia – „Mafia” [online], piasek.art.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-07] (pol.).
  13. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Biografia Andrzeja Piasecznego [online], piasek.art.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-29] (pol.).
  14. ↑ Kuba Frołow: Andrzej Krzywy – Na krzywy ryj. Warszawa: Edipresse Polska, 2016, s. 209. ISBN 978-83-7945-271-2.
  15. ↑ a b c Kuba Frołow: Andrzej Krzywy – Na krzywy ryj. Warszawa: Edipresse Polska, 2016, s. 210–211. ISBN 978-83-7945-271-2.
  16. ↑ Piaseczny i Szelichowska-Kiziniewicz 1998 ↓, s. 60–61.
  17. ↑ „Sax & Sex” – Robert Chojnacki [online], Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-14] (pol.).
  18. ↑ ZPAV: platynowe płyty 2006 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2008 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2009 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2011 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2012 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2013 [online], ZPAV [dostęp 2015-03-17] (pol.).
    ZPAV: platynowe płyty 2015 [online], ZPAV [dostęp 2015-04-02] (pol.).</
  19. ↑ Ewa Smolińska-Borecka: Robert Chojnacki i Andrzej Piaseczny. [w:] Gala [on-line]. kobieta.onet.pl, 2006-10-16. [dostęp 2020-06-06]. (pol.).
  20. ↑ „FM” – Mafia [online], Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-14] (pol.).
  21. ↑ „Piasek” – Andrzej Piaseczny [online], Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-27] (pol.).
  22. ↑ Andrzej Piaseczny – „Popers” [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14] (pol.).
  23. ↑ Barbara Dex Award. [w:] House of Eurovision [on-line]. www.eurovisionhouse.nl. [dostęp 2013-02-11]. (ang.).
  24. ↑ Tomasz Jacyków, Andrzej Piaseczny: Wyciszona elegancja [online], Puls Biznesu, 26 lutego 2010 [dostęp 2013-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-01].
  25. ↑ Bartosz Sadulski, Eurokoszmar [online], Onet.pl, 25 maja 2012 [dostęp 2013-05-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-22].
  26. ↑ a b Marcin Prokop: Andrzej PIASEK Piaseczny. [w:] Gala [on-line]. kobieta.pl, 2003-10-23. [dostęp 2021-03-04]. (pol.).
  27. ↑ kr: Gwiazdy za barem. dziennikpolski24.pl, 2002-06-11. [dostęp 2021-03-04]. (pol.).
  28. ↑ Płyta „Andrzej Piaseczny” – Andrzej Piaseczny [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14] (pol.).
  29. ↑ Płyta „Jednym tchem” – Andrzej Piaseczny [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-11] (pol.).
  30. ↑ Robert Chojnacki – „Saxophonic” [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13] (pol.).
  31. ↑ Płyta „15 dni” (2CD+DVD) – Andrzej Piaseczny [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10] (pol.).
  32. ↑ Płyta „Spis rzeczy ulubionych” – Andrzej Piaseczny [online], Onet.pl [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-10] (pol.).
  33. ↑ „Na przekór nowym czasom – Live” – Andrzej Piaseczny, Seweryn Krajewski [online], Wirtualna Polska [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-24] (pol.).
  34. ↑ Stanisław Soyka i Andrzej Piaseczny dla Jana Pawła II [online], Interia.pl, 5 kwietnia 2011 [dostęp 2011-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-02] (pol.).
  35. ↑ Poznaj Trenerów „The Voice of Poland” [online], TVP, 1 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-14] (pol.).
  36. ↑ Andrzej Piaseczny – „Kalejdoskop” już 24 marca 2015 [online], Radiowawa.pl [dostęp 2015-04-30] (pol.).
  37. ↑ Maria Sadowska w szóstej edycji „The Voice of Poland”. „Zdarzyło mi się zapłakać, zwariować i szaleć”. wirtualnemedia.pl, 2015-08-25. [dostęp 2019-07-12]. (pol.).
  38. ↑ Natalia Kukulska, Maria Sadowska, Andrzej Piaseczny, Baron i Tomson w „The Voice of Poland 7”. wirtualnemedia.pl, 2016-07-14. [dostęp 2019-07-12]. (pol.).
  39. ↑ Andrzej Piaseczny otrzyma tytuł „Honorowy Obywatel Pionek” [online], Pionki24, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2017-09-23] (pol.).
  40. ↑ Łukasz Brzezicki: Maria Sadowska, Andrzej Piaseczny i duet Afromental trenerami w „The Voice of Poland 8”. wirtualnemedia.pl, 2017-06-12. [dostęp 2019-07-12]. (pol.).
  41. ↑ Andrzej Piaseczny w Meloradiu [online], SATKurier.pl.
  42. ↑ Trenerzy „The Voice Senior” na scenie [online], TVP, 30 listopada 2019 [dostęp 2019-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-03] (pol.).
  43. ↑ Jej rockowy głos kochają pokolenia. Teraz zasiądzie w "The Voice Senior" [online], plejada.pl, 30 lipca 2024 [dostęp 2024-07-30] (pol.).
  44. ↑ Ujawniamy listę uczestników nowego programu TVN „Starsza pani musi fiknąć”! [online], TVN, 25 stycznia 2019 [dostęp 2019-09-13] (pol.).
  45. ↑ Nowi trenerzy w drugiej edycji „The Voice Senior”!. rozrywka.tvp.pl (online), 17 sierpnia 2020. [dostęp 2021-06-10]. (pol.).
  46. ↑ Wielki finał „The Voice Senior” w TVP2. Centrum Informacji TVP (online), 4 lutego 2021. [dostęp 2021-02-06]. (pol.).
  47. ↑ Andrzej Piaseczny z programem w Meloradiu [online], newsroom.eurozet.pl.
  48. ↑ Andrzej Piaseczny udostępnił teledysk do singla ‘Przedostatni’ [online], Złote Przeboje, 4 maja 2021.
  49. ↑ Sergiusz Królak, Ślub gejów w nowym teledysku Andrzeja Piasecznego. Mocne przesłanie [online], plejada.pl, 27 czerwca 2021.
  50. ↑ Oficjalnie! Andrzej Piaseczny jurorem w „Tańcu z Gwiazdami”. polsat.pl, 2021-07-24. [dostęp 2021-07-24]. (pol.).
  51. ↑ „Glamour”, Mężczyzna: Andrzej Piaseczny, Nr 11 (2015) /listopad 2021 str. 45.
  52. ↑ Karol Sowa, Andrzej Piaseczny nagrał piosenkę oraz teledysk do filmu o Annie Przybylskiej [online], Viva.pl, 16 sierpnia 2022.
  53. ↑ Telewizja Polsat 30-lat nadawania historia stacji jak powstała właściciel Zygmunt Solorz Zygmunt Solorz Dziękuję za wspólne 30 lat Andrzej Piaseczny [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  54. ↑ Płyta Tygodnia: Andrzej Piaseczny, Kacper Dworniczak – Jeszcze zanim święta – BŁĘKITNE GRANIE [online], 20 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-07] (pol.).
  55. ↑ Andrzej Piaseczny i Kacper Dworniczak. "Zanim Święta" - muzyczna premiera w radiowej Jedynce [online], Jedynka - Polskie Radio, 17 listopada 2023.
  56. ↑ Bartosz Sąder, Dziękujemy ci Andrzeju, czyli Piasek uratował pierwszy dzień Polsat Hit Festiwal [online], kultura.onet.pl, 25 maja 2024.
  57. ↑ Laura Miłosz, Julia Żugaj i PIasek nagrali razem piosenkę! [online], Radio Złote Przeboje, 14 listopada 2024.
  58. ↑ Bartosz Świderski, Michał Piróg komentuje coming-out Piaska. Przed laty sugerował, że byli parą [online], natemat.pl, 10 maja 2021 [dostęp 2021-05-11] (pol.).
  59. ↑ Piasek: „Można być bardzo wierzącym gejem i kochać Boga”! [online], Viva.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  60. ↑ Włodzimierz Szczepański, „Mamy wiele ludzi, którzy znani są z tego, że są krzykaczami”. Andrzej Piaseczny znowu uderzył w homoseksualistów [online], naTemat.pl, 16 grudnia 2017 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-20].
  61. ↑ Andrzej Piaseczny szczerze o swojej wierze i orientacji: „Pozostawcie mi prawo do tego jak chcę siebie pokazywać” [online], Viva.pl [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  62. ↑ Społeczność LGBT oburzona wypowiedzią Andrzeja Piasecznego [online], Onet Kultura, 20 listopada 2017 [dostęp 2021-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-05].
  63. ↑ Andrzej Piaseczny pierwszy raz mówi o „nim”. Szczery wywiad dla Radia ZET [WIDEO] – Radio ZET, www.radiozet.pl, 1620 [dostęp 2021-05-08] (pol.).
  64. ↑ Andrzej Piaseczny: „Coming out to dziś kwestia przyzwoitości”, „Replika” (92), 30 lipca 2021.
  65. ↑ Beata Nowicka, Andrzej Piaseczny: „Ludzie boją się powiedzieć rodzicom o swojej orientacji seksualnej” [online], viva.pl, 26 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-02] (pol.).
  66. ↑ Ambasadorzy Roku Dobrych Relacji [online], wroclaw.pl [dostęp 2022-09-30] (pol.).
  67. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 1996 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  68. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 1998 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  69. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2005 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  70. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2006 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  71. ↑ a b Andrzej Piaseczny / Biografia [online], andrzejpiaseczny.art.pl [dostęp 2018-02-05] (pol.).
  72. ↑ Piaseczny najlepszy na Sopot TOPtrendy Festival 2010 [online], Onet.pl, 29 maja 2010 [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  73. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2010 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  74. ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2011 [online], ZPAV [dostęp 2011-08-01] (pol.).
  75. ↑ Katarzyna Gierula, Wiktory 2011 - wyniki głosowania [online], Ofeminin.pl, 25 października 2011 [dostęp 2011-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-30].
  76. ↑ Paweł Solarz, Wręczyliśmy „Specjalne Mikrofony Made in Kielce” [online], Radio Kielce, 31 stycznia 2015 [dostęp 2018-01-27] (pol.).
  77. ↑ SuperJedynki 2016: Wyniki! Kto wygrał Super Jedynki na festiwalu Opole 2016? Lista zwycięzców! [online], Eska.pl, 5 czerwca 2016 [dostęp 2017-09-14].
  78. ↑ Kobieta Roku Glamour 2021: laureatki i laureat plebiscytu [online], www.glamour.pl.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Piaseczny, Marta Szelichowska-Kiziniewicz: O sobie samym. Poznań: In Rock Music Press, 1998. ISBN 83-86365-19-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Andrzej Piaseczny
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Single
Reprezentanci Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji

  1. ↑ Konkurs odwołany
Zwycięzcy festiwalu piosenki w Sopocie
1961–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1998
2005–2009
2012–
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Piaseczny&oldid=75244005”