Angelo Bagnasco
| Kardynał prezbiter | |||
Angelo Bagnasco (2010) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 stycznia 1943 | ||
| Arcybiskup metropolita Genui | |||
| Okres sprawowania |
2006–2020 | ||
| Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy | |||
| Okres sprawowania |
2016–2021 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1966 | ||
| Nominacja biskupia |
3 stycznia 1998 | ||
| Sakra biskupia |
7 lutego 1998 | ||
| Kreacja kardynalska |
24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji |
7 lutego 1998 | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Angelo Bagnasco (ur. 14 stycznia 1943 w Pontevico) – włoski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny Pesaro w latach 1998–2003 (od 2000 arcybiskup metropolita Pesaro), biskup polowy Włoch w latach 2003–2006, arcybiskup metropolita Genui w latach 2006–2020, przewodniczący Konferencji Episkopatu Ligurii w latach 2006–2020, kardynał prezbiter od 2007, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 2007–2017, wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy w latach 2011–2016, przewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy w latach 2016–2021, od 2020 arcybiskup senior archidiecezji Genui.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie robotniczej. Po powrocie jego rodziny z wojny do Genui zdobył tam wykształcenie uczęszczając do gimnazjum i liceum klasycznego przy seminarium arcybiskupim. Następnie studiował w miejscowym seminarium duchownym[1]. 29 czerwca 1966 w Genui z rąk kardynała Giuseppe Siriego otrzymał święcenia kapłańskie[2]. Ukończył studia filozoficzne na Uniwersytecie Genueńskim w 1979. W latach 1966–1985 był wikariuszem w parafiach św. Piotra Apostoła i św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W okresie od 1986 do 1995 sprawował różne funkcje duszpasterskie o zasięgu diecezjalnym[1].
Od 1975 do 1984 uczył języka włoskiego w liceum klasycznym przy genueńskim seminarium. W okresie 1980–1998 prowadził wykłady na temat metafizyki i współczesnego ateizmu na Wydziale Teologii Włoch Północnych, w jego filii w Genui. Od 1980 do 1995 był też asystentem diecezjalnym Federacji Włoskich Studentów Katolickich (FUCI). Szczególnie ważne było też doświadczenie pedagogiczne, które zdobył jako opiekun skautów. W latach 1985–1996 był dyrektorem biura katechetycznego archidiecezji, a także regionalnym delegatem ds. duszpasterstwa szkolnego, a od 1986 do 1994 dyrektorem i wykładowcą w Wyższej Szkole Nauk Religijnych w Genui. Kierował Biurem Edukacji (1990-1996), którego zadaniem jest formacja nauczycieli religii, w latach 1993–1996 był dyrektorem diecezjalnego Dzieła Apostolatu Liturgicznego (Apostolato Liturgico), wikariuszem biskupim i ojcem duchownym seminarium arcybiskupiego w Genui (1995–1997)[1].
3 stycznia 1998 został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem diecezji Pesaro[2]. Sakrę biskupią przyjął 7 lutego 1998 z rąk arcybiskupa Genui Dionigiego Tettamanziego[2]. Wraz z jej podniesieniem do rangi archidiecezji, został 11 marca 2000 arcybiskupem metropolitą[3]. 20 czerwca 2003 został przeniesiony na urząd ordynariusza polowego Włoch[4].
29 sierpnia 2006 został mianowany przez papieża Benedykta XVI metropolitą Genui[5]. 24 września kanonicznie objął archidiecezję i odbył ingres do katedry św. Wawrzyńca[6]. Zastąpił na tym stanowisku kardynała Tarcisio Bertone, powołanego na stanowisko watykańskiego sekretarza stanu[5]. 14 stycznia 2018, w dniu 75. urodzin złożył rezygnację z posługi pasterskiej w archidiecezji z racji osiągnięcia wieku emerytalnego, której papież Franciszek nie przyjął, przedłużając jego posługę o dwa lata[1]. Rezygnacja została ostateczne przyjęta 8 maja 2020[7].
Na konsystorzu, z nominacji Benedykta XVI, w dniu 24 listopada 2007 został włączony do grona kardynałów[8]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka[9].
W latach 2002–2005 był sekretarzem Komisji ds. Edukacji, Szkoły i Uniwersytetu przy Konferencji Episkopatu Włoch, a od 2005 jest sekretarzem Komisji ds. Kultury i Środków Społecznego Przekazu Konferencji Episkopatu Włoch. 26 września 2006 został wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Ligurii. W latach 2007–2017, przez dwie pięcioletnie kadencje, decyzją papieża Benedykta XVI, był także przewodniczącym Konferencji Episkopatu Włoch. 30 września 2011 został wybrany wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE) na pięcioletnią kadencję, a 8 października 2016 został wybrany na stanowisko jej przewodniczącego[6][10][11].
26 czerwca 2021 nuncjatura apostolska w Polsce poinformowała, że kardynał Angelo Bagnasco został wyznaczony do zweryfikowania sygnalizowanych zaniedbań (tuszowania przypadków wykorzystania seksualnego w Kościele) przez kard. Stanisława Dziwisza podczas pełnienia przez niego funkcji arcybiskupa metropolity krakowskiego. W tej sprawie zapoznał się z dokumentami i odbył szereg spotkań; został m.in. przesłuchany ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski. Po wizycie w Polsce miał zdać relację Stolicy Apostolskiej[12][13].
14 stycznia 2023 ukończył 80 lat i utracił prawo do uczestnictwa w przyszłych konklawe[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Bagnasco, Angelo. www.webdept.fiu.edu. [dostęp 2020-05-08].
- ↑ a b c Angelo Bagnasco. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-05-08]. (ang.).
- ↑ Nomina dell’Arcivescovo metropolita di Pesaro (Italia). vatican.va, 2000-03-11. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ Nomina dell’Ordinario militare per l’Italia. vatican.va, 2003-06-20. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ a b Nomina dell’Arcivescovo di Genova (Italia). vatican.va, 2006-08-29. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ a b S. Em. Card. Angelo Bagnasco. chiesadigenova.it. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo metropolita di Genova (Italia) e nomina del nuovo Arcivescovo metropolita. vatican.va, 2020-05-08. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ Concistoro Ordinario pubblico per la Creazione di ventitré nuovi cardinali (continuazione). press.vatican.va, 2007-11-24. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ Elenco dei cardinali che entrano in conclave secondo il loro rispettivo ordine e precedenza (vescovi, presbiteri, diaconi). press.vatican.va, 2013-03-12. [dostęp 2020-05-08]. (wł.).
- ↑ Konferencja Episkopatu Włoch w bazie gcatholic.org [dostęp 2019-08-06] (ang.).
- ↑ Abp Gądecki wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Biskupów Europy. episkopat.pl, 2016-10-08. [dostęp 2016-10-08].
- ↑ Komunikat w sprawie wizyty kard. A. Bagnasco. Nuncjatura.pl, 2021-06-26. [dostęp 2021-06-26].
- ↑ Ks. Isakowicz-Zaleski przesłuchany ws. kardynała Dziwisza. Rzeczpospolita.pl, 2021-06-25. [dostęp 2021-06-26].
- ↑ 11 kardynałów straci prawo głosu w konklawe. niedziela.pl, 12 stycznia 2023. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Stolicy Apostolskiej
- Nota biograficzna Angelo Bagnasco na stronie archidiecezji Genui
- Angelo Bagnasco w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2008-06-29] (ang.)
- Angelo Bagnasco [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-09-20] (ang.).